กามเทพหลงทาง

ความรักเอย...
ความเอ๋ย ความรัก ยากนักจะรู้ แท้จริงแล้วเจ้าเป็นดังเช่นไร

สุขไฉนหรือ ว่าเศร้าเหงาทุกข์ตรม...อยากรู้จัง เฮ้อ.!...

หวัดดีคร้า อะฮั้นชื่อ นางสาว มาเคียร์ ฟอร์ริส ค่ะ อายุ 18 ปีสาวสวย

รวย (พอประมาณ ) คริๆๆๆ อะฮั้นยังไม่มีแฟนนะเครอะ

แหมมมม แม๊มมมมม !ก็หามานอยู่นี่ล่ะ ม่าย... รู้เค้าหากันแบบไหนเราอ่ะนะหา

มาเป็นชาติแระก็ยังหาม่ายเจอเลยอ่ะ หุ หุ ดูดิหาแฟน มาเกี่ยวแขนควงคู่ 

ดูดู้ดู หามาต้างแต่สมัยเรียนอยู่ชั้น ม.ต้น ยัน ม.ปลายนี่ก็ปีนขึ้นไปเรียน ระดับ

มหาลัย ปี 2แระยังหาแฟนไม่ได้ซ๊ากกะคนฮึ! ! !

หางัย ก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าเนื้อคู่มานปายมุดหัวอยู่ซะที่ไหนอ่ะอิ ! เห่อๆๆๆ

ใคร ๆ ที่เคยพบหน้า พูดคุยกะเรา พอเจอหน้าปุ๊บ ก็ว่าเราหน้าตาน่าเอ็นดู สวย

รวย แถมยังจะพกพาเอาความน่ารัก น่าทะนุถนอมมาอีกแน๊ะรูปร่างงี้

สูงโปร่ง หุ่นเช้งกระเด๊ะเลยนะ การแต่งเนื้อแต่งตัวก็ดูดีมีสไตล์อะไรมาน

จะมาเพอร์เฟ็กซะขนาดนั้นแต่ก็ยังหาแฟนกะเค้าไม่ได้อิเพื่อนมันเคย

บอกเราว่าเราเนี๊ยะนะเป็นคนมากเรื่องคนโน้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่เอา

ไม่สะเป๊ก ไม่ถูกชะตา ม่ายยย ....ถูกใจ แถมมันยังว่าให้เจ็บปวดไปถึง

กระดองใจข้างในฤดีแดอีกนะ!

คนอย่างแก.!!!..ใครคบหามาเป็นแฟนละก็ แม่งซวยทั้งชาติ ! ไอ้ผู้ชาย

หน้าโง่คนนั้นคงจะตาบอดหรือไม่ก็คงโง่เต็มทีปากจัดซะจนแดกไม่ลงแบบนี้ !

