ตอนที่ 2 :
ฉันเดินขึ้นห้องไป เจอเเระ 4-B
"ครืด " เสียงเลื่อนประตูอ่ะ
"ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ "โอ๊ย มีแต่คนมอง หน้าอายจัง
"อืม พิชานีใช่มั้ย ทำไมเธอมาสายล่ะ " อาจารย์น่าสวยถาม
"เออ คือหนูหาตึกอยู่นะค่ะ ขอโทษนะค่ะ " ใครจะไปอยากบอกละว่าวันนี้หนูเจออะไรมาบ้างถึงมาสาย จริงมั้ย?
"อืมไม่เป็นไร วันนี้เป็นวันแรกฉันไม่อยากทำโทษเธอ เข้ามาแนะนำตัวสิ แล้วไปหาที่นั่งเอา"
"อืม ชื่อพิชานี หรือ น้ำชานะ "
" น่ารักว่ะ " พวกผู้ชายในห้องเริ่มหันมามองฉันแล้วส่งเสียงกันใหญ่ ส่วนพวกผู้หญิงก็พากันมองฉันด้วยสายตาไมเป็นมิตรจนครูทนไม่ได้มั่งเลยทุบโต๊ะทำลายเสียงพวกนั้น ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวไปหาเฟรมกับเชทันที
"หวัดดี ขอโทษที่มาสายนะ ก็ฉันหาตึกไม่เจอนิและฉันก็วิ่งมาเรียนซะด้วยนะสิ" ทำไมกัน ทำไมน้ำชาที่แสนน่ารักอย่างฉันจะต้องมาขอโทษยัยเพื่อนบ้าสองคนนี้ด้วยนะ
"แล้วแกทำไมไม่โทรมาบอก หรือถามห๊ะ" เฟรมแกอย่าขึ้นเสียงดิ ฉันก็กลัวนะ
"เช จ๋าช่วยน้ำชาหน่อยสิ นะนะ" ฉันอ่อนยัยเชเต็มที่ ก็เฟรมนะมันเชื่อยัยเชหมดนิ
"เออ เฟรมชั่งมันเหอะ ให้มันเลี้ยงข้าวล่ะกัน ที่มันสาย" เฮ้ยเล่นแรงนะพวกแก
"เออ ก็ดี หิวอยู่ วันนี้ไม่มีเรียนแล้วด้วย คาบว่าง" ยัยนี่เห็นแกกินจัง
"เออ ก็ได้ เลี้ยงก็เลี้ยง แต่ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟังว่าทำไมมาสาย จริงๆฉัมออกจากบ้านตั้งแต่ 7โมงแล้ว "
"แล้วทำไมแกเข้าห้องป่านนี้ว่ะ " เชถาม
"ก็ ฉันหารถแท็กซี่ไม่มีนิ พี่ข้าวมันทิ้งฉันไปก่อนอ่ะแก พอเจอแท็กซี่รถมันก็ไม่ขยับเลย ติดอย่างกับอะไรดี
ฉันเลยลงแล้ววิ่งมา ดันเจออีตารุ่นพี่บ้าขับรถเฉียวอีก เลยทะเลาะกันยกใหญ่ แล้วก็มาพร้อมกับอีรุ่นพี่นั่นนะ
แล้วอีรุ่นพี่นั่นมันก็บังอาจมาหอมแก้มฉันอ่ะ
ห๊ะ หอมแก้ม
"ก็อย่างที่ได้ยิน" ฉันล่ะ เ ซ็ ง
"แล้วรู้มั้ยนายนั่นเป็นใคร "
" ไม่รู้ อ๋อนายนั่นบอกชื่อธารน้ำ ม.5ห้อง B อ่ะ " ธารน้ำ ชื่อคุ้นๆว่ะแต่คิดไม่ออก ใช่วันนี้พี่ข้าวไม่มีทางได้อยู่ครบ32แน่
