ปฏิบัติการ รัก วุ่น ๆ ป่วนหัวใจ ตอนที่ 2
2
++++ณ หอประชุม++++
คนเดินกันให้ทั่วหอประชุม เสียง แซดๆๆ ทั้งนั้น ต่างคนต่างก็คุยกันในเรื่องย้ายห้อง เพราะโรงเรียนเราจะได้ย้ายห้องกันทุกปี และที่แน่ๆบางคนอาจจะไม่อยู่กับเพื่อนเลย นักเรียนยืนออ กันอยู่ที่บอร์ดใหญ่หน้าเวที จะได้ดูว่าตัวเองได้อยู่ห้องไหน แล้วฉันล่ะจะได้อยู่ห้องไหนกันละเนี้ย
พี่ปลายเมฆ ฉันเรียกชื่อพี่ปลายเมฆแล้วหันไปมองหน้ายังจะมาทำหน้าหล่ออีก (o Uo) ^^
เรียกทำไมจ๊ะ กลัวจะลืมชื่อของพี่งั้นเหรอน้องสาวที่น่าลัก (ลักไปขายนะ) 555+พี่ปลายเมฆหันมามองหน้าแล้วยิ้มให้ทำหน้าตากวนๆใส่ให้ฉัน(* U*) ^^
ฉันอยากจะถามว่า ฉันจะได้อยู่ห้องไหนก็เท่านั้น ฉันจริงจังนะพี่ ดีนะเนี้ยที่กำลังจริงจังไม่อย่างนั้นคงเถียงกันอีกนานเลย แหะๆทำไมฉันถึงถามพี่ปลายเมฆนะหรอ ก็ยัยโดมิโน่จังเพื่อนสนิทที่ฉันรักเนี้ยสิดันย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ ทิ้งให้ฉันต้องลำบากคนเดียว ต้องหาเพื่อนใหม่อ่ะดิ แย่ๆๆ แต่ฉันก็ยังคงติดต่อกับโดมิโน่อยู่นั้นแหละ (T_T) ^^
จะไปรู้หรอ พี่ไม่ใช่คนเอาใบมาติดบอร์ดนะ ดู้ดู ดูมันทำเข้า ถ้าใครไม่รู้จักพี่ของฉันจริงๆนะ จะคิดว่าเป็นคนที่พูดอ่อนหวานกับผู้หญิงเลยนะเนี้ย กวนได้แม้กระทั่งน้องตัวเองกำลังเครียด แง้ๆๆ พี่ใจร้าย(T_T) ^^
เชอะ ไปดูเองก็ได้ ฉับพูดแบบงอนๆ แล้วเดินออกมา ฉันชะโงกหน้า และหาทางเข้าไป จนฉันมายืนติดหน้าบอร์ดเลยอ่า.... ฉันใช้นิ้วชี้ไล่หาชื่อตัวเอง
นางสาว ปลายฟ้า ดนานุพงษ์ เกรด 11 ตึก Bชั้นCห้องC3
นาย พานาซาชิ ฟีโน่ เกรด 11 ตึก Bชั้นCห้องC3
และก็พบในที่สุดกว่าจะเจอนะเนี้ย รู้มั้ยคนมันเยอะแค่ไหน ยืนล้อมรอบทำให้อากาศร้อน ใครเป็นแบบฉันก็จะรู้เองแหละและรองจากชื่อของฉัน ชื่อนี้มันคุ้นๆยังไงกันนะ ฉันยืนคิดสักพักก็ต้องดีดนิ้วทันที ที่ได้รู้ว่าชื่อนี้มันเป็นชื่ออีตาสุดหล่อ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่เป็นถึงหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียน ฉันก็เคยเห็นหน้าเข้าแค่ผ่านๆ สูงก็เกือบ
จริงสิมัวยืนคิดอะไรไร้สาระอยู่ได้รีบๆหาชื่อของพี่ปลายเมฆแล้วรีบออกไปจากที่นี้สักทีมีน้องที่ไหนเขาจะรักพี่เหมือนชั้นมั้ยเนี้ย หุหุฉันใช้นิ้วชี้ไล่ไปตามกระดาษอย่างเช่นเคย
และก็พบในที่สุด
นาย ปลายเมฆ ดนานุพงษ์ เกรด 12 ตึก Cชั้น Cห้อง A1
อะไรกันนี้!!!!!!!!!!!!!!!! พี่ปลายเมฆได้อยู่ห้อง A1งั้นหรอ เก่งชะมัดเลย แถมหล่ออีกต่างหาก ทั้งหล่อทั้งเก่งแบบนี้ สาวๆถึงรักกันยกขบวน (เหมือนพวกนี้จะไปเห่อะไรกันเลย) ฉันรีบไปบอกพี่ปลายเมฆดีกว่าอยากจะออกจากที่นี้เต็มทน ดันมัวยืนคิดอะไรไร้สาระอยู่ได้ โดยเฉพาะเรื่องอีตาเสาไฟฟ้าหน้าหล่อ นั้นน่ะ^^^ @ # %$ #@
ที่โรงเรียนของฉัน มีทั้งหมด เกรด 7- 12คือ ม.1-6นั้นแหละค่ะ
เฉพาะตึกเรียน มี 3 ตึก คือ ตึก A B C แต่ละตึกมี 4 ชั้น คือa b c d
แต่ละเกรด มี 6 ห้อง คือ A1 B2 C3 D4 E5 F6ไล่ลำดับความสามารถและความฉลาดของตัวเอง
เกรด 7 อยู่ ตึก Aชั้น a และb
เกรด 8 อยู่ตึก B ชั้น a และb
เกรด 9 อยู่ตึก Cชั้น a และ b
เกรด 10 อยู่ตึกAชั้น c และd
เกรด 11 อยู่ตึก B ชั้น c และ d
เกรด 12 อยู่ตึกC ชั้น c และd
และห้องพักครู มี 2 ตึก แยกเป็นกลุ่มสาระหมวดไป
พี่ปลายเมฆ ฉันมีอะไรจะมาบอก......อ้าวไปไหนแล้วล่ะ ในขณะที่ฉันพึ่งออกมาจากนรก
ที่เรียกว่าร้อนสุดๆ ฉันก็รีบวิ่งมาหายังที่พี่ปลายเมฆยืนอยู่ แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ฉันกวาดสายตาดูรอบๆก็ไม่เจอ อุตสาห์ไปดูมาให้ แล้วยังจะมาทิ้งน้องอีก คอยดูเหอะถ้าเจอตัวเมื่อไหร่จะซัดให้น่วมเลย... อย่าหาว่าโหดก็แล้วกัน
ฉันจะทำยังไงดีเนี้ย ต้องขึ้นห้องไปคนเดียวงั้นหรอ พี่นะพี่ทามมายถึงทำกันได้น๊า....ฉันลากเสียงยาวและบ่นอย่างโมโห (>_<) ^^ @ $ # % $ # % & @!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉันเดินเลาะออกมาจากหอประชุมกำลังจะเดินขึ้นไปยังห้องเรียน มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนฉันจนฉันแทบจะกระเด็น
ขอโทษค่ะ...คือฉันรีบนะค่ะผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นและรีบขอโทษฉันทันที แต่พอฉันจะด่า ฉันก็ต้องสะดุดกับหน้าตาของเธอ เธอดูน่ารักมากๆเลยละ หน้าเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลย (0o0) ^^ คงจะไม่ใช่คนไทยซะด้วย แต่ทำไมพูดไทยชัดจังเลย (=_=) ^^!!!!!!!!!!!!!!!
อืม...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ... ฉันเข้าใจฉันจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที เพราะเธอคงจะไม่ได้ ตั้งใจจะชนฉันจริงๆ ฉันจะถามชื่อเขาดีไหมนะ เผื่อเขาจะให้ฉันช่วยอะไรได้บ้าง แถมหน้าตาก็ไม่คุ้นด้วยคงจะเป็นเด็กนักเรียนใหม่ละมั่ง (=_=) ^^?????????
เออ...เธอชื่ออะไรหรอฉันถามเธอ ขณะที่เธอกำลังปัดฝุ่นจากตัวเธอออก ^^
ฉันชื่อ มาซาชิ เพียวริคุ ลูกครึ่งญี่ปุ่น หรือเรียกว่า เพียวริคุก็ได้ แล้วเธอล่ะ เธอหันมาตอบฉัน และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร (*U*) ^^ ฉันว่าแล้วต้องไม่ใช่คนไทยแน่ๆ ก็หน้าออกจะญี่ปุ้นญี่ปุ่นขนาดนั้น ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอคนนี้จัง รู้สึกถูกชะตายังไงอย่างนั้นแหละ
ฉันชื่อ ปลายฟ้า เป็นคนไทยแท้เลยล่ะค่ะ แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยค่ะฉันหันไปตอบเธอและยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรเช่นกัน (*U*) ^^ เอาแล้วไงล่ะแอบหลงรักเธอคนนี้ซะแล้ว เฮ้ยฉันไม่ได้เป็นทอมซะหน่อย ออกจะน่ารักซะขนาดเนี้ย (ชมตัวเองก็เป็น) (=_=) ^^
คือว่า... ฉันกำลังวิ่งหาห้องเรียน...แต่ฉันหาไม่เจอ ปลายฟ้าช่วยฉันหน่อยได้มั้ยเธอหันมาบอกฉันอย่างน่าสงสาร ทำตาโตๆ บ๋องแบ๊วๆ ใสแจ๋ว (๐_๐) ^^ ใส่ฉัน ซะน่ารักเชียวหนุ่มที่นี้คงจะชอบเธอเยอะแยะเลยล่ะ น่าอิจฉาชะมัด (อิจฉาได้แม้กระทั่งเพื่อน)
แล้วเพียวริคุ อยู่ห้องไหนล่ะจ๊ะฉันถามเธออย่างอยากรู้ เผื่อเธอจะอยู่ห้องเดียวกับฉัน ฉันจะได้เป็นเพื่อนกับเธอ 555+ ฉันนี่เก่งจังเลย หาเพื่อนได้เร็วจริงๆ สมแล้ว ว่าเป็นคนน่ารัก (ชมเข้าไปได้) แง่วๆๆๆ (>_<) ^^ (คนเขียนอ่ะ ให้ฉันน่ารักหน่อยก็ไม่ได้) (T_T) ^^
ฉันอยู่ เกรด 11 ตึก Bชั้นcห้องC3เธอตอบฉันอย่างดีใจ ที่ฉันจะได้ช่วยเธอหาห้องให้ และกระโดดมาเกาะแขนฉันทันที (๐_๐) ^^
จริงหรอ ฉันจะพาเธอไปเองเพราะฉันก็อยู่ห้องเดียวกับเธอยังไงล่ะ ฉันพูดอย่างดีใจ และพาเธอไปยังห้องเรียนทันที ในที่สุดฉันกับเพียวริคุก็มาถึงห้องจนได้ เราสองคนกว่าจะมาถึงห้องอย่างยากลำบากได้ จะต้องไปเจอเสือ เจองู เจอหมีแพนด้า???? เป็นไรมากป่าวเนี้ย เฮ้ยบ้าแล้วนี่โรงเรียนนะไม่ใช่สวนสัตว์ ถ้าเพื่อนฉันรู้ว่าฉันเป็นคนแบบนี้นะ คงหนีหมดแน่ๆเลย (ดูมันคิด อยากจะบูชา) (>_<) ^^
ถึงแล้วจ๊ะเพียวริคุ ฉันหันไปบอกกับเพียวริคุและก็เข้าไปในห้องด้วยกัน มีนักเรียนในห้องมองกันเต็มไปหมด (มองฉันหรือว่ามองเพียวริคุกันเนี่ย) แล้วเราก็ได้หาที่นั่งที่เหมาะมากเลย ฉันนั่งติดหน้าต่าง และตรงข้ามหน้าต่างก็มีสนามบาส เผื่อจะได้แอบดูหนุ่มๆกัน อิอิ คิดได้ไงเนี้ย ส่วนเพียวริคุนั่งข้างๆฉันนั้นเอง
>>>โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
