ชมพู่แก้มแหม่ม ตอนที่ 10

เมื่อถึงวันแข่งขัน มีการใช้แปลงนาสาธิตของอธิคมเป็นสถานที่จัดงาน โต้งจูงควายที่อธิคมขี่หลังอยู่เข้าประจำที่ พลางลูบควายด้วยความรัก
"น้องฮันนี่จ๋า พี่ลงไว้เยอะ วิ่งให้เร็วด้วยนะน้อง ชนะๆๆๆ"
กำนันเงินเตรียมนกหวีด เสนาะและอธิคมจ้องหน้าเย้ยกันและกัน อธิคมก้มลงมองชมพู่ซึ่งอยู่ข้างๆ
"ฉันจะสู้เพื่อเธอ"
"ปากดี อย่าตกควายตายแล้วกัน"

กำนันเงินเป่านกหวีดเริ่มแข่งขัน เสนาะเร่งเครื่องรถไถพุ่งออกไป อธิคมมัวแต่มองชมพู่ เพิ่งออกตัว วิ่งหน้าตั้ง สนองเห็นโทรโข่งว่างอยู่ รีบหยิบขึ้นมาพากย์เข้าข้างลูกชายทันที ชมพู่ทนไม่ไหว แย่งไมค์มาจากกำนันเงินพากย์แข่งกับเสียงของสนอง เสนาะเร่งเครื่องควันโขมง อธิคมขี่ควายตามมาแทบไม่เห็นทาง เขาพยายามเร่งความเร็วควายขึ้นมาจนตีคู่มากับรถของเสนาะ แล้วแซงไปในที่สุด ชมพู่ดีใจ รีบพากย์ให้ชาวบ้านเห็นคุณค่า

"เห็นไหมพี่น้อง นอกจากควายจะนำหน้าแล้ว ควายยังไม่พ่นมลพิษ"
สนองตกใจ "เฮ้ยๆ ๆ ระวัง มันจะพ่นพิษแล้ว ไอ้เหนาะหลบระเบิด"
ควายฮันนี่ยกหางปล่อยอึ จากแรงวิ่งทำให้อึปลิวตามลมใส่หน้าเสนาะเต็มที่ เสนาะโมโหเร่งความเร็วรถไถไล่ชนควาย ไม่สนใจแข่ง ควายหนีเป็นวง อธิคมพยายามบังคับทิศทางควายให้วิ่งเข้าเส้นทาง ชาวบ้านวิ่งกระเจิงหลบควาย เสนาะไล่กวดตัดหน้าซ้ายขวา
"ดีมากเหนาะลูกพ่อ อย่างงั้น ให้มันรู้ว่ารถไถร้านเฮียหนองรับประกันความเร็ว"
ชมพู่ไม่ยอม รีบพากย์กลบ "พี่น้องคิดให้ดี ใช้รถไถเปลืองน้ำมัน ใช้ควายกินหญ้า ไม่เปลืองค่าอาหาร"
เสนาะเร่งเครื่อง ตบเกียร์เพิ่มความเร็วพิเศษ เครื่องกระตุก แล้วพลันเร็วจี๋ อธิคมพยายามควบฮันนี่สุดแรง ชมพู่วิ่งมาที่เส้นชัย โบกผ้า
"นายนมเย็น สู้เขา"

อธิคมได้ยิน ฮึดสู้ เร่งความเร็ว เสนาะแค้นมาก กระทืบคันเร่งเพื่อเข้าเส้นชัย หวังเอาชนะใจชมพู่ เครื่องยนต์เริ่มมีควันขึ้น วงล้อหมุนผิดจังหวะ พวงมาลัยบังคับไม่ได้ เสนาะหน้าเสีย ทุกคนตะลึง รถเครื่องของเสนาะออกอาการไม่ดีสำลักควันโขมงเต็มไปหมด ขณะที่อธิคมควบควายเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าเส้นชัย คว้าผ้าจากมือชมพู่ได้อธิคมยิ้มกับชมพู่ โบกผ้าที่คว้ามาได้
"ฉันชนะให้เธอ"

ชมพู่กำลังจะยิ้มแต่แล้วเบิกตากว้าง ชี้ไปทางรถไถของเสนาะ ซึ่งเสนาะควบคุมไม่ได้ พุ่งตรงมาแล้วตีโค้งกวาดชาวบ้านตกคันนาเป็นแถบ รถไถพุ่งไปทางปะรำพิธี แล้วพุ่งกวาดทุกสิ่งอย่างต่อไปยังลอมฟาง แล้วหายไปอย่างลึกลับ ทุกอย่างดูสงบนิ่ง ทันใดนั้นเสียงเครื่องรถไถกระตุกแล้วระเบิดขึ้น ไฟไหม้ลอมฟาง เสนาะโผล่มาจากฟางมีไฟติดผมติดก้น วิ่งพล่านไปทางโต๊ะแข่งส้มตำ

