THE CLUB ยัยสุดโหดปะทะนายปีศาจ ตอน 2

THE CLUB ยัยสุดโหดปะทะนายปีศาจ ตอน 2

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

เดี๋ยวครับ คือ...เอ่อ.. หมอนั่นชี้ไปข้างหลังฉัน

อะไรอีกว่ะไอ้นี่..ฉันหันไปมองข้างหลังก่อนจะอ้าปากค้าง...คนจำนวนมาก(ขอบอกเยอะมาก)มาทำอะไรหน้าคลับนี่ แต่ละคนถือ มีด ถือไม้มากันทั้งนั้น..จะมาทำอาหารเย็นกินหรือไงกัน รูปร่างยังกับหมูหนีออกมาจากโรงฆ่าสัตว์ยังไงยังงั้น..

น้องสาวคนสวยหลีกทางให้พี่หน่อยสิ

นี่ฉันเป็นน้องสาวไอ้หมูตอนถือไม้หน้าสามนี่ตั้งแต่เมื่อไรกันว่ะ

ฉันเป็นน้องแกตั้งแต่เมื่อไร ไอ้หมูตอน!

ญาติทางพ่อหรือแม่ว่ะ!

โฮ้คนสวย..ดุจัง พวกมันหัวเราะ

พวกแกต้องการอะไร ฉันซักจะมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วสิ

น้องช่วยไปเรียก ไอ้ริกัสมาหาพี่หน่อย ได้มั้ยล่ะ

ไอ้ ...งั้นหรอ นี่พวกนายไม่รู้หรือไงว่า ฉันเป็นผู้หญิง แถมยังจำฉันไม่ได้อีก ฉันซ่อนแววตาแห่งความโกรธเอาไว้ ก่อนจะหันมายิ้ม

พวกพี่ๆมีเรื่องอะไรกับเขาหรือค่ะ

ได้ข่าวว่ามัน..หล่อก็เลยอยากจะกระทืบหน้าหล่อๆของมันซะหน่อย ฮ่า ฮ่าฮ่า พวกมันพากันหัวเราะ พวกแก...

หรอคะ..งั้นเราลองมาซ้อมกันก่อนดีไหมค่ะ

น่าสนใจ..ตกลง ...ถ้าน้องสาวคนสวยแพ้น้องต้องมาเป็นแฟนพี่ตลอดชีวิต

แต่..ถ้าพี่แพ้..น้องขอชีวิตพี่ไว้ยำเล่นแล้วกันนะค่ะ

ผัวะ!

เหล็กในมือฉันฟาดบนหัวไอ้หมูตอน ร่างนั้นล้มไปแทบเท้าฉัน ก่อนจะฟาดลงไปอีกอย่างสะใจ ฉันยิ่งหงุดหงิด พวกแกอยากจะเจอฉันมากใช่ไหม เลือดสีแดงสดไหลอาบใบหน้ามัน แต่ฉันไม่สน วันนี้ไอ้หมูนี่มันต้องเละไปข้างหนึ่ง มันลงไปกลิ้งบนพื้น ฉันกระทืบหน้าท้องมันจนจุก ก่อนจะกระชากเสื้อหมูตอนขึ้นมา

ฉันนี่ละ ไอ้ริกัส! ที่แกอยากเจอไง

เพร้งง!!!

ไอ้พวกหมูตัวอื่น พากันทิ้งอาวุธก่อนจะแตกกระจายไปคนละทิศละทาง

ลูกน้องแกนี่ มันอ่อนหัดเหมือนแกไม่มีผิด ฉันผลักไอ้อ้วนลงพื้น แล้วกระทืบมันซ้ำๆอีก ก่อนจะยื่นเหล็กคืนให้กันเด็กที่หน้าคลับ

ขอบใจ

ถ้าไอ้เด็กนั่นไม่ยื่นเหล็กนั่นให้ ฉันคงต้องออกแรงมากกว่านี้

ริกัสกระชากประตูรถเบนซ์ ก่อนจะออกรถด้วยความเร็วสูง หารูไม่ว่ามีใครบางคนจ้องมองดูพฤติกรรมของหล่อนอยู่ตลอดเวลา นัยน์ตาสีเขียวเข้ม คลี่ยิ้มที่มุมปาก จากมุมมืด

ยัยเด็กดื้อ.. เขาคิด

ฉันก้าวผ่านประตูคลับของศัตรูอย่างขลาดๆ เพราะสายตาทุกคู่จ้องมองฉัน มองอะไรนักหนาว่ะ หรือจะรู้ว่าฉันใส่กางเกงในลายโดเรมอล เพราะไอ้ชุดที่ไอ้พวกบ้านั้นซื้อมาบังคับให้ฉันใส่นี่ละทำให้ฉันไม่มั่นใจเอาซะเลย แค่ทำงานวันแรกฉันก็อยากตายซะแล้ว...

