เดิพันรักสัญญาซาตาน ตอนที่2
"นักรบ"
(วันนี้ว่างปะ ไพน์)
ฉันชื่อไพน์คะ ขอโทษที่ลืมแนะนำตัวนางเอกนะคะ
"อืมมม ว่างๆๆๆๆ"
(งั้น ไปกินข้าวด้วยกันนะไพน์)
"โอเคจ๊ะ เดี๋ยวเจอกันนะ"
(ร้านเดิมนะ มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยรีบๆๆมาล่ะ)
"จ้า"
นักรบหวานใจของฉันเองค่ะ เรียนโรงเรียนเดียวกัน
ฉันไม่กล้าบอกเรื่องนี้ให้นักรบรู้เพราะถ้าเขารู้ก้อจะตามติดไปวุ่นวายด้วยเปล่าๆ
ฉันเดินลงมาจากชั้น4 ของคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ แม้ดูภายนนอกจะเก่าครึ แต่พอได้ชมด้านในของคฤหาสน์นี้แล้วมันไม่ได้เก่าอย่างที่เห็นนี้หรอก
ภายในถูกตบแต่งไปด้วยสิ่งของเครื่องใช้มากมาย ซึ่งพ่อต้องจ้างคนมาดูแลตั้ง5-6 คน ฉันคิดว่ามันยังไม่พอนะแค่5-6คนเนี่ย เพดานใช้ไข่มุกขาวดูระยิบระยับสวยงาม ผ้าม่านลายสีทองอร่ามทอดยาวชิดขอบผนังจนไม่มีที่ว่าง ถือว่าลงตัวพอดีเลย เวลาที่นักรบมาเที่ยวที่บ้าน เขามักจะชวนฉันพูดถึงเรื่องท่านปุ่ทานย่า ทวดอะไรของฉันเนี่ยแหละ
ชั้นหนึ่งเป็นห้องโถงใหญ่เหมาะกับการนั่งเล่นเป็นที่สุด ถ้าเดินไปสุดห้องนี้จะมีประตูออกทางด้านหลังที่เชื่อมต่อกับสวนกุหลาบสีขาวยาวไปจนสุดลูกหูลูกตเลยล่ะ เวลาที่ฉันเหงาๆก็ชอบมานั่งเล่นที่นี่บ่อยๆ
"คุณหนูจะไปไหนค่ะ"
"อ๋อ ฉันออกไปข้างนอกแป๊ปนึงนะฝากบอกคุณพ่อด้วยละกัน ไว้ฉันจะโทรไปบอกพ่ออีกทีนะ อืม....แล้วเย็นนี้ฉันไม่อยู่ทานข้าวที่บ้านนะ...."
"ค่ะ คุณหนู"
ฉันขึ้นรถมาระหว่างทางฉันนึกถึงเรื่องนี้ตลอดเลย
"จอดข้างหน้านี้แหละ"
"ครับ คุณหนู"
"ขากลับไม่ต้องมารับนะ เดี๋ยวฉันกลับกับนักรบไม่ต้องห่วงหรอก"
ฉันเดินเข้ามาในร้านอาหารร้านประจำที่ฉันกับนักรบชอบมาทานกันบ่อยๆอาหารที่นี่อร่อยมากฉันทานมาเกือบทุกเมนูแล้วล่ะ
...........................................................................................
ติดตมตอนสามด้วยนะคะ