Tarn Softwhip "ลูกตาล ชนิษฐา" มือกลอง หญิงวัยทีนสุดแกร่ง กับความคิดผู้ใหญ่ ที่กล้าจะลงมือทำ

"ดนตรี" หนึ่งสิ่งที่เป็นกิจกรรมยามว่างของเด็กวัยรุ่นสมัยใหม่ไปเป็นที่เรียบร้อย วัยรุ่นส่วนใหญ่มักอยากจะมีเครื่องดนตรี สักชนิดสองชนิด ที่สามารถเล่นได้ คงมีกิจกรรมยามว่างให้ทำแถมเท่ไม่เบาเลยทีเดียว

วันนี้ทาง Sanook! Campus จะพาไปรู้จักสาวแว่น ที่หัวใจในด้านดนตรีนั้นไม่ธรรมดา จากงานอดิเรก จนกลายเป็นงานจริงจัง มีรายได้ด้วยตนเองในวัยเพียง 22 ปี เธอคนนี้ชื่อว่า "ลูกตาล ชนิษฐา โลจนานนท" หรือ "Tarn Softwhip" นามที่หลายๆคนรู้จักในโลกโซเชียลนั่นเอง

"ลูกตาล ชนิษฐา" สาวผู้รักในด้านดนตรี และการ "ตีกลอง" เป็นชีวิตจิตใจ เธอพึ่งศึกษาจบจากมหาวิทยาลัยมหิดล คณะดุริยางคศิลป์ ซึ่งเธอเป็นนักเรียนทุนด้วยนะ เป็นทุนเรียนดีที่เธอไปสอบช่วงชิงมาได้

ถ้าถามถึงผู้หญิงโดยทั่วไป เครื่องดนตรีที่พวกเธอจะสนใจนั้นคงต้องเป็น เปียโน ไวโอลิน เครื่องดนตรีที่น่ารักๆเล่นแล้วดูสง่า แต่สำหรับ "ลูกตาล" แล้ว "กลอง" เนี่ยแหละเป็นเครื่องดนตรีที่ทรงเสน่ห์สำหรับเธอ สาเหตุที่เธอชอบเครื่องดนตรีชนิดนี้ เพราะว่า กลองเป็นเครื่องดนตรี ชนิดหนึ่งที่ผู้หญิงไม่น่าจะหยิบจับและคิดว่าเป็นเครื่องดนตรีที่ไม่ซ้ำใครเพราะ เพื่อนๆส่วนใหญ่จะเล่นเปียโน ไวโอลิน เราก็ไม่อยากที่จะไปซ้ำใคร บวกกับพอได้ลองไปเรียนจริงๆมันสนุกมากมีหลากหลายจังหวะอารมณ์ ทำให้หลงรักมันไปโดยปริยาย เสน่ห์ของ กลอง นั้นคงจะเป็น การแยกประสาท และการที่มันมีเสียงที่เร้าใจ สร้างความตื่นเต้นตื่นใจได้ตลอดเวลา

ที่มาของการเริ่มเฉิดฉายในแวดวง "Youtuber" สาเหตุแรกเลยมันเป็นการทบทวนวิชาของตัวเอง เพราะว่าถ้าเรียนแล้วไม่ได้ซ้อมมันก็จะลืมไปซะหมด ก็เป็นการอัดทิ้งไว้ และทวนตัวเอง ก็เลยลองลงเล่นๆ แต่พอลงไปในชาแนลกลับมีกระแสตอบรับที่ดี คนชอบเยอะ ก็เลยเลือกที่จะทำมันต่อไปเรื่อยๆ เพื่อทบทวนแถมยังได้รับคำติชม ซึ่งเราก็นำจุดนั้นไปแก้ไขทบทวนด้วย มันดีในหลากหลายด้านเลย ซึ่งสร้างแรกผลักดันจากชาแนล Youtube ของตัวเอง เวลาได้อ่านคอมเมนต์จะได้กำลังใจมาก ซึ่งตรงนี้เป็นแรกผลักที่ส่งผลให้เราอยากทำช่องให้ดีขึ้น อยากจะทำผลงานดีๆให้เขาติดตามมากขึ้น