วันนี้ฉันต้องสำรวจตึกไซร์น็อดให้ทั่วทุกซอกทุกมุม บุรุษแต่งชุดดำ ใส่แว่นดำ หมวกยังสีดำอีก คงจะเป็นผู้ดูแลความสงบของตึก เดี๋ยวตึกนี้มีทั้งหมด 5 ชั้น มันก็เท่ากันกับตึกไนล่อนนี่น่า

เอ่อ..คือพี่คะ น้องพึ่งจะเข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ก็เลยไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับที่นี่เลย พี่ช่วยแนะนำที่นี่หน่อยได้ไหมคะ

ฉันแหล่เสียงสตอเบอร์รี่สุด ๆ ก่อนจะเกาะเกี่ยวแขนบุรุษชุดดำอย่างอ้อนๆไปที่มุมมืด ซึ่งบุรุษมาดแมนหื่นกามก็ตามฉันมาอย่างไม่มีปัญหา

ไอ้หื่นกามผลักฉันไปติดผนัง ลื่นมือมาจับปลายคางของนาย กรี๊ดดดด นายกล้าดียังไง

น้องนี่..น่ารัก...น่ากินไปหมดทั้งตัว

กรี๊ดดดดด ไอ้ลามก (หรือฉันคิดไปเอง)

เอ่อ..น้องแค่อยากจะถาม ตึกห้าชั้น เป็นชั้นอะไรหรอคะ ฉันลากนิ้วชี้ที่แผลงอกของอีกฝ่าย

ชั้นหนึ่งก็เป็นคลับ.. ชั้นสองชั้นคลาสสิก สำหรับคู่รักไว้เล่นจ้ำจี้ พี่ชักอยากจะ.. ไอ้กามวิปริตมองทรวงอกฉัน พร้อมสั่งสายตาหวานฉ่ำ

ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!!!

ผัวะ!

กำปั้นหนักๆของฉันจ่อไปที่คางของมันได้พอดิบพอดี ก่อนร่างนั้นหมดสติลงไปกองที่พื้น อย่างหมดท่า ไม่รู้จักฉันซะแล้ว ฉันคว้าเอาหมวกที่ตกบนพื้นมาสวมเพื่ออำพลางใบหน้า ฝูงชนจำนวนมากโยกย้ายส่ายเอว ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดัง สะนั่น ฉันตรงไปที่ลิฟต์ กดไปที่ชั้นห้า

ที่ชั้นนี้ทุกอย่างสีดำไปหมด ทางเดินผนัง ดำไปหมด ไอ้พวกไซร์น็อดไว้ทุกข์ให้ใครว่ะ..

ใครอยู่ตรงนั้น!

งานขะ..เข้าแล้ว ต้องเป็นหัวหน้าแก็งค์ไซร์น็อดแน่เลย ให้เห็นหน้าไม่ได้ซะด้วย ทำไง วิ่งสิ

หยุด! บอกให้หยุด!

จะตามมาทำไมกัน ฉันจะหมดแรงวิ่งแล้วนะ หะ..หาทีซ่อนก่อนเอาห้องไหนดี LIWCHEN ห้องนี้ละ แต่ฉันยังไม่ทันได้เปิดประตู ก็มีใครบ้างคนเปิดประตูออกมาซะก่อน

โอ๊ย!

ประตูกระทบกับหน้าผากฉันเต็มๆ ทำไมนางเอกเรื่องนี้ต้องซวยตลอดเรื่อง ด้วย ฉันนั่งหมดท่ากุมหน้าผากด้วยความเจ็บปวด

ฉันมองผู้เปิดประตูออกมาอย่างอาฆาต ร่างสูง ( หรือว่าเราเตี้ย เอาเป็นว่าสูงกว่าฉันแล้วกัน ) ผมดำสนิทแทรกด้วยผมสีแดงตรงปลายผมแบบเท่ๆ นัยน์ตาสีแดงน่ากลัวนั่นมองมาทางฉัน คิ้วหนา จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียว ผิวขาวอมชมพู หล่ออย่างกับนักร้องเกาหลี

ถึงนายจะหล่อก็เถอะ ฉันไม่มีวันยกโทษให้นายเป็นอันขาด!!!

