หากยังรัก

สายลมพัดโรยเอื่อย

เดินเรื่อยเปื่อยลืมมองถึงจุดหมาย

เคยยิ้มหัวเราะ..วันนี้ร้องไห้เกือบตาย

ใจสลายหมดเรี่ยวแรงสิ้นพลัง

สั่งบอกใจให้ลืมเขาให้ได้

แต่ไม่วายโดนสะกดด้วยมนต์ขลัง

ใจยังต้านบอกใจคิดถึงจัง

จะนอนนั่งเสียงสะท้อนยังชัดเจน

ขังตัวเองไว้กับใจวันเก่าๆ

ที่ให้เขาแต่คุณค่าเขาไม่เห็น

จะเรียกใจกลับคืนก็ยากเย็น

เหมือนคนตายทั้งเป็นยามไร้เธอ

ที่เค้าว่าจะตัดสิ่งอื่นใดไม่ยากนัก

แต่ตัดใจไม่ให้รักยังแอบเผลอ

สั่งสมองแต่ภาพในใจยังมีเธอ

น้ำตาเอ่อทุกครั้งสั่งให้ลืม

...................