"ธารน้ำ พี่ธารอ่ะดิ" เชบอก ยัยเชรู้จักตาบ้าด้วยหรอ
" นี่พวกแกรู้จักนายหน้าปลาจรวดเหรอ "
"ไอ้คุณน้ำชา แกเคยรู้ไรมั้ย พี่ธารอ่ะหนุ่มฮอตของโรงเรียนเชียวนะแก อันดับ1เลย แล้วก็มีพี่แก กะอีกคน รู้สึกชื่อ รักษ์" ห๊ะ ตาเนี้ยนะฮอตอันดับ 1
"อะไรน่ะ ตานั่นเนี้ยนะ โห ดูไม่ได้เลยว่ะ" นี่ฉันตกใจอย่างแรงเลยนะเนี้ย
"แกรู้ตัวป่ะ ว่าโชคดี" เชบอก
"ยังงัย โชคร้ายล่ะไม่ว่า" จะไม่โชคร้ายได้ไงนายนั่นบังอาจมาหอมแก้มฉันอ่ะ
"รู้มั้ย พี่ธารไม่เคยคุยกะพวกผู้หญิงเลยนะแก แสดงว่าเขาอาจชอบแกนะ" ยัยเชบอก ส่วนยัยเฟรมมันจะจ้องหน้าฉันไปถึงไหนเนี้ย
"แกจะจ้องฉอีกนานป่ะเฟรม"
"ป่าว แค่ฉันคิดว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นแก เพื่อฟลุ๊กเป็นแฟนพี่ธารขึ้นมา "ที่แท้ยัยนี้ก็แพ้ความหล่อ
"ไปโรงอาหารเหอะ เริ่มหิวจนไส้กิ่วแล้ว" จากนั้นเราสามคนก็มาถึงโรงอาหารสักที ฉันทานเส้นใหญ่น้ำใส ยัยเชกับเฟรมมันกินข้าวราดแกง กันอ่ะ มันไม่กลัวอ้วนมีแต่ฉันเท่านั้นแหละที่กลัว
"เออ นี่แก พี่ข้าวไปไหนว่ะ "
"ถามไม"
"ฉันก็จะเช่งพี่แกอ่ะดิ ไม่ยอมมาส่งฉัน ทิ้งฉันไว้คนเดียว "
"นี่ เธอ " ใครว่ะมาเรียกตอนอารมณ์ไม่ดีเดี๋ยวแม่ก็มีเรื่องซะหรอก
"เธอเรียกใคร"ฉันถามพวกมัน พวกมันก็น่าตาดีหรอกแต่นิสัยคงไม่มาดีแน่ เชื่อได้เลย
"อันบอกมันดิว่าแซนมาหาใคร" อ๋อ ฉันรู้แหละว่าคนตรงกลางชื่อแซน ข้างซ้ายมันชื่ออัน แล้วอีกคนล่ะชื่อไรว่ะ
"พวกชั้นมาหาคนชื่อน้ำชาอ่ะ" ไรว่ะ วันแรกกรูจะมีเรื่องเลยหรอว่ะ ไม่อ่าว สงบสติไว้
"ฉันเองแหละ " ฉันยืนยืดอกแบบไม่กลัวใคร ยัยเชและเฟรมก็อยู่ข้างฉัน พวกมันไม่ทิ้งฉันแน่ ถ้ามันทิ้งก็คงแย่แบบสุดๆเลยอ่ะ
เนี้ยนะ ไม่เห็นจะสวยเลยอ่ะแซน ยัยคนชื่ออันบอก เชอะ ฉันสวยกว่าพวกแกตั้งหลายเท่า ยัยพวกบ้า
"อ่าวนี่เธอเป็นใคร อยู่ๆก็มาว่าชามัน แล้วยังมาด่าว่ามันไม่สวยอีก มันนะหน้าตาดีกว่าพวกเธอร้อยเท่า เคยดูกระจกบางมั้ย ห๊ะ " ดีมากยัยเฟรมแกด่ามันจนมันหยุดเห่าเลยอ่ะ