นายเปิดประตูภาษาอะไร ไม่เห็นคนหรือไง! ฮะ

ฉันโวยวายทันที เมื่อจ้องมองหน้าไอ้คนที่ทำให้ฉันเจ็บ

....

หูแตกหรือไง! ถึงไม่ได้ยินที่ฉันถาม

อ๊ากกกกกก ความอดทนของมนุษย์มันมีขีดจำกัดนะฟะ ขอฝากรอยแค้นไว้กับใบหน้าหล่อหน่อยแล้วกันว่ะ

ผัวะ!

ใบหน้าหล่อๆนั่นหันไปเพราะแรงหมัด ก่อนจะหันมาจ้องหน้าฉัน คะ..คิดว่าฉะ..ฉันจะกลัวนายหรือไง ขนาดขโมยเสื้อของแรมโบ้ยังเคยมาแล้ว ( นี่คือสาเหตุที่แรมโบ้ไม่ใส่เสื้อ...เพราะไม่มีเสื้อใส่ ฮ่า ฮ่าฮ่า มันเกี่ยวกันมั้ย -0-^ )

เธอ!

หมอนั่นเดินเข้ามาหาฉัน ฉันถอยไปตั้งหลักสองก้าว อย่าเข้าใจผิดไม่ได้กลัวนะ แต่..

พูดได้แล้วนี่ นึกว่าเป็นใบ้ ยังจะพูดอีก ปากหนอปาก

เธอต่อยฉัน.. หมอนั่นกัดฟันกรอด

แล้วนึกว่าฉันไหว้นายหรือไง

ต่อย..แล้วจะทำไหมว่ะ

ฉันเข้าไปต่อยเตะหมอนั่น แต่ดูเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนฉันจะเสียหลักดึงหมอนั้นล้มลงไปที่พื้น เราสองคนลงไปกลิ้งบนพื้น ฉันใส่หมัดไม่ยั้ง แต่ไม่โดน เขาหลบได้ว่องไวมาก และสวนหมัดคืน นายมันสุภาพขาหลุดจริงๆ ฉันเกะเกี่ยวต้นคออีตานั่น เป็นจังหวะที่เขาทับร่างของฉันไว้พอดี

อุ๊บ !:x

ริมฝีปากร้อนของเขาประกบกับปากของฉันพอดี ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ แต่หมอนั่นกับไม่มีท่าที่ตกใจ กลับบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างรุนแรง กรี๊ดดดดด จูบแรกของฉันเสียไปให้กับไอ้ปีศาจนี่งั้นหรอ ฉันดึงทึ่งผมเขา พร้อมดิ้นรน แต่เขายิ่งกดจูบไว้แน่น ฉัน...จะหายใจไม่ออกแล้วนะ

แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างฉัน มีบุคคลที่สามกระชากร่างไอ้หมอนั่นออกไปจากร่างอันบอบบางของฉัน (ซะเมื่อไร)

ไอ้ซีน แกทำอะไร!

นัยน์ตาสีเขียวนั่นมองมาทางฉันอย่างอึ้ง ๆ ไอ้สองคนนี่หล่อ และหน้ากลัวพอๆกันเลย อย่าบอกนะว่าจะมารุมทำร้ายฉันอีกคน

ผัวะ!

แต่..ผิดคาด บุคคลมาใหม่ปล่อยหมัดใส่ไอ้หัวแดง หรือว่าจะฆ่ากันเองเพื่อจะแย่งชิงนางเอกอย่างฉัน โอ้!ไม่...

ไอ้ซีน!แกทำอะไร ยัยนี่ ไอ้หัวดำกระชากเสื้อไอ้หัวแดง

ยัยนี่ต่อยฉัน!

นายเปิดประตูใส่หน้าฉันก่อนนี่!

