มาสานบทแรกให้เสร็จค่ะ (-*-) ตอนที่ 1 ความทรงจำ >>ต่อค่ะต่อ<<
คุยกันแป้บนะค่ะ.. ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อยากให้ทุกคนช่วยคอมเมนท์นี๊ดนึง.. ว่านิยายเรื่องนี้เป็นอย่างไร
ความทรงจำต่างๆแล่นเข้ามาในหัว.. เด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งมองหน้าแม่ของเธอ..
"ภัทร รักแม่หรือเปล่าลูก" หญิงวัยกลางคนถามผู้เป็นลูก
"รักค่ะ.. ภัทรรักแม่ที่สุดในโลกเลยยย"
หญิงวัยกลางคนยิ้ม
"วันนี้แม่คงต้องไปก่อนนะค่ะ.. เดือนหน้าถ้าแม่ทำงานเสร็จจะมาใหม่"
"สัญญาแล้วนะ"
"จ้า ๆ แม่สัญญา"
"ภัทรเข้าบ้านก่อนเถอะลูก.. เดี๋ยวจะไม่สบาย.."
"แป้บเดียวค่ะคุณย่า.. แม่สัญญาแล้ว.. ท่านต้องมาแน่" ภัทรตอนเด็กพูดอย่างมั่นใจ 'ต้องมานะค่ะ.. คุณแม่วันนี้เป็นวันเกิดภัทรนะ'เด็กหญิงคิด..... และตั้งแต่ตอนนั้น..จนวันนี้นานเท่าไร่แล้วนะ... สัญญา
"ฉันเกลียจสัญญา" ภัทรพึมพัม น้ำตาไหลลงมาเงียบๆ ภาพของพ่อวนเข้ามา.. หลังแม่จากไปพ่อก็หายไป.. แม่เอาน้องไปด้วย... แล้วทำใมล่ะ ภัทรจึงต้องอยู่คนเดียว วันนึ่งพ่อกลับมา... มันทำให้เธอดีใจมากแต่ท่านเมามาก และพ่รู้เรื่อง แล้ววันนั้นพ่อก็หนีเธอไปอีกครั้ง 10 ที่ไม่เจอแม่ 7 ปีที่พ่อหายไปวันนั้น
"พอหรือยังคะ.. " พัดพูดเบา ๆ ราวกับพูดกับตัวเอง "เอาจากหนูไปพอหรือยัง.. ยังเหลือนะ.. ชีวิตไงคะ ท่านจะเอาหรือเปล่า" เธอก็ไม่รู้ว่าถามใคร และคนที่เธอถามเป็นใคร แต่ภัทรเจ็บปวดเหลือเกิน.. รวดกับมีบ้างอย่างอัดแนน่เต็มอก... เธอยกมันให้ใครแบกกับเธอไม่ได้ ต่อหน้าทุกคนเธอแข้มเข็งเสมอ เพราะไม่อยากไห้ใครรู้ว่าเธออ่อนแอแค่ใหน น้ำตายังคงไหลไม่หยุด..
โอมาช้าอีกแล้ว... เพราะเค้าต้องสอนบาสให้เด็กเก่าในชมรมที่ยังไม่ชำนาญ.. เค้ากำลังจะไปสนามฟุตบอล...
"พอหรือยังคะ.. เอาจากหนูไปพอหรือยัง.. ยังเหลือนะ.. ชีวิตไงคะ ท่านจะเอาหรือเปล่า" ตามมาด้วยเสียงสะอืนเบาๆ อยากมากที่คนอย่างเค้าจะอยู่เฉยๆ ได้ (ไม่ใช่ปลอดใจนะ.. แต่..)
"ไม่เห็นเก่งเหมือนตอนกลางวันเลยนี่..." >>(-*-") หน้าคนเขียนค่ะ 55+<< ภัทรตกใจมากเธอไม่ได้รู้ว่าเค้าเป็นใครและไม่อยากรู้... เพียงแค่เก็บของที่มีและเตรียมจากไป
"ถอยไป..."ภัทรพูดเมื่อโอขวางเธอไว้.. น้ำตายังคงไม่หยุดไหล...
จู่ๆโอก็รู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน... เค้าไม่ชอบเห็นใครร้องให้เลยสักนิด
"ถ้าหากมันเจ็บนัก... ทำไมไม่ลองระบายให้คนอื่นรู้ล่ะ.... มัน..อาจดีขึ้นก้อได้"
"ความทุกข์ของฉัน.. ไม่ต้องให้ใครมาแบกรับด้วยหรอก..."
ภัทรเลี่ยงโอไปได้... และเดินจากไป... ไม่หันกลับมามองอีกเลย...
(จบตอนแรกสักทีนะค่ะ.. แหมขอโทษด้วยที่พิมฑ์ผิดบ่อยๆค่ะไม่มีเวลาอ่านทวนเลยยุ่งมาก... หวังว่าคงสนุกนะค่ะ...)
