ชมพู่แก้มแหม่ม ตอนที่ 9

อาคมวิ่งหนีสำเนาสุดฤทธิ์ สำเนาวิ่งไล่ปล้ำ ในขณะที่อธิคมโดนล่ามด้วยสายวัดเส้นยาว อธิคมจะหนี สำนวนลากสายวัดดึงอธิคมเข้าหาตัว อธิคมตกอยู่ในมุมอับ กำลังจะเสียที ทันใดนั้นไฟก็ดับพรึ่บลง เกิดความชุลมุน ชมพู่ลากตัวเฮียโบ้ยัดเข้าไปในร้านสำนวน เฮียโบ้ไม่รู้ว่าเป็นใครรู้แต่ว่าโดนจับตัวไป โต้งตะครุบเจ๊แต๋วยัดเข้าไปในร้านสำเนา แล้วกระซิบอาคมให้หนี

ส่วนชมพู่กระซิบข้างหูเจ๊แต๋วบอกว่าอธิคมรออยู่ อธิคมรีบกระซิบข้างหูสำนวน สำนวนเงอะงะ เอื้อมมือหา ชมพู่รีบลากอธิคมออกจากร้าน
ไฟสว่างขึ้นพรึ่บ ทุกอย่างเงียบกริบ เจ๊แต๋วนอนอยู่บนเตียง ถอดเสื้อ สำเนาคร่อมร่างเจ๊แต๋วอยู่ ในขณะที่เฮียโบ้โดนถอดเสื้อ รอยจูบเต็มตัว เฮียโบ้กับสำนวนยืนอึ้ง ไม่อยากเชื่อ เสียงกรี๊ดของเฮียโบ้ เจ๊แต๋ว สำเนา สำนวน ดังลั่นแสบแก้วหู ชมพู่และโต้งรีบเผ่น อธิคมกับอาคมไม่มีทางเลือก รีบไปอีกทาง

ตอนเช้าทั้งสี่คนยังไม่เลิกทะเลาะตบตีกัน ต่างฝ่ายต่างหาว่าเป็นฝ่ายที่โดนปลุกปล้ำ กำนันเงินเข้ามาไกล่เกลี่ย แต่ทั้งสี่ก็ไม่ยอม กำนันเงินจึงบอกว่าถ้าไม่มีใครยอมก็ให้ไปคุยกันในคุก สำเนากับสำนวนจึงยอมประนีประนอม
ชมพู่กับโต้งนำตระกร้าผลไม้มาขอโทษเจ๊แต๋วกับเฮียโบ้ แต่ทั้งสองไม่ยอมให้อภัย ระหว่างนั้นอธิคมเดินมาได้ยินว่าพูดถึงตัวเองก็ชะงักแอบฟัง ชมพู่เห็นว่าง้อไม่ได้ผล งัดไม้ตายสุดท้าย ควักเงินออกมานับโชว์

"ก็ได้ๆ นี่ห้าพันค่าดำเนินงานจากนังสำนวนสำเนา กับค่าช่วยเหลือฉุกเฉินจากนายอธิคมเมื่อคืน ฉันจะแบ่งให้เจ๊กับเฮียคนละสองพัน โอเค"
อธิคมหูผึ่งเพิ่งรู้ว่าชมพู่เป็นต้นเรื่องทั้งหมด เจ๊แต๋ว เฮียโบ้ ตาโต รับเงินจากชมพู่ กำนันเงินหัวเราะชอบใจ
"ข้าว่าแล้ว ใครเขาจะเสีย ไอ้ชมพู่มีแต่ได้กับได้"
"ใช่ครับ ได้เรื่องแน่"
เสียงอธิคมดังเข้ามา ชมพู่ตกใจ หันขวับ อธิคมเดินเข้ามาในร้าน สายตาวาววับ
"ฉันว่าเรามีอะไรต้องคุยกันซะแล้ว ชมพู่"
อธิคมคว้าข้อมือชมพู่ดึงออกไปจากร้าน ชมพู่บิดสุดแรง พยายามจะหนี แต่โดนอธิคมลากไปได้
"เฮ้ย ปล่อยนะเว้ย จะทำอะไร ปล่อย"
อธิคมลากชมพู่มาตามทางในตลาดริมน้ำ เกือบพ้นมุมตึก
"ปล่อยนะเว้ย ไอ้นมเย็น นายจะพาฉันไปไหน"
"คุยกันนิดหน่อยน่า"
"งั้นก็คุยตรงนี้ ไม่ไปที่อื่นเว้ย"

อธิคมเกือบจะหยุดคุยแต่เหลือบไปเห็นเอมอรกับเกษมมาจ่ายตลาด อธิคมตกใจ ชมพู่หัวเราะเยาะ
"กลัวแม่เห็นว่ามาคุยกับฉัน ฮ่าๆ แต่ฉันไม่กลัว ดีซะอีก จะได้มีเรื่อง"
อธิคมตกใจกลัวเอมอรเห็น รีบลากชมพู่ไปที่อื่น
"เธอนี่สะกดคำว่าสันติภาพเป็นไหมเนี่ย"
"ช่วยด้วยจ้า ช่วยด้วย นายอธิคมมันจะปล้ำหนู"

เอมอรกษมมึนหันไปเห็นอธิคมลากชมพู่ไปทางมุมตึก เกษมรีบโบกมือให้ไป แล้วหันมาบอกเอมอรว่าไม่มีอะไร ก่อนจะรีบพาเอมอรไปจากตรงนั้น อธิคมปิดปากชมพู่กลัวว่าจะร้องออกมาอีก
"ถ้ายังโวยวาย ฉันจะปล้ำจริงๆ อย่างที่เธอร้อง "

ชมพู่พยักหน้า อธิคมคลายมือ ชมพู่กัดเต็มแรง ง้างหมัด กำลังจะเหวี่ยงไป พลันได้ยินเสียงเหมือนรำพึงกับสายใจเดินมา ชมพู่ตกใจ อธิคมเลยรับหมัดได้ พร้อมกับรวบตัวชมพู่ไว้แนบอก ยิ้มกริ่ม เพราะถือไพ่เหนือกว่า จะดันชมพู่ไปเจอรำพึงเมื่อไหร่ก็ได้ ทำให้ชมพู่ต้องยอมพาอธิคมมาที่กระท่อมริมบึง
"เอ้า มีอะไรก็พูดมา สันติวิธีนะ ฉันไม่ชอบใช้ความรุนแรง"
ชมพู่โก่งหน้าไม้ เล็งลูกดอกไปที่อธิคม ที่แคร่ข้างตัวชมพู่มีอาวุธหลายชนิด ทั้งหนังสติ๊ก มีดอีโต้ ไม้หน้าสาม อธิคมยิ้มๆ
"คำพูดกับการกระทำไม่ตรงกันเลยนะ"
"เฮ้ย เมื่อย เดี๋ยวนิ้วมันล้าลูกดอกพุ่งจะหาว่าไม่เตือน"
"เรื่องแรก เธอเป็นธุระจัดหา เอ้อ นั่นแหละ วางแผนการหลอกฉันกับน้องไปหาสำนวนสำเนา"
"แล้วไง เสียหายตรงไหนป่าว ก็ช่วยออกมาแล้ว"
"เรื่องช่วยก็ถือว่าเธอหลอกเงินฉันฟรีๆ เหมือนกัน"
"จะเอาเงินคืนเหรอ ไม่มีเว้ย ให้เฮียโบ้กับเจ๊แต๋วเป็นค่าทำขวัญไปแล้ว"
อธิคมยิ้มกริ่ม เดินมานั่งเบียดชมพู่โดยที่ชมพู่ไม่ทันตั้งตัว
"เรื่องเงินไม่สำคัญ ใจสำคัญกว่า"
"ลามปามแล้วไง ศพไม่สวยนะเว้ย" ชมพู่กระเถิบหนีทันที เงื้อหน้าไม้อีก
"ฉันหมายความว่า ใจฉันตอนนี้อยู่ที่โครงการพัฒนาบางแก้มปลั่งต่างหาก ฉันอยากให้เธอช่วย"
"ช่วยอะไร ฉันไม่มีความรู้ เป็นต้นคิดก็คิดต่อไปเซ่"
"เรื่องคิดก็คิดได้ แต่ตอนนี้โครงการนำร่องเศรษฐกิจพอเพียงที่ฉันลงมือทำยังไม่มีชาวบ้านคนไหนเห็นความสำคัญเลยน่ะสิ"
"ขาดงบโฆษณาว่างั้น"
"ฉันเห็นว่าเธอเป็นฆ้องปากแตกประจำอำเภอ"
ชมพู่ได้ยิน ฉุนจัด ฟาดอธิคมไปทีหนึ่ง
"พูดใหม่สิ"
"เป็นผู้มีอิทธิพล รู้จักกว้างขวาง ก็เลยอยากให้ช่วยบอกต่อ"
"ไม่ช่วยเว้ย ตัวใครตัวมัน เพราะโครงการของนายน่ะชาวบ้านยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ ยิ่งไม่มีของล่อใจ ใครเขาจะมา"

ชมพู่ปากบอกว่าไม่ช่วย แต่แอบใส่ข้อเสนอแนะเข้าไปแล้ว ชมพู่ยักไหล่ขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงออกไปจากกระท่อม อธิคมฟังแล้วรู้ว่าชมพู่ช่วยแนะให้

จอร์จดูแลรดน้ำพรวนดินแปลงสาธิตโครงการเศรษฐกิจพอเพียงที่ร่วมมือกับอธิคม รำพึงอยู่ในแนวรั้วบ้านตัวเอง ชะโงกหน้าหัวเราะเยาะ บอกว่าทนความร้อนเมืองไทยไม่ได้ก็ให้กลับไป พลางบอกว่าโครงการสาธิตทำไปก็เท่านั้น ชาวบ้านไม่สนใจเพราะไม่มีอะไรดึงดูด

จอร์จฟังแล้วได้คิด จึงไปคุยกับอธิคม ปรากฏว่าอธิคมก็พูดถงดูดเช่นกันทั้ง ทั้งสองจึงรู้ว่าได้รับการช่วยเหลือแบบไม่เต็มใจจากรำพึงและชมพู่ อธิคมจึงเสนอให้มีการแข่งไถนา โดยไม่จำกัดพาหนะ รางวัลที่หนึ่งได้เครื่องโม่ข้าวชนิดมือหมุนกับถ้วยแชมป์

อาคมชวนให้ไอช่าลงแข่งตำส้มตำ สำเนาเห็นอย่างนั้นก็สมัครด้วย ส่วนชมพู่ก็จะลงเช่นกัน อธิคมบอว่าหากชมพู่ลงแข่งเขาจะมีรางวัลพิเศษให้ สำนวนได้ยินจึงรีบลงแข่งด้วย เจ๊แต๋วกับเฮียโบ้อยากได้รางวัลของอธิคมก็ขอลงแข่งด้วย

เสนาะจะลงแข่งขันไถนาเพื่อคว้าแชมป์สุดยอดแห่งความเร็วกลางทุ่งมาให้ชมพู่ พอเสนาะลงแข่งก็ไม่มีใครกล้าลงประชันฝีมือ เพราะกลัวอิทธิพล อธิคมจึงเสนะตัวลงแข่งเอง โดยใช้ควายชื่อฮันนี่ลงแข่ง ในขณะที่เสนาะจะใช้รถไถ
ชมพู่สมองใสรับแทงสุดยอดความเร็วแบบไม่อั้น ชาวบ้านแทงข้างเสนาะเป็นฝ่ายชนะ โต้งมองแล้วหวั่นใจว่าอธิคมต้องแพ้ แต่ชมพู่คิดว่าอธิคมต้องมีอะไรดีไม่เช่นนั้นคงไม่เสนอตัวลงแข่ง เธอคิดว่างานนี้อธิคมต้องชนะ

เมื่อถึงวันแข่งขันโต้งกระสับกระส่ายกลัวเจ้าหนี้ เพราะชาวบ้านหลายคนที่ยืนล้อมล้วนเป็นคนที่แทงข้างเสนาะ ทุกคนชี้หน้าโต้งเตรียมรับเงิน สายใจเห็นอาการของลูกชายก็แปลกใจ โต้งทนไม่ไหวจึงเล่าให้แม่ฟังว่าชมพู่รับเป็นเจ้ามือรับแทง
ระหว่างนั้นชมพู่บอกกับรำพึงว่าเธอจะไปเป็นสักขีพยานตรวจเครื่องรถไถของเสนาะ สายใจกลัวว่าต้องเสียเงิน รีบสะกิดชมพู่แนะให้ถอดน็อตรถของเสนาะ รำพึงฟังแล้วไม่พอใจที่สายใจยุให้ชมพู่ทำแบบนั้น สายใจอดไม่ได้กระซิบบอกความจริงกับรำพึง รำพึงตาวาว
"เสร็จงานนี้ไอ้ชมพู่ต้องโดนลงโทษ ฐานผิดศีลเล่นการพนัน แต่เรื่องเดิมพันสายใจไม่ต้องห่วง ฉันว่านายอธิคมชนะ"