ฉันแตะตรงที่โดนประตูกระแทก ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีของเหลวไหลออกมาจากห่างคิ้ว

ละ..เลือด

กรี๊ดดดดดดดดด!!!!! ฉะ..ฉันไม่เคยเห็นเลือดตัวเองมาก่อน นอกจากของคนอื่น รู้สึกเหมือนไม่มีแรง มันหนักอื้อในหัว แล้วร่างของฉันก็ถูกซ้อนขึ้นเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของร่างสูง ก่อนทุกอย่างก็ดับวูบไป...

เป็นอะไรมากหรือเปล่า

ยัยนี่ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก

นายรู้ได้ไง

ดูปากฉันสิ ต่อยโครตแรง เจ็บชิบ

เสียงเอะอะโวยวายนั่นทำให้ฉันอยากจะลุกขึ้นมาเตะปากไอ้ปีศาจ บังอาจมาปลุกเวลานอนของฉัน (ถึงมันจะเช้าแล้วก็เถอะ) แต่ไม่มีแรงแม้จะลืมตา

ตื่นแล้วหรอ ยัยตัวเล็ก

หล่อจัง ร่างสูงนั่งข้างเตียงที่ฉันนอนอยู่ นัยน์ตาสีเขียวมองมาทางฉันอย่างอ่อนโยน ทำไมเหมือนฉันคุ้นเคยกับหมอนี่มาก่อน มือใหญ่สัมผัสผมฉันอย่างแผ่วเบา นายกำลังทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน.. ยิ้มของนายทำให้ฉันละลาย

ยัยตัวร้าย เธอเป็นใคร แล้วมาทำอะไรบนตึกชั้นห้า

เสียงยียวนกวนประสาทดังมาจากโซฟา นายปีศาจนั่นเอง เรื่องนายกับฉันยังไม่จบนะฟะ

ฉันชื่อริฟเว่อร์ ส่วนไอ้นั่น ลิวซีน

(ต้องขอบพระคุณ อ.พนิตนันท์ เป็นอย่างสูงที่สอนวิชาชีวะ จึงได้ชื่อ ลิวซีน จากวิชาชีวะ มาเป็นชื่อพระเอกของเรื่อง จากคนเขียน ^0^ )

ฉัน...ริกัส

ริกัส..งั้นหรอ ชื่ออย่างกับตัวประหลาด

นาย ! ไอ้ปีศาจ อยากตายใช่มั้ย

ฉันขวางหมอนใส่ลิวซีน แต่หมอนั่นรับไว้ทัน นายมันปีศาจชัดๆ

นาย ไอ้กามวิปริต นายทำให้จูบแรกของฉันเป็นอัมพาต นายอยู่เลย ฉันโดดจากเตียงไปยังโซฟาที่อยู่ห่างจากเตียงไม่เท่าไหร่ แล้วเขย่าคอไอ้หัวแดงไปมา

โอ๊ย! เจ็บนะฟะ

ริฟเว่อร์ดึงร่างของฉันออกมาจากร่างลิวซีน ฉันดิ้นรนไปมาในอ้อมแขนของริฟเว่อร์ นายมันตัวสูงจริงๆ เท้าฉันไม่แตะพื้นซักนิด

ปล่อยนะ! ฉันจะฆ่ามัน

เขาวางฉันบนเตียง ก่อนจะหันไปตวาด ไอ้ปีศาจ

ไอ้ซีน ! แกจูบ ยัยนี่งั้นหรอ

ใช่! ทุเรศใช่ไหมล่ะ

เออ! มัน..ปะ..เป็นอุบัติเหตุ

กรี๊ดดดดดด นายโกหก นายขยี้จูบฉันจนแทบหายใจไม่ออก ฉันทั้งถีบ ทั้งเตะนายก็ไม่ยอมปล่อย ฉันเหลือบไปเห็นปืนในลิ้นชัก ที่มันเปิดอ้าอยู่ พวกนายอย่าอยู่เลย..

ฉันจ่อปลายกระบอกปืนไปทางไอ้หัวแดง

เฮ้ ! ยัยตัวร้าย วางปืนลงเดี๋ยวนี้นะ

ายนะ ฮือ ฮือ ริฟเว่อร์ ฉันรู้นายเป็นห่วงฉันจริงๆใช่มั้ย

ไอ้ปีศาจ นายต้องชดใช้กับจูบที่ฉันเสียไปด้วยชีวิตของนาย!

ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด..

คะ..ใครมันบังอาจโทรมา ขวางการฆาตกรรมว่ะ

ฮัลโหล!