ฉัน ไม่เอามาทำเป็นแม่พันธุ์หร๊อก ! แกต้องปรับปรุงตัวนะโว้ยเผื่อบุญมา

วาสนาส่ง ฉันอาจตัดสินใจหันมาจีบแกอีกครั้งหนึ่งก็ได้ ฮ้าๆๆ

นี่คือคำสบประมาทของไอ้ผู้ชายที่ชื่อ กรวิทย์ ฯ

ที่มานบังอาจมายืน ตะคอกเสียงดัง ใส่เต็มรูหูท้างสอง

ข้างของเราเลยอ่ะ ไอ้กร นอกจากมันจะไม่หล่อแล้ว

มันยังมีปากสุนัขติดตัวมาด้วยอ่ะ แถมแม่งงง ตายังถั่วอีกตังหาก! ฮึ ! ดูสิ

มองเห็นสาวสวยรวยทรัพย์ อย่างเราไม่น่าคบหามาเป็นแฟนได้งัยนะ ฮึ่มๆไอ้กร

นะ ไอ้กร ตาต่ำซะไม่มีอ่ะ !เจ้ามนุษย์ปากเหม็น(กร ทัพพี) มันเป็นเพื่อน

ของเราต้าง..แต่สมัยเรียน ม.ต้น ยันม.ปลาย มาด้วยกัน ไอ้นี่มันเคยมาจีบเรา

ตอนอยู่ ม.ต้น แล้วล่ะ พอเรียนม.ปลาย (สายวิทย์) มันเริ่มถอย เพราะเจอ

กะน้องแอมมี่ ฯ สาวสวยสายศิลป์ ฝรั่งเศส เธอเข้ามาเรียน ม.4 ในขณะที่พวกเรา

เรียนอยู่ ชั้น ม.6 ไอ้นี่มัน เฝ้าตามตื้อ ตามจีบ เวียนรับ เวียนส่ง จนน้องเค้า

ใจอ่อนยอมเป็นแฟนมันเราก็เลยกินแห้ว อิอิอิ (ดัดจริตเล่นตัวดีนัก คริๆๆๆ)

คิดว่า เราคงจะ หมดเวร หมดกรรมต่อกัน คงไม่ต้องเจอะต้องเจอกับมันอีก

แต่...ที่ไหนได้ มันก็ยังอุตส่าห์ติดสอยห้อยตามมาเรียนในระดับมหาลัย

ด้วยกันเลยนะ มันเอน ฯ ติด วิศวะ โยธา ฯ สถาบันเดียวกันกะเรา วัน ๆ มันคอย

แต่จะพูดกวนTeen คนอื่นเขาไปทั่ว ไม่ว่าใครหรือรุ่นพี่คนไหนก็ตามที่

ทำท่าจะมาจีบเรา มันก็คอยขวาง เป็นสุนัขหวงก้าง ทั้ง ๆที่มันก็มีน้องแอมมี่

สาวสวย ม.6 รร.เดิม อยู่เคียงข้าง แถมยังทำเรื่องให้เราปวดหมองอีกนะ

แต่ก็ซ่างมันเหอะอย่างน้อย เจ้ากรมันก็ยังเป็นเพื่อน (ผู้ชาย)คนหนึ่ง

ของเรา อ่ะดิ เห่อๆๆ (ยิ่งหายากอยู่ อิอิอิ) และก็คงเพราะความเป็นเพื่อนกัน

อ่ะนะ ไม่รู้ว่ามานจาเปงเพื่อนแบบไหน วัน ๆ มันสามารถทำให้เราปวดหมองแทบ

บ้ามันหาเรื่องทำให้คนอื่นต้องเข้าใจผิด คิดผิด หาว่าเราเป็นอะไรที่มันไม่ใช่

กับคนหนึ่งคนหนึ่งใจ หนึ่งความคิด หนึ่งความรู้สึก กว่าเราจะตามไปปรับความ

เข้าใจกันได้ แทบบ้าตาย แม่งงงงง...มันน่านักไอ้นี่ ! มาวางยาเราด้ายยยย !!

หลังจากที่พวกเรา ชาวสีม่วง - ขาว พากันลากสังขารไปรับน้องปี 1

ที่สถานีรถไฟแล้ว เราก็พาน้อง ๆ เข้าบ้าน เป็นอะไรที่น่าประทับใจมากมาย

น้อง ๆ น่ารักกันแทบทุกคน มีน้องคนหนึ่งมองเราแบบแปลก ๆ มองแล้วยิ้ม

ยิ้มจนตาหยีเรามองไปแล้วยิ้มตอบ อืม...เทอก็สวย ขาว น่ารักดีเนาะหลัง

จากนั้นเรา ก็มักจะแวะเวียน ไป มหาลัย บ่อยขึ้น และบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ก็มันมี

เรื่องบังเอิญ ที่จะต้องไปนี่นา แบบว่าไปหาเพื่อนที่หอพักหญิงอาคาร 2

หรือไม่ก็ไปหาหนังสือ ที่ห้องสมุดมาอ่าน เราก็ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่นา

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาด อะไรเลยหากไม่มีเรื่องที่เราเองก็คิดไม่ถึง น้องน่ารัก

คนนั้นอ่ะดิ ทำให้เรา ตั้งตัวไม่ติด คิดไม่ตก ว่าเราควรจะทำอย่างไรดี ? อยู่แบบไหน ?

อืม.. นี่ก็หลายวันแล้วนะ ที่เราต้องคอยตั้งหน้าตั้งตาหนี... หนีจนไม่รุจะหนี

ไปทางไหนแล้วอ่ะดิ

เคียร์ ๆ มีคนฝากช่อดอกไม้นี่มาให้แกอ่ะ ห้อม - หอม ไม่รุไอ้

หนุ่มหน้าโง่คนไหนฝากมาให้แกนะ อิอิอิ ยัยโบว์พูด แล้วทำท่ายักคิ้ว

หลิ่วตา ล้อเลียน แกล้งเราอีก เรารีบรับมาถือไว้ ด้วยใจที่พองโต

ครายว๊ะ ? ใครมานจะหน้าโง่ปานนั้น คงตาบอดแหง๋ ๆ ถึงกล้าฝากดอก

กุหลาบแสนสวย มาให้สาวหน้าทุเรศ ๆ แถมทะลึ่ง อย่างแกอ่ะ

ยัยหนิง พูดสนับสนุนเพื่อน ต่างช่วยกันหัวเราะเยาะเย้ยเราพอหัวเราะจน

สะใจมันก็แย่งกันแขย่งดูป้าย แล้วอ่านข้อความที่ติดมากับช่อดอกไม้ช่อนั้น

ฝากให้พี่เคียร์ผู้น่ารักของจอยค่ะ... อืมใครว๊ะ ไม่ใช่ผู้ชายนี่หว่า

คริๆๆๆ แหมปีชาติ แม่ง..ไม่เคยเห็นมีใครเอาดอกไม้แสนสวยแบบนี้มาให้

แกนี่หว่า ดูดิ วันปีใหม่ก็แล้ว วันแห่งความรักก็แล้ว วันคล้ายวันเกิดก็แล้ว

ฉันเห็นแกรอหง่าวแทบทุกปีเลย ฮ้าๆ เอ หรือว่าคราวนี้มันจะมาแล้วอ่ะ

ฟามรักของแกอ่ะ หึหึ คงใช่แล้ว ยัยเคียร์เอ้ยยยยย แกเจอแล้ว อิอิ

ยัยโบว์ กะยัยหนิง ต่างพากันหัวเราะเยาะเย้ยเรา แหมม.. มันซ่างเป็นเพื่อน

ที่ดีกันซะจริง จริ้ง

อืม..ชื่อรัยว๊ะ ! จิรวดี - จอย ครายอ่ะ ? เราพลิกแผ่นกระดาษ

สีขาว มีลวดลายหยักเป็นริ้วสวยงาม แถมมีกลิ่นหอมเหมือนการ์ดแต่งงาน

เขียนข้อความด้วยลายมือโยกเยกโย้เย้ไปมาอย่างกะเด็ก ๆ เรามองอย่างสงสัย

แล้วเงยหน้าขึ้นถามเพื่อนรักว่า

"เออ...แล้วแกเอาไอ้ดอกช่อนี้ มาจากไหนย๊ะ ! ? ใครฝากมา ? 

เราก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่นุ เอามาให้เรา และบอกว่ามีคนฝากมาให้แกอ่ะ เค้า

รอแกตั้งนานไม่เห็นแกโผล่มาเค้าเลยฝากไว้นี่แหละอืม ๆไม่เป็นไร คงเป็นรุ่น

น้องอ่ะเรากำลังก้มหน้าจะสูดดมความหอมของช่อกุหลาบแสนสวยช่อนั้น

พลันสายตาบังเอิญมองไปเจอะกะสายตาอีกคู่หนึ่ง ที่มองมาทางเราดวงตา

หวานฉ่ำเธอยิ้มละไม แก้มบุ๋ม ขาว สวย หม๋วย จ๋า อึ้อ อึอซีดส์ส์ สวยจัง สวยจริงๆ

เรามองไปอย่างตกตะลึงตาค้าง