บันทึกรักกับการเดินทาง

เช้าวันต่อมา ทุกคนก็รีบกันอีกเช่นเคยเพราะนัดกันที่รถตอนตีสี่ครึ่ง ความจริงทัวร์นี่น่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นทัวร์เร่งรีบไปซะเลย ธาวินตื่นขึ้นมาพร้อมกับรู้สึกว่าท้องมีอาการปั่นป่วนอย่างไรชอบกล แต่เนื่องจากเวลากระชั้นชิดเขาจึงแค่ล้างหน้า แปรงฟันและเปลี่ยนเสื้อผ้าเฉยๆ รถออกตามเวลามุ่งหน้าสู่ท่าเรือสตูลเพื่อไปยังเกาะลังกาวี และแล้วจุดเริ่มของทัวร์นรกก็อุบัติขึ้น ตลอดทางที่นั่งอยู่บนรถ ธาวินเกิดอาการไส้บิดอย่างแรง ทรมานจนสุดกลั้นแต่เขาก็ไม่กล้าบอกใคร ได้แต่หวังว่ารอให้ไปถึงภัตตาคารที่จะแวะพักทานอาหารเช้าก่อน แล้วก็มีเสียงสวรรค์จากไกด์บอกกับลูกทัวร์ว่าอีก แปดสิบกิโลเมตร จะถึงภัตตาคาร ถ้าใครได้มาเห็นหน้าเขาตอนนั้นจากที่มันซีดอยู่แล้ว มันกลับเผือดขึ้นอีกหลายสิบเท่า โอย.. แล้วเขาไม่ตายก่อนหรือนี่

ขณะที่ธาวินกำลังตัดสินใจอะไรอย่างหนึ่งก็เหมือนมีพระมาโปรด เมื่อผู้โดยสารคนหนึ่งเรียกร้องให้ไกด์แวะห้องน้ำตามปั๊ม ไม่ว่าปั๊มไหนก็ตามที่พบเป็นปั๊มแรก แต่ถึงอย่างนั้นหน้าเขาก็ซีดแล้วซีดอีก ทรมานกับสิ่งปฏิกูลที่อยู่ในท้อง จนกระทั่งรถจอดแวะปั๊ม ธาวินก็สวมวิญญาณนักวิ่งลมกรดวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนใครทันที เขาไม่เข้านานเพราะรู้สึกว่าหน้าห้องน้ำมีเสียงพูดของทั้งชายหญิง ซึ่งน่าแปลกเพราะห้องน้ำแบ่งเขตหญิงากห้องน้ำจึงเห็นกลุ่มทัวร์รอคิวเข้าห้องน้ำกันจนแน่นขนัดไปหมด ตอนนั้นเขาค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ธาวินเห็นไกด์จับกลุ่มกันท่าทางกระวนกระวาย เขาเดินกลับมานั่งในรถ เห็นปอกับป่านนั่งอยู่ รถทัวร์แล่นออกจากปั๊มไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงป่านพูดกับปอ

ปอ ป่านปวดท้อง ไมไหวแล้ว เขาเห็นใจป่าน อาการท้องเสียน่ะ ลองมันจู่โจมแล้วไม่มีใครต้านไหวหรอก เขาเองก็เพิ่งเจอมาสดๆร้อนๆเหมือนกัน ไม่นานเขาก็เห็นปอบอกไกด์ว่าให้แวะจอดปั๊มน้ำมันถัดไปไม่ต้องรอเลยเมื่อถึงปั๊มถัดมา เขาเห็นป่านวิ่งท่าทางน่าขัน แต่ขันไม่ออกเพราะเขาเองก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกันเมื่อสักครู่ แล้วเขาก็เห็นลูกทัวร์คนอื่นๆวิ่งตามกันออกไป ธาวินคิดว่าตัวเองรอดแล้ว แต่เปล่าหรอก โชคร้ายไม่ได้มาเคาะประตูเพียงหนเดียว ข้าศึกเริ่มจู่โจมเขาอีกระลอก เขาเองก็ต้องวิ่งเหมือนกัน ไม่สนว่าจะวิ่งไปห้องน้ำหญิงหรือชาย ไม่ได้สังเกตซ้ำ เขาวิ่งมาเห็นป่านเปลี่ยนห้องน้ำอยู่ลับๆ เขาจึงวิ่งเข้าไปในห้องเดิมของป่าน แต่ก่อนที่จะปิดประตูก็มีมือหนี่งยื่นมากั้นไว้ เขาชะเง้อหน้าออกไปมอง ป่าน ไม่น่าเชื่อ ป่านพูดกับเขาหน้าเผือด ไม่รู้ว่าใครเผือดกว่ากันตอนนี้

ขอเข้าก่อนได้ไหมคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ เอาละสิ ได้เวลาแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ แต่มันผิดเวลาและสถานที่น่ะสิ ยังไงเขาก็ไม่ยอมอึราดต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองกำลังปิ๊งเด็ดขาด ในที่สุดหลังจากคิดเพียงเสี้ยววินาที (คิดนานไม่ได้หรอก) เขาตัดสินใจกล่าวออกไปทั้งๆที่ไม่อยากเลย ติดตามตอนต่อไปด้วยนะค้า...