อย่างที่แน่นอน "โลกโซเชียล มันก็ไม่ได้ดีเสมอไป" ความกดดันจากคนที่มาติ หรือคอมเมนต์ในด้านลบ การจัดการกับปัญหาเหล่านี้ ลูกตาล ก็ได้ใช้ความสบายๆเข้าสู้ เปิดใจยอมรับฟังปัญหาที่ได้เข้ามาแสดงความคิดเห็นเสมอ แต่ถ้าเป็นคอมเมนต์ที่ออกมาว่า มาป่วน อย่างเดียวเราก็จะปล่อยผ่านไป เราก็พยายามอ่านแต่คอมเมนต์ที่เป็นสาระดีๆ หรือคอมเมนต์ที่อยากจะพูดในจุดบกพร่องทางด้านดนตรีเราซะมากกว่า ส่วนพวกคอมเมนต์ป่วนต่างๆก็ข้ามไปเลย

เรียนแล้ว ทบทวนวิชาแล้ว เลยเปิดสอนการ "ตีกลอง" ซะเลย เนื่องมาจาก สมัยปีหนึ่งเคยอยากหางานทำในด้านการตีกลองก็เลยไปสมัครสอนดู ด้วยการที่เราเป็นผู้หญิงทางสถาบันต่างๆก็ยังไม่มั่นใจในฝีมือของเรา ก็เลยรู้สึกว่า อยากมาเปิดสอนเองซะเลย ด้วยความที่เรามีชื่อเสียงแล้วระดับหนึ่ง เราเลยใช้จังหวะชีวิตนี้ให้เป็นประโยชน์ และยังสามารถสอนได้ที่โดยไม่ต้องโดนหักค่าอะไรกลายเป็นธุรกิจของตัวเอง เราสามารถที่จะควบคุม คุณภาพทั้งหมดให้มันอยู่ในมุมมอง

มีผลกระทบในด้านใดบ้างสำหรับ ธุรกิจ ที่ควบคู่ไปกับ การเรียน? ในการเปิดโรงเรียนสอนดนตรีด้วยวัยที่กำลังเรียน จะเป็นผลกระทบทางด้านเวลาซะส่วนใหญ่ทำให้ไม่มีเวลาพักผ่อน โดยเรื่องการเรียนนั้นเราได้โฟกัสมันอย่างเต็มที่ เราก็สามารถจัดการมันได้โดยเราจะเลือกเวลาเรียนมาก่อนเสมอ แต่เนื่องมาจากตอนนั้นโรงเรียนสอนดนตรีของตนเองนั้นพึ่งเปิดแถมยังไม่ได้โปรโมทอะไรมากนัก ทำให้จัดตารางเวลาไม่ยากเท่าไหร่และอยากให้มันค่อยเป็นค่อยไป เหมือนเป็นการลองและศึกษาปัญหาที่เกิดขึ้น ค่อยๆแก้ไขไป เพราะถ้าโปรโมทไปเยอะก็อาจจะกระทบผลต่อการเรียนจริงๆก็ได้ แต่ตอนนี้เรียนจบแล้วก็สามารถทำได้อย่างเต็มที่ ส่วนใหญ่การสอน การซ้อม การเรียนจะแบ่งให้เป็นวันๆหนึ่งไปเลย

ลูกศิษย์ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่เขาดูเราจาก YOUTUBE โดยตัวเขาเองแล้วจะรู้สึกได้เองว่าอยากได้เทคนิคไหน อยากตีกลองต้องทำอย่างไร ก็จะติดต่อเรามา ส่วนคอร์สในการเรียน ก็จะเป็นราคาเดียว แต่เน้นไปที่ว่าผู้มาเรียนอยากได้อะไรจากเรา มีพื้นฐานขนาดไหน เราต้องประเมินตัวคนมาเรียนทุกครั้ง ว่าเขามาฝึกเพื่ออะไร อยากนำไปทำอะไร เราจะได้ให้ประโยชน์และความรู้กับเขาได้อย่างเต็มที่ สอนไปตามเป้าหมายที่เขาต้องการได้อย่างถูกต้อง

ตัวอย่างฝีมือลูกศิษย์ของ  "ลูกตาล ชนิษฐา"

 

อนาคตอยากทำอะไรต่อ? แบรนด์เครื่องดนตรีกลองก็น่าสนใจ อย่างเช่นพวกอุปกรณ์ต่างๆของกลอง อาทิเช่น ไม้กลอง อะไหล่กลอง

เคล็ดลับความสำเร็จของ "ลูกตาล ชนิษฐา" ต้องเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และอย่าคิดว่าเราจะทำไม่ได้ อย่างที่ ลูกตาล อยากจะเปิดโรงเรียน ก็ลงมือเลยเพราะว่าเราอยากทำ ถ้าเรายังไม่ได้ลอง เราอย่าคิดไปก่อนว่ายากเกินไป เพราะถึงเวลานั้นจริงๆแล้ว ถ้าเราวางแผนงานมาดีจริง หนทางมันจะบีบให้เราทำมันได้เอง