"เอาอย่างนี้ก่อนจะเคลียร์ไรกัน มาแนะนำตัวก่อนสิ จาได้รู้เรียกชื่อกันถูกๆ " เชบอก ทำไมอยากไปเป็นเพื่อนนังนี่รึไง ถามชื่อมันทำไม เออแต่ก็ดี อยากรู้เหมือนกัน
"ก็ได้ แซนนะ" ยัยแซนเน่าพูด
"ส่วนเราอันเเละนี่ก็บิว" อ๋อที่แท้อีกคนชื่อบิว
"โอเคตาพวกเราแระ เราน้ำชา ส่วนนี่เช และเฟรม" ฉันแนะนำตัวแล้วก็บอกแทนยัยเพื่อน 2 ตัวนี้ด้วย
"มีอารัยรีบๆว่ามาเลยดีกว่า" เชถาม
"เธอใช่มั้ยที่เสนอหน้าไปหอมแก้มพี่ธารอ่ะ ที่แถวโรงเรียนะ " ยัยแซนมันเริ่มว่าฉันแล้ว แต่อะไรนะเสนอหน้าหรอ ก็ดูมันใช้คำดิสร้างสรรค์มาก
"ใครเสนอหน้ากันแน่พี่ธารอะไรนั่นมันมาหอมแก้มฉันเองย่ะ"
"นิแกกล้าว่าพี่ธารรอ อย่าอยู่เลย " อาแล้วมั้ยล่ะมันตบ แล้วใครจะเฉยล่ะตบกลับดิ
"ไอ้พวกบ้าผู้ชาย ชิส์ ไม่เข้าเรื่องเลย"
"ว่าไงน่ะอีนังเช แก ตาย" ยัยอันวิ่งเข้าไปตบเช ส่วนบิวกะเฟรมก็ตบอยู่ รู้สึกว่าตอนนี้ผลยังไม่ออกอ่ะรู้แต่คนในนี้มองกันหมดเลยอ่ะ อายว่ะ
"แกดูดิน้องคนนั้นไงที่น่ารักๆอ่ะตบแซนว่ะ"
"เออคนนั้นก็น่ารักที่ตบกับยัยอันอ่ะ แต่ถ้าทางยัยอันแรงเยอะกว่าว่ะ"
"คนโน้นด้วย แมร่งน่ารักทั้งกลุ่มเลย "
ผลที่ออกมาคือ ฉันกะยัยแซน ฉันชนะ เฟรมกะบิว เฟรมก็ชนะ หุหุพวกชั้นเก่ง ก็เหลือแต่เชแต่เชคงไม่ไหวแน่เลย ยัยอันนี้ตัวใหญ่ชิบ ทำไงดีเฟรมก็หมดเเรงแล้วด้วยสิ งั้นฉันก็ต้องไปช่วยแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังไปหายัยอันจะตบกระจายเลยคอยดู
"กรี๊ด กรี๊ด พี่ธารน่ารักจังเลย พี่น้ำข้าว พี่รักษ์ด้วย น่ารัก" เสียงไรว่ะ คุ้นๆว่ะ
"เฮ้ยพวกแกดูโน้นดิ " รักษ์บอก
"ไหน"ธารถามอย่างไม่ใส่ใจ
"นั่นไง มีกลุ่มนึงโคตรน่ารักเลย ตบกะพวกแซนอ่ะ "
"เฮ้ยจิงดิ " แล้วพวก 3 หนุ่มก็เดินไปดูเหตุการณ์
"แก นังอันบ้า แกทำร้ายเพื่อนชั้น" ฉันว่าแล้วเข้าไปตบมัน
"เพี้ยะ"ฉันตบมัน
"เพี้ยะ"มันตบฉัน มันจะตบฉันอีกแล้ว
"หยุดนะอัน" เสียงตะโกนใครหว่า คุ้นสุด เหมือนได้ยินทุกวันเลย ดูท่ายัยนี่จะกลัวแฮะ ต้องขอบคุณคนนั้นซะหน่อยแล้ว