ไฟติดผ้าคลุมโต๊ะ ทำให้สถานที่ใช้แข่งส้มตำได้รับความเสียหาย ทุกคนช่วยกันดับไฟ ชมพู่กับโต้งขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงข้างออกไป ทุกคนต่างด่าขรมคิดว่าชมพู่เอาตัวรอด แต่แล้วชมพู่กับโต้งก็ขับรถดับเพลิงของอำเภอเข้ามา ชมพู่อยู่บนแท็งก์น้ำ ถือสายยางเปิดหัวฉีดพ่นน้ำแต่แล้วชมพู่นน้ำแรงมาก อธิคมรีบปีนขึ้นไปหลังแท็งค์น้ำ ช่วยชมพู่ประคองสายยางคล้ายยืนซ้อนกันฉีดน้ำ สำนวนกับเอมอรกรี๊ดอยู่ข้างล่าง ไม่พอใจ

รถไถนาเหลือเป็นซากไหม้ๆ ที่แข่งส้มตำวอดวาย อธิคมจึงขอให้ยกยอดการแข่งส้มตำไปวันหลัง อธิคมบอกชาวบ้านว่าการใช้เทคโนโลยีแบบผิดๆ บางครั้งก็ให้โทษ ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง เลือกในสิ่งที่เหมาะกับชีวิตที่สุด น่าจะเป็นทางเลือกที่ดี เขาจึงอยากให้ทุกคนลองเรียนรู้ ชาวบ้านเห็นด้วยต่างสมัครเข้าโครงการกันถ้วนหน้า
ชมพู่มาล้างเนื้อตัวอยู่ที่ริมแม่น้ำโดยให้โต้งดูต้นทางไม่ให้ใครมาแอบดู อธิคมจูงควายมาตามทาง จะลงน้ำ โต้งรีบยกมือกัน ไม่ให้ลง บอกว่าชมพู่ห้ามรบกวน

"อ้าว แล้วถ้าฉันจะเล่นน้ำมั่ง จะลงท่าไหน"
"ต้นทางเข้าไม่ได้ ไปปลายทางโน่นเด่ะ"
อธิคมมองตาม ตาวาว รีบจูงฮันนี่ไปอีกทาง เสนาะตามหาชมพู่ โต้งห้ามเข้าไปรบกวน เสนาะโกรธมากจะไปปลายทางอธิคมก็จองแล้วเขาจึงไปอยู่ตรงกลางแม่น้ำ ขณะนั้นชมพู่นุ่งผ้าถุงกระโจมอก เล่นน้ำอยู่ในแม่น้ำ ควายฮันนี่พุ่งลงน้ำ ชมพู่ตกใจ
"โธ่ นึกว่าใคร ฮันนี่ผู้ชนะนี่เอง เหนื่อยไหม ฮันนี่"
"เหนื่อยจ้ะ" อธิคมโผล่ขึ้นมาจากน้ำข้างๆ ฮันนี่
"จ๊ะเอ๋"
ชมพู่ตกใจเพราะกำลังนุ่งกระโจมอก ปิดไหล่ตัวเองไม่ทัน เลยจิ้มตาอธิคม แต่อธิคมหลบทัน
"ไอ้บ้า นายเข้ามาได้ยังไง ฉันสั่งไอ้โต้งให้เฝ้าต้นทางไว้แล้ว"
"ก็สั่งให้โต้งเฝ้าต้นทาง แต่ไม่ได้เฝ้าปลายทาง ผมก็เข้ามาทางนั้น แล้วทางมันก็คดไปคดมาจนมาเจอทางนี้"
"ปัดโธ่ ไอ้โต้ง มันจะปล่อยตัวประหลาดโผล่มาอีกไหมเนี่ย"
"ถ้ามีตัวอะไรโผล่มา ผมจะปกป้องคุณเอง"
"ทะลึ่ง ออกไปนะ ไป"
"ผมพาฮันนี่มาเล่นน้ำ คุณอย่าแอบมองผมสิ"
"ไอ้บ้า นายนั่นแหละอย่ามองฉัน ไป"

ชมพู่วักน้ำใส่อธิคม อธิคมหัวเราะลั่น เสียงทะเลาะของทั้งคู่ดังลั่นคุ้งน้ำ เสนาะแหวกพงหญ้ามาได้ยินเสียงหัวเราะของอธิคม เสียงแว้ดๆ ของชมพู่ก็โกรธจี๊ด นึกว่าอธิคมและชมพู่หยอกล้อกัน เสนาะหันหลังไม่อยากมอง ชมพู่รีบขึ้นจากน้ำใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว อธิคมตามขึ้นมาพยายามอธิบายว่าตัวเองไม่ได้ลามก ชมพู่ต่อยหน้าเข้าให้ อธิคมล้มคว่ำลงกับพื้น

เสนาะเพิ่งรวบรวมกำลังใจหันไปมอง เห็นอธิคมเอนตัวอยู่ที่พื้นพอดี ขณะนั้นชมพู่นั่งลงบีบคออธิคมบนกอหญ้าที่สูงท่วมหัว เสนาะเห็นว่าชมพู่หายตามอธิคมไปในกอหญ้าเสนาะน้ำตาไหลพราก หญ้าไหวยวบ พร้อมกับเสียงโอดครวญของอธิคมที่ถูกชมพู่บีบคอ เสนาะคิดไปไกล วิ่งถลาจะเข้าไปขัดขวาง ใจไปก่อนตัว เท้าสะดุดหินก้อนใหญ่ ล้มลงหัวกระแทกตอไม้ สลบเหมือด ชมพู่และอธิคมได้ยินเสียงเสนาะ
"ถ้านายเอาเรื่องที่เห็นหัวไหล่ฉันไปพูดล่ะก็ ตาย!"
"ไม่พูดแน่นอน ฉันสัญญาสุภาพบุรุษ" อธิคมยกนิ้วเกี่ยวก้อย ชมพู่สะบัดตีมืออธิคม เดินออกไป
เสนาะร้องไห้กลับมาบ้านด้วยใจที่บอบช้ำ เสียใจคิดว่าชมพู่มีอะไรกับอธิคมแล้ว รัตนา สำนวนและสำเนาเห็นว่าชมพู่ทำเรื่องฉาวโฉ่ จึงไปาศที่ตลาด พลางบอกว่าวันนี้ชมพู่หายไปคงจะไปทำแท้ง เอมอรได้ยินเรื่องนี้ก็นึกสมน้ำหน้า ส่วนรำพึงนั้นไม่เชื่อโดยเด็ดขาด

เวลาเดียวกันนั้นชมพู่เข้ากรุงเทพฯเพื่อไปสอบที่มหาวิทยาลัยเปิด พอสอบเสร็จ ชมพู่นั่งรถประจำทางกลับมาบ้าน แปลกใจที่ทุกคนยืนมองเป็นตาเดียว ถามว่าเกิดอะไรขึ้น สำนวนกับสำเนากล่าวหาทันทีว่าชมพู่เป็นหญิงใจง่าย ท้องกับอธิคมแล้วแอบไปทำแท้ง ชมพู่โมโหต่อยปากสำนวนสำเนาหงายหลัง แล้วหยิบกระดาษผลสอบชูให้ดูทั่วกัน
"ฉันไปสอบ ได้คะแนนเป็นที่หนึ่งด้วย ฉันไปเรียนหนังสือหาความรู้พัฒนาสมอง พัฒนาตัวเองให้หลุดพ้นจากความโง่ดักดาน ผู้หญิงน่ะสวยอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องมีหัวคิดด้วย เลิกปัญญาทึบสมองตื้อเสียที มองโลกให้กว้าง เปิดตาเปิดใจทำดีซะมั่ง ชีวิตจะได้เจริญ"
รัตนา เอมอร สำนวน สำเนา หน้าแตก รับไม่ได้นอกจากร้องกรี๊ดๆ รำพึงลูบหัวชมพู่ ชมพู่กราบที่อกพร้อมกับผลสอบ
"ใครจะพูดยังไงก็ช่าง ป้ารู้ว่าชมพู่ของป้าเป็นเด็กดี"

ชมพู่กลับมาบ้านนั่งมองกระดาษผลสอบของตัวเอง มีความสุขและภูมิใจตัวเองมากที่ได้ทำในสิ่งที่ป้าภูมิใจ โต้งแซวว่าให้แบ่งความภูมิใจนี้ไปให้จอร์จผู้เป็นพ่อด้วย จอร์จยืนยิ้มอยู่ อยากจะเข้ามาคุย ชมพู่เบือนหน้าอย่างเย็นชา เพราะยังไม่ยอมรับจอร์จเป็นพ่อ
ตอนเย็นจอร์จนั่งเย็บผ้าพันคอที่ปักชื่อชมพู่ ไอช่าเห็นแล้วเยาะว่าชมพู่คงไม่อยากใช้ของที่จอร์จให้
"พ่อจะเป็นพ่อที่ดีของไอช่าและของชมพู่ พ่อเคยทำผิดพลาดไป แต่พ่อจะพิสูจน์ให้ได้ว่าพ่อรักลูกสุดหัวใจ"
จอร์จมุ่งมั่น ไอช่าเริ่มสงสารจอร์จยิ่งหมั่นไส้ชมพู่มากขึ้น