ตกหลุมรักนายตัวร้าย ตกหลุมรักนายตัวร้าย
"ฮ่ะ! อะไรนะค่ะพ่อ"
"จะตกใจไปทำไมลูกก็แค่หมั้น"
"พ่อค่ะ พ่อพูดว่าแค่หมั้นได้ไงค่ะ นู๋ยังเรียนไม่จบนะค่ะ
แล้วอีกอย่างนู๋ก็ไม่รู้จักนาย ชง เชย อะไรนั่นด้วย"
"เค้าชื่อโช"
"ชื่ออะไรก็ช่างเฮอะ นู๋จะไม่ยอมหมั้นเป็นแน่ ให้ตายเหอะ"
"แต่นี่มันเป็นคำสัญญาของพ่อกับลุงชานเมื่อตอนสมัยเราเริ่มมีครอบครัว
<ช่างคิดเนอะไอ้คำสัญญาบ้าบออะไรแบบนี้ >
ว่าหากเรามีลูก ลูกของเราสองคนจะต้องได้หมั้นหมายกัน"
"แล้วทำไมพ่อไม่ถามนู๋ก่อนล่ะ"
"อ้าว ก็แกยังไม่เกิดนี่" <เออจริงด้วย>
"แต่คำสัญญามันก็เปลี่ยนแปลงได้นี่ค่ะพ่อ นะค่ะพ่อ"
"ไม่ได้ สัญญาต้องเป็นสัญญา"
ชิจะมาเป็นคนดีอะไรกันตอนนี้นี่
"นี่โอ้เอ้ลูก ถ้านู๋ได้เห็นหน้าโช นู๋อาจจะชอบเค้าก็ได้นะ
รู้รึป่าว นายโชน่ะ เค้ารูปหล่อเชียวนะ <แบบนี้ใช่มั๊ย ลูบหัวแล้วทุบหลัง เฮ้ยไม่ใช่ ตบหัวแล้วลูบหลัง>
แล้วถ้านู่ไม่ยอมหมั้นก็จะทำให้พ่อเป็นผู้ใหญ่ที่เสียคำพูด แล้วธุรกิจของพ่อกับลุงชาน
ก็คงจะไม่ดีนัก ที่จริงพ่อก็สงสารนู๋นะ< พึ่งรู้หลอค่ะว่าต้องสงสารนู๋เนี่ย>
แต่นู๋ลองคิดดูแล้วกันว่านู๋จะทำอย่างไร พ่อเชื่อในการตัดสินใจของนู๋เสมอ"
พูดเสร็จพ่อก็ลุงออกไปจากห้องโถงของบ้าน ปล่อยให้ฉันนั่งแก่วอยู่คนเดียว
พร้อมกับความ หนักใจ ลำบากใจ ทรมานใจ ขื่นใจ เอ้ยมากไป
แต่นี่มันชีวิตของฉันนะ แล้วนี่มันก็สมัยไหนแล้วการคุมถุงชนมันไม่น่าจะหลงเหลืออยู่ในโลกใบนี้อีกแล้ว
<ยกเว้นชีวิตฉันนีแหล่ะ>
"เฮ้ย เป็นไรไปว่ะ ทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบเชียว"
"ยิ่งกว่าโลกทั้งใบอีก เซ็งโว้ย"
"นี่ๆ มึงมีอะไรก็บอกกูกับไอ้เดซิว่ะ"
ไอ้ริกกี้เดินเข้ามานั่งที่เตียงของผม พร้อมกับโยนกระป๋องน้ำอัดลมให้ไอ้เด
"ก็พ่อบอกว่ากูมีคู่มั้นแล้ว ชื่อโอ้เอ้ อะไรนี่แหละ"
"คู่หมั้น 55555"
ไอ้เดและไอ้ริกกี้ต่างพากันหัวเราะเรื่องของผมกันใหญ่
"แม่งพวกมึงขำอะไรกันว่ะ กูเครียดนะโว้ย"
"555 เออน่าขอพวกกูขำหน่อย โอ้ย ขำว่ะ555"
"เฮ้ยไอ้โชแล้วคู่หมั้นมึงสวยป่าวว่ะ"
"ไม่รู้ว่ะกูไม่เคยเห็นหน้า แต่ถ้ามึงอยากรู้นะ ไปถามพ่อกูเดะ"
เงียบ..........กริบ
"แหม ไอ้โชไม่ได้หมั้นวันนี้พรุ่งนี้ซะหน่อย มึงอย่าไปคิดมาก"
"มึงไม่ใช่กูนี่หว่าไอ้เดย์"
"แต่ กูเห็นด้วยกับไอ้เดย์วะ"
พูดจบไอ้ริกกี้มันก็เดินมาตบไหล่ผมเบาๆเป็นการปลอบใจ
"เฮ้ย งั้นวันนี้เราไปฉลองสละโสดไอ้โชกันดีกว่าวะ"
"เดี๋ยวมึงโดนไอ้เดย์"
พูดไม่ทันขาดคำผมก็กระโดไปเตะก้นไอ้เดย์ แต่ไอ้นี่มันไวครับรีบวิ่งเพ่นออกไปจากห้องผมโดยเร็ว
ผมจึงวิ่งตามมันออกไป
ได้ยินเสียงไอ้ริกกี้บ่นตามหลัง
"โตๆกันแล้วนะพวกมึงเล่นเป็นเด็กไปได้"