มนต์รักแอสการ์ด ตอน3
วันนี้พวกฉันจะเข้าไปล่าเนื้อมาเป็นเพิ่มเสบียงสักหน่อย
ส่วนฉันจะเอาเสื้อผ้าของทุกคนไปซักให้สะอาดนะ
...นายอยู่เฝ้าบ้านนะ โอไรออน...
โฮ่งๆ
...
...โฮ่ง...
...นี่แหละครับ ที่ทำให้ผมต้องมานั่งแหง่วเปล่าเปลี่ยวเอกาอยู่คนเดียวบริเวณวัลฮัลลา บ้านใหม่ของผม เมื่อนักรบทุกคนต่างเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์มาเพิ่มเสบียงประจำบ้าน ส่วนเวอร์ดันดีก็ปลีกตัวไปซักผ้าที่ลำธาร...
...แล้วก็ปล่อยให้ผมเป็นหมาเฝ้าบ้านอย่างนี้...เฮ้อ เป็นน้องใหม่ก็ต้องอดทนเชื่อฟังคำสั่งของรุ่นพี่...
...แต่ผมก็ภาวนาขอให้พวกเขารีบกลับมาเร็วๆ ด้วยเถอะ เพราะวันนี้...ท่านซิฟจะกลับม...
...เหนื่อยไหมจ๊ะ?...โอไรออน...
...ไม่เป็นไรหรอกครับ...ท่านซิฟ...
...
...
เฮ้ย!!!???
ไหวเท่าความคิด! ผมรีบกระโจนเข้ากระโจมตัวเอง! รูดซิปปิดปากกระโจมเอาไว้!
จะไม่ให้ผมผวาได้ไงเล่า! ในเมื่อผมได้เห็นเจ้าของเสียงนั้นแล้ว! ถ้าไม่เผ่นมีหวัง!!!
ฮิฮิๆ คิดหรือว่ากระโจมแค่นี้จะหลบข้าพ้นได้นะ? โอไรออน...
เฮ้ย! ผมแทบหัวใจจะหล่นลงตาตุ่ม! เมื่อเสียงนั้นดังอยู่ข้างหูนี่เอง!
ต๊ายตาย พูดจาหยาบคายกันอย่างนี้ได้อย่างไรจ๊ะ...มันน่าเอาปากฟาดปากนัก ฮิฮิ...
ทะ ท่าน ท่านเฮล! ผมผวาหนักเมื่อเห็นใบหน้างามที่แสนน่าสะพรึงกลัว? จนตัวโยน!
แหม ช่างอยู่ได้เหมาะเจาะที่จริงเลยนะ โอไรออน เทพียมโลกยิ้มกริ่มจนผมงง...พอรู้สึกตัวอีกทีก็นึกขึ้นได้ว่า...ผมเด้งกลัวจนตัวโยนอยู่บนเตียงนอนของตัวเองแล้ว! พอกลับมามองอีกครั้งก็เห็นท่านเฮลยิ้มร่า พระนางในตอนนี้เหมือนเสือดาวเตรียมตะครุบเหยื่อ! น่าสะพรึงกลัวกว่าเมื่อคืนนั้นเสียอีก! เหวอ!!!
หึหึ ในเมื่อเจ้าwantขนาดนั้น...ข้าก็ยินดีจะสนองนะจ๊ะ...มามะ!
จ๊าก! ผมกระเดงตัวหลบเมื่อไม่มีเวลาร้องห้าม ท่านเฮลถาโถมตัวเสียเต็มที่เลยล้มลงเตียงซะโครมใหญ่ ดีนะที่ขาเตียงไม่หัก ไม่งั้นผมคงลำบากใจจะตอบแน่ว่าทำไมเตียงถึงหัก...ท่านเฮลรู้สึกตัวแล้ว ผมรีบระวังตัวเต็มที่
...ตอนแรกผมนึกว่าพระนางจะโกรธกริ้วเหมือนดั่งนายหญิงของผม...แต่ผิดคาดแฮะ ท่านเฮลกลับเลื้อยตัวขึ้นไปอยู่บนเตียง จากนั้นก็...เปลี่ยนมายั่วยวนเชื้อเชิญผมซะงั้น...
แหม อยากเป็นฝ่ายเริ่มก่อนก็ไม่บอก...มาเลยซิจ๊ะ ข้ายินดีเป็นฝ่ายรับให้ก็ได้ เทพียมโลกเม้มริมฝีปากเชิญชวน
...เฮ้อ ดูท่าท่านเฮลจะใจเย็นกว่าท่านซิฟ...คงพอจะคุยอะไรรู้เรื่องอยู่นา...หรือเปล่า?
พรึ่บ!
ว๊าย!? เทพียมโลกตกใจ แทนที่จะเป็นร่างชายหนุ่มอย่างที่หวัง กลับเป็นผ้าห่มผืนโตโถมเข้าตัวนาง!
แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเถอะครับท่านเฮลถ้าจะคุยกับผมนะ ผมตอบอย่างใจเย็นที่สุด
นี่! เจ้าไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง? เหยื่อมาอ่อยรอเข้าปากให้ถึงที่แล้วนะย่ะ! ท่านเฮลหัวเสีย แต่ผมก็ยังเห็นว่าพระอารมณ์ยังไม่รุนแรงเท่านายหญิง
...กรุณาอย่ามองผมเป็นเหมือนผู้ชายที่ท่านเคยพบมาซิครับ ท่านเฮล ผมตอบแบบรักษามารยาท
อูย...น่าเบื่อจริง ไอ้คำพูดคำจาอย่างกะพวกนักบวชนะ...ดีแลนคงจะสอนให้นายพูดอย่างนี้ล่ะซิ?
ใครจะสอนผมไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกครับ ยังไงผมก็ต้องเป็นสาวกของท่านซิฟ...เรื่องการถือเพศพรหมจรรย์เป็นสิ่งที่ผมต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ขอประทานอภัยด้วย ผมเผยผ้ากระโจมเพื่อทำใจดีสู้เสือ(สาว) ขอเชิญเสด็จกลับด้วยนะครับ...ท่านเฮล
...เจ้าคิดหรือว่า ยัยซิฟจะยอมรับเจ้านะ? พระนางถามขึ้น ไม่แปลกใจหรือ? ว่าทำไมข้าถึงยอมเสี่ยงแดดร้อนๆมาหาเจ้า ก็เพราะว่านายหญิงของเจ้า...เป็นคนขอให้ข้าทำลายพรหมจรรย์เจ้าเองนะซิ!
...!? ผมตกใจจนแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน! ...ทะ ท่าน ท่านซิฟนะหรือ?
...นายหญิงของผมนะหรือ? ที่เป็นสั่งให้ทำแบบนั้น!?
...
...ไงจ๊ะ ถึงกับพูดไม่ออกเชียวรึ? เฮลลุกขึ้นพลางเข้าไปใกล้ชายหนุ่มที่ทำหน้าเหมือนผิดหวัง ...นายหญิงที่เจ้าแสนเคารพ ยังรังเกียจขับไล่ไสเจ้าเล้ย...พระนางไม่ต้องการเจ้าเล้ย เจ้ายังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่ให้นางรังแกเจ้าอยู่ทำไมกัน?...หึ โอไรออน?
...เทพียมโลกได้ทีก็เข้าโอบกอดไหล่กว้างชายหนุ่ม พลางตะล่อมให้เขาเริ่มสับสนใจ...
...เลิกละความพยายามที่จะเอาใจยัยซิฟเถอะ...ดีแลนน่ะ เป็นลูกทูนหัวของนาง เขาจึงเป็นกรณีพิเศษ...นอกจากเทพร่วมวงศ์อสัญแดหวาแล้ว นางจงชังบุรุษเพศทุกคน...ดีไม่ดีวันนึง นางอาจจะขาดสติพลั้งมือฆ่าเจ้าอย่างมดปลวกตัวนึงเท่านั้นเอง...
...ท่าทีที่นิ่งเงียบของเขา ทำให้เฮลเริ่มได้ใจ...อีกนิดเดียวเท่านั้น...
...เจ้ามาเป็นสาวกของข้าดีกว่า...รับรองว่าข้าจะไม่มีวันเอาของที่เจ้าถวายความภักดีทำให้ ขว้างใส่หน้าเจ้าเหมือนนางแน่...
...เฮลนึกฝันหวาน...หากเจ้าหนุ่มคนใหม่ตรงหน้ายอมเปลี่ยนใจเข้ารีตลัทธินางล่ะก้อ...จะต้องทำพิธีกามพลีกับนางจนตายคาอกเชียว...จากนั้นเมื่อกลายเป็นวิญญาณ เขาก็จะกลายเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่นางจะได้คิดหาวิธีสนุกๆ แปลกๆ ใหม่ๆ กับเขา...
...ตกลง เจ้ามาเป็นสาวกของข้...
หยุดพูดถึงท่านซิฟอย่างนั้นเถอะครับ ท่านเฮล
คำพูดนั้นทำเอาราชินียมโลกแทบอึ้ง! ก่อนที่ชายหนุ่มจะเบี่ยงตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว ทำเอาเฮลแทบโกรธปนงงงวย!?
นี่! ข้าอุตส่าห์เสนอทางช่วยให้ชีวิตเจ้าปลอดภัยนะ! อยู่ที่นี่เจ้ามีแต่ดูถูกและโดนรังแก! แม้เจ้าจะทำดีแค่ไหน! ซิฟก็ไม่มีวันเห็นแก่ความดีเจ้าหรอก! แล้วเจ้าจะยังดันทุรังอยู่ต่อทำไม! นี่เจ้าซื่อบื้อหรือโง่เง่าสุดทนกันแน่ห๊า! โอไรออน!
เสียงนั้นแทบตะโกนใส่! บอกถึงอารมณ์ที่แสนหงุดหงิดของผู้พูด เฮลไม่เคยเจอบุรุษเพศคนไหนที่ดื้อแพ่งขนาดนี้!
...เมื่อเห็นฝ่ายเทพีเริ่มอารมณ์ร้อนลงหน่อย โอไรออนก็เห็นจังหวะที่จะชี้แจงได้...
...ผมเพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน มันเป็นเรื่องธรรดาที่พระนางจะไม่ยอมรับผมหรอกครับ...ท่านเฮล ผมกล่าวต่อ
...แต่ผมก็รู้ตัวเองดีตั้งแต่ก่อนเข้าแข่งขันแล้ว ว่าอาจจะต้องเตรียมรับมือกับอะไรที่ไม่คาดฝัน...ถ้าหากผมถอยกับเรื่องแค่นี้ ทั้งยังเป็นการทรยศต่อความตั้งใจและจงรักภักดีต่อท่านซิฟอีก...ผมก็ละลายใจเกินกว่าจะมีชีวมายหรอกครับ
...ถ้าถึงเวลานั้น แล้วพระนางยังไม่ยอมรับผมอีก...ผมก็ยินดีถวายชีวิตนี้ให้ เพราะผมจะไม่เสียใจเลยที่ได้รับใช้พระนาง...
...ท่านเฮลเปลี่ยนสีหน้าอย่างอึ้งอึงกับสิ่งที่ผมพูด เพียงสักครู่นางก็ยิ้มนิดๆ ซึ่งไม่ค่อยน่าสะพรึงกลัวอีกแล้ว...
...หึ อยากให้ซิฟมาได้ฟังเจ้าพูดจริง ไม่รู้ว่านางโชคดีที่ได้ข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์อย่างเจ้า หรือเป็นเจ้าที่โชคร้ายต้องมาทนกับนายหญิงอารมณ์แปรปรวนอย่างนางกันแน่นะ... ว่าแล้ว พระนางก็เดินเข้ามา แต่จุดหมายคือทางออกของกระโจม...
...ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ มาหาข้าได้...ยินดีต้อนรับเสมอนะจ๊ะ โอไรออน... ท่านเฮลเอ่ยเสียงหวานจนแทบสยิว
...ผมยอมให้นางลวนลานผมแค่ใบหน้า นิ้วเรียวยาวสวยแต่ทำเอาผมเสียวดวงตาสีม่วงไลแลคกับเล็บยาวสีแดงดั่งเลือดของมือนั้น เสียงท่านเฮลยังหัวเราะร่าไม่หาย...จากไปแล้วยังทิ้งความขนลุกไว้อีก สงสัยผมคงต้องอยู่ในกระโจมเรียกขวัญกลับมาสักพักแล้ว...
...ฝ่ายใต้แสงสุริยันยามสายอันร้อนแรงสาดส่องผ่านแอสการ์ด เทพีผู้เป็นดั่งด้านเหมือนที่คู่ขนานขององค์เทพีซิฟ วิ่งแจ้นด่วนจี๋ด้วยรองเท้าส้นสีดำส้นเข็มสูงปรี๊ด เข้าไปหลบภายในวิหารของญาติผู้น้อง ราวกับกลัวแสงแดดจะแผดเผาเหมือนพวกแวมไพร์
อูยๆ เกลียดยัยโซลจริง เพิ่งจะสายอยู่แท้ๆ จะรีบเบ่งรัศมีอะไรออกมาร้อนขนาดนี้! เฮลบ่นงึมงำเป็นหมีกินน้ำผึ้ง พลางเดินไปหยิบขวดโลชั่น After Sun ทาผิวหลังออกแดด ภายในห้องนั่งเล่นหน้าวิหารที่นางมักจะมาที่ห้องนั่นบ่อยๆ...
อุ๊ย! เทพียมโลกตาลุกโพล่งกับสิ่งที่เห็นอยู่ภายในห้อง! ก่อนจะบ่นออกมา
ตกใจหมดเลย! วันหลังอย่าทำให้ญาติผู้พี่คนนี้ตกใจซิย่ะ! ยัยซิฟ!
เฮลล้มตัวลงบนโซฟานุ่ม พลางนั่งไขว่ห้างทาโลชั่นไปอย่างไม่สนใจ ญาติผู้น้องที่นั่งหน้าบูดอยู่ตรงหน้า
...เสียใจด้วยนะ ไม่สำเร็จหรอกย่ะ เทพียมโลกเปรย ...หมอนั่น หัวดื้ออย่างกะลา
ฉันรู้แล้ว! น้ำเสียงนั้นบอกมาดังลอดไรฟัน สีหน้าผู้พูดยิ่งบูดเบี้ยวขึ้น! เฮลงงเล็กน้อยว่าทำไมซิฟถึงรู้ได้...
...ต๊าย แอบดักฟังคนอื่นเค้าพูดกัน มันไม่ดีนะจ้า ยิ่งพูดยั่ว ก็ทำให้เทพีฤดูใบไม้ผลิยิ่งยัวะยิ่งนัก! เฮลถอนหายใจ!
...นี่ ยัยซิฟ...ข้าว่าคนอย่างหมอนั่นนะ หายากนะ จะหาคนที่หน้ามืดตามัวจงรักภักดีทั้งต่อหน้าและลับหลังไม่มีอีกแล้ว ข้าว่าเหตุผลแค่ไม่ชอบขี้หน้าหมอนั่นเนี่ย มันจิ๊บจ๊อยมากเลยกับความตั้งใจของหมอนั่นนะ...เจ้าน่าจะรอดูสักระยะหนึ่งนะ เฮลเปรย
... เทพียมโลกชอบใจนัก ที่เห็นญาติผู้น้องเถียงไม่ออก แต่สีหน้านั้นยังบูดไม่หาย แสดงว่าไม่ยอมรับความจริงแน่...เฮลรู้ดี ในบรรดาเทพีรุ่นหลังของแอสการ์ดทั้งหมด เฟรย่าเป็นเทพีที่เรียบร้อยที่สุด...ส่วนยัยซิฟฟเป็นคนที่ดื้อแบบไร้เหตุผลที่สุด ลองนางไม่พอใจอะไรขึ้นมา ก็แสนจะยึดติดความคิดและทิฐิยิ่งนัก! ไม่ว่าเหตุผลของใครจะฟังขึ้นยังไง สุดท้ายนางก็เปลี่ยนให้ฟังไม่ขึ้นจนได้...
...เฮ้อ... เฮลเอนศีรษะพักบนโซฟาพลางเปรยต่อ ถ้าเจ้าไม่ชอบขี้หน้าหมอนั่นจริงๆ เจ้าก็ลงมือสาปให้เป็นกบเขียดอะไรสักอย่าง หรือฆ่าให้ตายแล้วมอบวิญญาณเขาให้ข้าก็ได้...ไม่เห็นจะต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากอย่างนี้เลย...
...ยิ่งได้ฟัง เฮลก็เห็นเส้นไอเคอร์ปูดบนหน้าผากเทพีฤดูใบไม้ผลิ ยิ่งทำให้นางสงสัยทีท่าของซิฟนัก?
...หรือว่า...มี เงื่อนไข อะไรบางอย่าง? ที่เจ้าไม่สามารถประหารโอไรออนได้? หึ? ซิฟ