ริกัส ฉันซีแอร์ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ซัสเน็ส กับทรูซ มันอาลาวาดหน้าคลับ

อ๊ากกกกกกก ชีวิตฉันทำไมมันเจอแต่เรื่องวุ่นวายแบบนี้ว่ะ

เดี๋ยวตามไป นายช่วยกันไอ้สองตัวนั่นออกห่างจากรถฉันด้วย เดี๋ยวรถฉันจะเป็นรอย

ฉันกดสายทิ้ง ก่อนจะหันมาจ้องมองลิวซีน

ยกมือขึ้น!

เรื่องอะไร ฉันต้องทำตามที่เธอบอก

ปัง!

ยกแล้วคร๊าบบบบ

ฉันยิงปืนลงพื้นเป็นการขู่นิดหน่อย ลิวซีนไอ้ปีศาจตาแดงจึงยอมยกมือแต่โดยดี ฉันคว้ากุญแจมือที่วางบนโต๊ะมาล็อกข้อมือเขาไว้กับหัวเตียง

เธอจะทำอะไร ริฟเว่อร์ช่วยฉันหน่อยสิว่ะ

อีตาริฟเว่อร์สายหน้า ยืนพิงขอบประตูพลางหัวเราะ หมอนี่ก็บ้ามีความสุขที่ได้เห็นเพื่อนตัวเองโดนรังแก

กุญแจไขอยู่ไหนหรอ

ในห้องน้ำ ลิวซีนตอบอย่างงๆ

ดี! ฉันอมยิ้มอย่างเยือกเย็น งั้นก็มีแต่ปืนนี่เท่านั้นที่จะที่จะไขกุญแจได้ ก่อนจะขวางปืนนั่นทิ้งลงหน้าต่าง

เฮ้! เธอ..เธอมัน.. นายปีศาจกัดฟันกรอดอย่างโกรธจัด

ริฟเว่อร์ ฝากดูแลเพื่อนนายด้วยนะ ห้ามปล่อย ห้ามช่วย จนกว่าตะวันจะตกเย็น แต่อย่าลืมส่งข้าวส่งน้ำล่ะ เพราะเพื่อนนาย...อาจจะตายได้ !

แล้วฉันก็กระชากประตูออก แล้วหันมาแลบลิ้นใส่ผู้ต้องขัง ก่อนออกจากไปจากห้อง

ยัยริกัส ! เธอไม่ตายดีแน่

ริฟ ช่วยหน่อยดิ

ริฟเว่อร์สายหัว

ช่วยไม่ได้ .. มันเป็นคำสั่ง บาย..

ปัง!

ไอ้เพื่อนทรยศ! ยัยริกัสตัวแสบ ฉันจะสับเธอเป็นชิ้นๆให้ แล้วเอามาผัดเป็นอาหารสุดเลิศรส มื้อเย็นคอยดูแล้วกัน..

ลิวซีนกำมือแน่น นัยน์ตาสีแดงลุกโชนไปด้วยไฟแค้น แต่ริกัสกลับไม่รู้สึกถึงอันตรายที่ก้าวเข้ามาใกล้ตัวทุกที

หน้าคลับไนล่อน...

ซัสเน็สกับทรูซแลกหมัดกันอย่างดุเดือดบนพื้นถนน อย่างไม่สนใจใคร แต่ที่ฉันโกรธที่สุดคือ ซีแอร์ หมอนั่นนั่งกินเบียร์อย่าสบายอารมณ์ บนเสื่อที่นำมาปูบนพื้นหน้าคลับ แล้วบรรเลงเพลงร็อกโดยดิไอ ส่วนเลซดูจะบ้าที่สุดในกลุ่ม เต้นกับเพลงที่ดิไอบรรเลงอย่างเมามัน ทำตัวตามสบายอย่างกับกำลังดูหนังสด

พะ..พวกนาย

ฉันอ้าปากค้าง อย่าไม่รู้จะพูดอย่างไงดี แก็งค์ไนล่อนต้องมาล่มสลายเพราะพวกนาย...

( อ่านต่อตอน 3 ว่าริกัสจะเข้าไปแยกซัสเน็สกับทรูซที่กำลังจะฆ่ากันตาย หรือ เข้าไปร่วมวงเหล้ากับ ซีแอร์ เลซ และดิไอ คนเขียนไม่มีเวลาแต่งแล้ว เรียน ม.4 เรียนโครตหนัก บาย... )

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook