ชิวิตรัก..นักเขียน

ความรักก็เหมือนไวน์ ต้องมีวิธีการดื่ม เพื่อให้ได้รสซาบซ่านที่ปลายลิ้น

ชุ่มชื่นในลำคอ หอมหวาน อุ่นวาบไปที่ทรวงอก เคลิบเคลิ้ม ปล่อยอารมณ์

ดื่มด่ำไปกับรสชาติที่แสนจะหอมหวานและสุดท้ายก็จะเมามายจนขาดสติ

ในคืนที่บรรยากาศเงียบสงัด "ขนมชั้น"นั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เหมือนทุกคืน แต่ทำไมนะคืนนี้ใจฉันมันช่างเหงาหงอยแบบนี้ ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานแม้แต่น้อยเลยเฮ้อ มัวแต่นั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆของตัวเอง ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็หลายช่วงเวลาแล้วซินะ เพื่อนในวัยเดียวกันแต่งงานมีครอบครัวพร้อมหน้ากันหมดแล้ว ก็เหลือแต่ฉันซินะที่ไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องการมีครอบครัวเอาซะเลยปล่อยมันเนื่อนนานมาจนถึงป่านนี้ อ่ะนะ กำลังคิดซิถ้าว่าฉันคงขี้เหร่มากเลยใช่ไหม๊เนี่ย ไม่ถึงขนาดนั้นเลยค่ะ ฉันเป็นผู้หญิงที่รูปร่างสะโอดสะองไปซะหน่อย สูงผอมบางในสายตาของคนหลายคน หน้ารูปไข่ ตาโตๆ ผิวสีน้ำผึ้งแหม ก็พอไปวัดไปวาได้ไม่อายใครนะ แล้วไงไม่มีคนมาจีบเหรอ? ก็มีนะหลายคนด้วย อ่ะ อ่ะ ไม่ได้โม้ฉันเรียนอยู่ที่มหาลัยศิลปกรและบริหารที่มหาลัยเอกชนอีกที่พร้อมกันแต่ต่างเวลา คงสงสัยกันซินะจะเรียนอะไรกันหนักกันหนา อ้าว ก็คนมันอยากเรียนทั้งสองอย่างนี้นาจะทำงัยได้เรียนมันซะสองแห่งซะเลยด้วยว่าตอนเรียนฉันอาจค่อนค้างจะเด่นซะหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน กิจกรรม กีฬา ทุกครั้งที่มหาลัยมีงานอะไร ต้องมีชื่อของฉันร่วมด้วยเสมอ ด้วยเพราะความเด่นดังของฉันนี้เอง มักจะมีผู้ชายมาขายขนมจีบอยู่บ่อยๆ คนแรกก็เป็นรุ่นพี่ของฉันเอง หล่อติดอันดับต้นๆของมหาลัยเลยนะสาวตอมกันให้หึ่งเลยแกชื่อ"พี่โก๋"เป็นหวานใจของสาวๆในมหาลัยเลยนะเนี่ยแต่ดันมาหลงมนต์ดำซะงั้น ฉันไม่ได้คบพี่แกแบบแฟนนะจะบอกให้ก็แค่คบแบบเพื่อน แบบพี่คนหนึ่งเท่านั้น แต่พี่แกซิตื้อสุดๆเลย เที่ยวบอกคนโน้นคนนี้ว่าฉันเป็นแฟน โอ้ย จะบ้าตายไม่ใช่ ไม่ใช่ ยังโสดค่ะแกก็ตื้อแบบของแก ส่วนฉันก็เป็นแบบของฉันต่างคนต่างคิด แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรกันคะจะใช้ได้เหรอ ไอ้คำที่เรียกว่าแฟน ไปเที่ยวไหนฉันก็ไม่เคยไป 2 คนเลย ทุกครั้งก็จะมีบรรดาเพื่อนไของฉันตามไปด้วยตลอด เป็นแบบนี้มา2ปีเห็นจะได้ พี่โก๋สุดหล่อก็คงจะเบื่อคำว่าเพื่อนซะแล้วซิ แกบอกว่าพี่ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนนะพี่อยากเป็นแฟนกับขนมชั้นได้ยินไหม๊ จะไม่ได้ยินได้งัยคะคุณพี่ตะโกนดังซะแก้วหูจะแตก แล้วจะให้ช่วยอะไรได้ละคะ ก็ฉันไม่ได้อยากมีแฟนนี่นา ไปหาที่อื่นแล้วกันนะ กำลังว่าฉันใจดำใช่ไหม๊เนี่ย เปล่านะคะ ก็คนมันไม่ใช่นี่นาแล้วจะทำไงได้เจ้าคะ พี่โก๋ก็ไปหาคนที่ใช่สำหรับแกก็เท่านั้น มาคนที่สองเป็นเด็กต่างมหาลัยเป็นรุ่นน้องขนมชั้นนะ อายุน้อยกว่าฉัน3ปีนะจะบอกให้ ไม่ ไม่ได้จะหลอกเด็กนะคะ ไม่มีรสนิยมแบบนั้น น้องคนนี้ชื่อเจ้าเชนเจอกันได้ไงใช่ไหม๊ ก็ที่ร้านอาหารหน้ามหาลัยขนมชั้นเองนั้นแหละ วันนั้นจำได้ว่าไม่มีเรียนแล้ว เพื่อนๆเลยชวนกันไปนั่งกินข้าวที่หน้ามอ.ไปกัน5คน มี ขนมชั้น นก แตน สินีแล้วก็ยะหยา เราก็นั่งเม้าท์กันไปตามเรื่อง ซักพักก็มีเด็กต่างมหาลัยเดินเข้ามาในร้าน แหม ละอ่อนทุกคนเลย แม่เพื่อนสาวๆของฉันนะซิ ดันปากไม่อยู่สุข ไปแซวน้องๆเค้าซะงั้น เล่นเอาเดินกันไม่เป็นเลยคงจะเขินมั้ง......แล้วก็มีเจ้าเชนเนี้ยแหละถ้าจะขี้อายกว่าใครเพื่อนเดินชนโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่พอดี เพื่อนสาวของฉันก็เลยแซวเป็นการใหญ่ ตั้งแต่วันนั้นกลุ่มเด็กๆพวกนั้นก็มักจะมานั่งอยู่ร้านประจำของฉันบ่อยๆเจอหน้ากันบ่อยขึ้นนั้นเอง อย่าเพิ่งคิดนะคะ ไม่ได้คิดอะไรกะเด็กเลย คุยด้วยเฉยๆน้องเค้าน่ารักดีก็เท่านั้น แหม คิดกันไปก่อนแล้วซิถ้า แต่ก็ห้ามความคิดของเด็กไม่ได้นะคะว่าอย่ามาชอบรุ่นพี่เลย เจอกันบ่อยขึ้นจนมีมาขอเบอร์ อยากจะบ้าตายจะโทรอะไรกันนักกันหนาพ่อเป็นเจ้าของAISหรืองัยกันนะ เชนโทรหาฉันจนฉันเบื่อที่จะรับแล้ว พอไม่รับสายก็มาดักรออะไรกันคะคุณน้อง พี่เองก็อายเค้าจะปกันใหญ่ และวันนั้นก็มาถึงเชนโทรหาฉันเหมือนทุกวัน ฉันก็รับสายและพูดว่าเชน โทรหาพี่ทำไมทุกวันมันเปลืองเงินโดยใช่เหตุนะ ไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องโทรเท่านั้นแหละ เชนก็โวยวายว่าฉันไม่รัก ไม่สงสารเลย แล้วจะรักแบบไหนกันคะ ฉันก็รักแบบของฉัน แต่เจ้าเด็กบ้ามันรักแบบอยากเป็นแฟนอีกคนแล้ว ตายแล้วตายแน่ๆไอ้เด็กบ้าทำฉันปวดหัวอีกแล้วไง ด้วยความโมโหฉันเลยพูดว่าจะบ้าแล้วหรือไง มันจะเป็นแฟนกันได้อย่างไรในเมื่อพี่ไม่ได้รักเชนแบบนั้นเป็นน้องได้ไหม๊ถ้าไม่ได้ไม่ต้องโทรมาอีกนะ หลายวันหลังจากนั้นเพื่อนเชนมาบอกที่มหาลัยว่า เชนนอนอยูโรงพยาบาล อ้าว เป็นไรไป เพื่อนบอกพี่ไม่รู้เหรอ"ไอ้เชนมันกรีดข้อมือเป็นแผลลึกเลย เลือดไหลไม่หยุด" ที่บ้านเลยต้องส่งโรงหมอไง อะไรกันนี่ พอฟังที่เพื่อนเชนบอกเล่าแล้วโอ้ย! ขนมชั้นเป็นต้นเหตุอีกแล้วหรือ? ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้ทำอะไร แค่บอกว่ารักแบบน้องเท่านั้นเอง บาปซะแล้วเราไปหักอกเด็กได้เฮอ เหนื่อยจังเลย เหนื่อยจัง เหนื่อยจัง กว่าจะพูดกันเข้าใจก็เกือบตายซะแล้วน้องเรา ไม่เอาแล้ว ฉันจะเรียนให้จบเร็วๆแล้วนะ เบื่อรั้วมหาลัยซะแล้วซิ.....

วันที่ฉันรอคอยก็มาถึง จบ จบซะที ชีวิตในรั้วมหาลัย เอาละชีวิตนอกรั้วเริ่มขึ้นแล้ว สมัครงานๆๆๆ ทำอะไรดีนะ โชคมักจะเข้าข้างคนดีๆอย่างขนมชั้น อิ อิ แหมก็อาจารย์ที่เคารพหางานมาให้ทำงัยคะ อาจารย์ท่านเนี้ยสอนหนังสือเป็นงานอดิเรก ทำงานประจำเป็นสถาปนิคค่ะ เก่งสุดๆเลยนะคะ งานแรกก็สอนให้เขียนตีบ ค่อยๆเรียนรู้ไปทีละเล็กทีละน้อยถึงเวลาก็เก่งไปเอง ทำมาจนถึงปัจจุบันเลยนะคะงานแบบเนี้ยตอนนี้เป็นมันทนากรด้วย แล้วงานอดิเรกก็กำลังทำอยู่นี้งัยคะ ใช่ค่ะ เป็นนักเขียนไม่เก่งแต่ใจมันรักนี่คะ อะไรก็ไม่เกินความสามารถไปได้จริงไหม๊คะ พอทำงานมากขึ้นก็มีคนรู้จักมากขึ้น มีเพื่อนอีกหลายกลุ่ม หลากหลายอาชีพ และมาอีกแล้ววิบากกรรมของความรักที่มีขนมชั้นเป็นหนึ่งในตัวละคร หมอเป็นอาชีพที่หลายๆคนใฝ่ฝัน หรือแม้แต่ผู้หญิงหลายคนมองอาชีพนี้น่ายกย่อง ใช่แล้วคะ หนุ่มรายต่อไปที่เข้ามาในชีวิตของฉันเป็นหมอ หมอเอ้เป็นชื่อของพี่หมอแล้วรู้จักกันได้งัยเหรอคะ พี่หมอเป็นเพื่อนของรุ่นพี่อีกคนที่สนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะรู้จักกันในกลุ่มคบเพื่อนกลุ่มเดียวกัน หมอเอ้คนนี้ก็คบกันปกตินะคะไม่ได้เป็นแฟนอีกนั่นแหละ เป็นเพื่อนสนิทเท่านั้นแต่พี่แกก็มาถูกมนต์ดำสะกดอีกจนได้ ดูแลขนมชั้นอย่างดี เอาใจสุดๆไปเลย ตามใจทุกอย่างแล้วไงย่ะยัยขนมชั้น ก็จะแล้วไงความพยายามของพี่หมอก็ไม่ได้ประสบผลสำเร็จอะไรเลย ขนมชั้นก็ยังคงเป็นขนมชั้นคนเดิมนี่นะ ไม่ได้คบกับใครเป็นพิเศษ เสมอภาคทุกคน กำลังมองว่าหลายใจซิถ้า ไม่ค่ะ ไม่เลย ไม่เคยบอกเลยนะคะว่าคนไหนเป็นแฟนของขนมชั้นนะ อย่าใส่ร้ายกันซิ แหมเจอเทพบุตรขนาดนี้แล้วจะต้องการอะไรอีกจ๊ะ นั่นซินะต้องการอะไรอีก ก็ความรู้สึกมันไม่ใช่นี่นา ไม่เห็นจะรู้สึกว่าจะรักผู้ชายคนนี้เลย พี่หมอก็ดีๆ บอกแล้วเอาใจทุกอย่างเช้าถึงเย็นถึงของฝากเยอะแยะมากมายบรรยายไม่หมดเลย แล้วทำไมไม่ใจอ่อนซะทีนะ จนวันหนึ่งพี่หมอนัดทานข้าวนอกบ้านแหมร้านประจำบรรยากาศดี ดนตรีไพเราะ มีอะไรพิเศษมากมาย มีพนักงานนำดอกกุหลาบช่อใหญ่มาให้เหมือนในหนังไทยเลยนะ ตื่นเต้นซะจริง แต่ขนมชั้นนะคะไม่ใช่นางเอกหนังไทยมีเหรอจะรับอะไรง่ายๆ ไม่เอาไม่อยากได้ อะไรกันเนี้ย พ่อเทพบุตรหน้าชักเปลี่ยนสีแล้วซิรีบหันมารับช่อดอกไม้แทนจากพนักงานคนนั้นเอง แล้วอะไรเหรอ ก็หันมาพูดกับขนมชั้นไงคะ ขอแต่งงานค่ะ ถ้าเป็นสาวคนอื่นๆคงรีบตกปากรับคำละซิ แต่ก็บอกแล้วไงคะขนมชั้นไม่ใช่นางเอกหนังไทย ก็ไม่ตกลงไงคะ ใครจะไปแต่งด้วย ก็ไม่ได้รักนี่นา จะให้แต่งด้วยได้ไงคะ สงสารนะ สงสารพี่หมอจังเลย ขอผู้หญิงแต่งงานทั้งทีก็ถูกปฏิเสธซะอีก อยากมาเช็ดน้ำตาให้กันใช่ไหม๊คะ ไม่ขนมชั้นซะอย่างไม่ได้รู้สึกผิดก็คนมันไม่ได้รักจะให้แต่งได้ไงกันคะ เอาเถอะคงจากนั้น7เดือนพี่หมอก็แต่งงาน โอ๊ย อะไรจะเร็วขนาดนั้นคบขนมชั้นมา4-5ปีไม่ได้แต่งเลย นี่แค่7เดือนแต่งงานซะแล้ว อกหักหรือเปล่ายัยขนมชั้น คำตอบคือไม่เลยยินดีค่ะ ยินดีมากที่พี่หมอได้มีครอบครัวตามใจเค้านะคะ ขนมชั้นก็ทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี เป็นน้องที่น่ารักกอีกตามเคยในวันแต่งงานของพี่หมอ ตื่นตั้งแต่ตี5ไปแห่ขันหมากนะเจ้าคะ ยุ่งทั้งวันเลย ก่อนวันแต่งก็นั่งหลังขดหลังแข็งพับแบงค์เป็นดอกกูหลาบช่อใหญ่ๆเป็นของขวัญวันแต่งงานพี่หมอเลยนะเนี้ย เห็นไหม๊คะว่าน่ารักขนาดไหน พอตกตอนเย็นก็แต่งตัวซะสวยเลย อ้าวก็ไปงานเลี้ยงฉลองวิวาห์ไงคะ สวยเกินไปหรือเปล่าไม่รู้มีหนุ่มๆมารับถึงบ้านเลย ล้อเล่นค่ะเพื่อนกันทั้งนั้น เดินเข้างานมีแต่สายตาคนมองนะ คงสมน้ำหน้าขนมชั้นซิถ้า ไม่งั้นวันนี้เจ้าสาวของพี่หมอต้องเป็นขนมชั้นคนนี้เองไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนฝูงก็มากันมากมายเลย โดนว่าเหน็บว่าแนมตลอดงานเลยแฮะเรา เฮอ เหนื่อยจัง วันนี้ดื่มไวท์ซะหลายแก้วชักเมาแล้วซิ กลับบ้านดีกว่าไม่สนุกซะแล้ว พอกลับถึงบ้านก็แปลงโฉมอาบน้ำทันทีเลย ก็คนมันเมานี่นาอาบน้ำจะได้เบาหัวสมองหน่อย อกหักหรือเปล่านะเรา คิดไปเรื่อยเปื่อย ไม่นี่นาไม่เห็นร้องไห้เสียใจอะไรเลยซักนิด เฉยๆนะ แต่ที่เจ็บใจเนี้ยมันไม่ใช่อะไร โดนคนพูดเหน็บเอาจะว่าไงละคะ อกหักนะซิกินซะเมาเลย โถดูพูดเข้าไปพ่อเจ้าประคุณทูนหัวของคนอื่นนะไม่ใช่ของขนมชั้น แต่ก็แปลกๆนะ พ่อเจ้าประคุณคนนี้เค้ามีแฟนแล้วนะคะ เราเจอกันในHI5 ทันสมัยซะไม่มี ก็เม้นกันไปเม้นกันมาเป็นปีมั้งคะให้เบอร์มือถือขนมชั้นมาตั้งนานแล้วไม่เคยโทรไปเลย วันนั้นนึกอย่างไรไม่รู้โทรไปต่างคนต่างตกใจ ขนมชั้นโทรไปเค้ารับสายเค้าก็วาง ซักพักก็โทรกับมาก็คุยกันไปตามเรื่องถามสาระทุกข์สุขดิบไปตามเรื่อง ตั้งแต่วันนั้นก็โทรคุยกันทุกวันๆเลย ทั้งกลางวันกลางคืน คุยกันอยู่ได้ไม่รู้มีเรื่องคุยอะไรกันนักกันหนา ลืมบอกไปพ่อเจ้าประคุณคนเนี้ยเค้าชื่อ"สมบูรณ์"ชื่อบ้านนอกสุดๆเลย แต่จะบอกให้นะคะชื่อเดียวกับแม่ขนมชั้นเลยนะ ลืมบอกไปเค้าเป็นตำรวจค่ะ ขนมชั้นไม่เคยชอบเลยตำรวจไม่อยู่ในสายตาเลยนะคะ แต่ขอบอกนะคะประเภทนอกสายตาเนี้ยมันน่ากลัวนะคะ ในชีวิตไม่เคยคุยโทรศัพท์กะใครนานๆขนาดนี้เลยนะคะ เหมือนใช่เวลาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลย อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนเลย ถ้าจะบ้าไปแล้วซิยัยขนมชั้น ไม่รูเหมือนกันนะคะว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ติดตามตอนต่อไปของชีวิตรักนักเขียนคนนี้ต่อไปนะคะ...

ความรัก...ทำให้คนมีความสุขอย่างแท้จริง

แต่คนที่ไร้ความรัก แม้จะประสพความสำเร็จในหน้าที่การงาน

ก็ไม่สามารถสัมผัสกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตได้....