อิ๊ก-บรรณ บริบูรณ์ เรียนเมืองนอกขอเพียงความกล้า

อิ๊ก-บรรณ บริบูรณ์ เรียนเมืองนอกขอเพียงความกล้า

อิ๊ก-บรรณ บริบูรณ์ เรียนเมืองนอกขอเพียงความกล้า
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ถ้าหากพูดถึงเชฟหนุ่มหน้าใสคงต้องยกให้กับเขาคนนี้ อิ๊ก-บรรณ บริบูรณ์ ผู้ชายที่มาพร้อมกับเสน่ห์ปลายจวัก ที่สาวๆ คนไหนเห็นแล้วเป็นต้องแอบชื่นชอบกับฝีมือการทำอาหารของ ‘เมนู ดีไซน์เนอร์' คนนี้ โดยเฉพาะทุกเช้าวันเสาร์ ทางช่อง 5 กับ รายการ ‘ครัวอินดี้' เราจะเห็นหนุ่มคนนี้มาโชว์พร้อมกับสอนการทำอาหารในแบบสบาย ๆ เป็นกันเอง ด้วยรู้ตัวว่ารักการทำอาหารตั้งแต่เด็กหนุ่มอิ๊กคนนี้เลยแพ็คกระเป๋าบินไปเรียนถึงประเทศออสเตรเลียพร้อมกับดีกรีที่ติดตัวกลับมา ‘JAMES COOK UNIVERSITY'

แพ็คกระเป๋าเรียนต่อนอก

จุดเริ่มต้นที่ตัดสินใจไปเรียนเมืองนอกนั้นสาเหตุมากจากเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่ว่าไม่ได้โดดเรียนหรือว่าเกเรนะ พยายามทำแล้วแต่ว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คุณพ่อคุณแม่เลยคิดว่า ถ้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเมืองไทยผลออกมาคงไม่ดีเท่าไหร่ จึงให้เราตัดสินใจว่าจะไปไปเรียนต่อที่เมืองนอกหรือเปล่า ซึ่งตอนนั้นประเทศที่มองไว้ก็คือเมืองเพิร์ทที่ประเทศออสเตรเลียเพราะว่ามีพี่สาวอยู่ที่นั่นก็เป็นอันตกลงกันว่าไปเรียนต่อที่นั่นจะได้ไปอยู่กับพี่สาวด้วย

ส่วนที่เรียนนั้นเราเป็นคนหาเองทั้งหมด ตรงจุดนี้คุณพ่อคุณแม่จะให้เราเลือกเรียนเองโดยอิสระคือท่านจะเลี้ยงในแบบฝรั่งนิดหนึ่ง คือท่านจะให้เรารู้จักคิดและตัดสินใจเองและท่านจะมาเข้ามาดูเราในบางเรื่องบางส่วนที่ท่านรับผิดชอบเท่านั้น ยกตัวอย่างเรื่องจัดกระเป๋าก็จะไม่เข้ามายุ่งให้เราทำเอง ในการไปเมืองนอกผมใช้เวลาจัดกระเป๋าชั่วโมงเดียวผมเป็นคนที่ไม่ค่อยต้อมีอะไรมากเท่าไหร่

สนามฟุตบอลดึงดูดใจ

การหาข้อมูลเรียนต่อที่นั่นนั้นอย่างที่เกริ่นไว้ข้างต้นผมเป็นคนหาเอง ซึ่งการตัดสินใจเรียนในตอนนั้นมีองค์ประกอบในการเลือก คือโดยส่วนตัวตั้งแต่เด็กนอกจากการทำอาหารแล้วผมเป็นคนที่ชอบเตะฟุตบอลมาก คือถ้ามีเวลาว่างจะไม่พลาด จึงตัดสินใจเลือกเรียนคอร์สการโรงแรม ที่ Edwards college,perth ด้าน Beverage เพราะที่นั่นมีสนามบอลที่ใหญ่มาก พอไปถึงก็ชอบติดใจเรียนที่นั่นเลย บวกกับการเดินทางก็สะดวก ซึ่งความสะดวกในการเดินทางก็เป็นอีกหนึ่งข้อที่ใช้ในการตัดสินใจเลือกเรียน การตัดสินใจเลือกเรียนทำอาหารการโรงแรมเพราะว่า อย่างที่เกริ่นไว้ตั้งแต่แรกว่าเป็นที่เรียนไม่ค่อยเก่ง ส่วนเรื่องการทำอาหารก็ชอบมาตั้งแต่เด็กเลยตัดสินใจเรียนมาทางด้านนี้

‘เมลเบิร์น' เมืองต่อไป

หลังจากเรียนอยู่ที่เมืองเพิร์ช จนจบแล้วประจวบกับพี่สาวไม่อยู่แล้ว เราจึงตัดสินใจอยากที่จะไปเรียนที่เมลเบิร์นบ้าง แล้วก็ต่อยอดจากที่เรียนมา ไปเข้าเรียนต่อที่ ‘James Cook University' ซึ่งการเดินทางของที่นั่นก็เดินทางสะดวก ช่วงเวลาของการปรับตัว ช่วงไปอยู่ใหม่ ๆ ก็ปรับตัวยากอยู่เหมือนกันครับ เรื่องของภาษาคุณพ่อจะพูดภาษาอังกฤษด้วยตลอดเวลาและเรียนโรงเรียนอินเตอร์เลยทำให้มีพื้นฐานทางด้านภาษาบ้าง แต่ว่าในช่วงแรกจำได้ว่าไปซื้อแซนวิชก็ไม่กล้าบอกกับคนขายเลยให้พี่สาวบอกให้ แต่ว่าพี่สาวบอกว่าถ้าไม่อยากอดตายก็ต้องกล้าที่จะพูด เลยทำให้พยายามกล้าที่จะพูด ส่วนเรื่องความคิดถึงบ้านเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่อยู่ไกล ช่วงนั้นจะคิดถึงบ้านคิดถึงเมืองไทยในเวลาที่เข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตไปซื้อของได้ยินเสียงคนไทยก็พยายามที่จะหา คือขอแค่ความเป็นไทยนิดหนึ่งก็ยังดี แต่ว่าในอีกมุมหนึ่งถ้าเรามัวแต่จะเกาะกลุ่มคนไทยเราก็จะไม่ได้เรื่องของภาษา พอหลังจากนั้นผมเริ่มจะเปิดมากขึ้นทำให้มีเพื่อนหลากหลายชาติ อยู่ที่โน่นในช่วงแรกจะคิดถึงบ้าน แต่พอเรียนจบกลับมาอยู่เมืองไทยก็อยากที่จะกลับไปที่ออสเตรเลีย ช่วงกลับมาเป็นโรคซึมเศร้าเหมือนเปลี่ยนที่เร็วไป

การเรียนไม่ยากอย่างที่คิด

เรื่องของการเรียนที่นั่น หลักสูตรง่ายไม่ยากอย่างที่คิด ตอนแรกอาจจะยากตรงภาษานิดหน่อยแต่พอเราเข้าใจภาษาแล้วเรื่องเรียนง่ายมากเหมือนเขาเรียนเฉพาะที่จำเป็น และสอนให้เรารู้จักที่จะคิด อย่างเวลาสอบก็จะมีเมนูมาให้และให้เราไปหยิบวัตถุดิบที่โต๊ะเอง สิ่งที่ผมได้รับจากการไปเรียนเมืองนอกนั้น สิ่งแรกเลยคือความสำเร็จ ที่นั่นสอนให้มีความมั่นใจ พอได้ไปอยู่ที่นั่นแล้ว พอกลับมาทำให้เรามองเห็นจุดต่าง ๆที่เราสามารถนำไปพัฒนาได้อย่างเช่น เรื่องรายการอาหารที่ออสเตรเลียมีหลากหลายมาก ในประเทศไทยช่วงนั้นยังเป็นฟอร์มแมตเดิม ๆ เราก็อยากทำให้ดูสนุกขึ้นและ มีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น ส่วนเรื่องการทำงานควบคู่กับการเรียนที่นั่น ผมรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องหนักสำหรับเรา เป็นเรื่องที่สามารถทำได้ เพราะอย่างที่บอกเรื่องของการเรียนไม่ได้ยากมากด้วย

ท้ายสุด ฝากถึงน้องๆ ที่จะไปเรียนต่อ อาจจะมีคิดถึงบ้านบ้าง ซึ่งความลำบากหรือความกลัวทุกอย่างมีเหตุผลในตัวอยู่แล้ว สำหรับตัวผมเองทำไมเราถึงพูดภาษอังกฤษไม่เก่ง นั่นเป็นเพราะเราเกาะกลุ่มกับเพื่อนคนไทยมากเกินไปพอเรามีเพื่อนฝรั่งก็ทำให้เราพูดภาษาได้มากยิ่งขึ้น ก็อยากจะขอฝากน้อง ๆ ไว้ครับให้มีความพยายาม มุ่งมั่น

ที่มา "การศึกษาวันนี้"

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook