รักหมดใจให้ยัยจอมเปิ่น

รักหมดใจให้ยัยจอมเปิ่น

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

"คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วค่ะ" หยุดปลุกได้ไหมคะ คุณพี่เลี้ยง มินตื่นแล้ว แค่อยากให้พี่คิวมาปลุกเองเฉยๆค่ะ

"คุณหนูคะ" หยุดปลุกเถอะค่ะ (อยากจะพูดออกไป แต่กลัวจะเสียแผน) "หยุดเถอะครับ" เย้! พี่คิวมาแล้ว

"ไม่ยอมตื่นใช่ไหม" โอ๊ะโอ่ น้ำเสียงอย่างนี้ มินต้องต........."เดี๋ยวพี่จัดให้" ตายแน่เลยยยยยยยยย

"อย่า! มินยอมแล้วคะ" ต้องขอยอมแพ้ ก็มินกลัว...............นี่หน่า "ยอมตื่นแล้วหรอ ฮิๆๆๆๆๆ" น่าน ได้ทีเอาใหญ่เลย "ไป ไปอาบน้ำ แต่งตัวได้แล้วเรา สายแล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก" ค่ะๆๆๆๆๆๆ คุณพี่

"เสร็จแล้วหรอ วันนี้แม่ครัวทำอาหารจานโปรดของเราอย่างสุดฝีมือเลยนะ พอทานเสร็จแล้วก็จะได้ไปโรงเรียนกัน" มินไม่ใช่นักโทษนะ และวันนี้พี่ก็ไม่พูดอย่างอื่นเลย พูดแต่เรื่องไปโรงเรียน

"มินทานเสร็จแล้วค่ะ จะไปโรงเรียนกันรึยังคะ ลุงชม" ฉันถามลุงชม "ครับ ถ้าคุณหนูพร้อม แต่ทำไมคุณหนูถึงต้องแต่งตัว อย่างนี้หละครับ" คุณลุงถามฉัน เมื่อเห็นฉันใส่แว่นตา ปล่อยผมอย่างคนแก่ อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

"ก็ มินไม่อยากให้ใครรู้ว่าหน้าตาที่แท้จริงของมินเป็นยังไงนี่คะ" มันไม่ใช่ความจริงหรอกค่ะ

"หรอครับ งั้นลุงขอถามหน่อยนะครับว่า....................." "จะไปโรงเรียนได้รึยังคะ มันสายแล้วนะคะ

คุณลุง" ฉันพูดก่อนที่ลุงชมจะถามอะไรอีก "ครับๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ" ลุงชมพูด

ไม่นานนักฉันก็มาถึงโรงเรียน "ขอบคุณคะ ลุงชม" ฉันขอบคุณลุงชม แล้วก็วิ่งไปในโรงเรียน

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" โอ้โห! ดารามาโรงเรียนหรือไงเนี่ย ถึงได้กรี๊ดซะ

"ตุบ!" อุ้ย! ฉันชนกับใครเนี่ย "นี่เธอ เดินไม่ดูตา..........................................

โปรดติดตามตอนต่อไป

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook