ซุงหนัก...บ่าแบกไว้
ลมหายใจ...รวยริน...ใกล้สิ้นหวัง
เหมือนพลังของชีวาจะลาดับ
กำลังใจหดหายคล้ายลาลับ
เมื่อชีวิตมิอาจกลับเป็นดั่งใจ
จะโทษฟ้าโทษดินได้อย่างไรกัน
ชีวิตนั้นก็เป็นอยู่เช่นนี้
ยุติธรรมทุกผู้คนจนยากมี
ก็ไม่อาจหลีกหนี...กรรมและเวร
จะฝ่าฝันทุกข์นั้นพ้นเมื่อใด
พลังกายและใจไกลเกินเห็น
จะสู้แม้ยากเย็นจนสุดแรง
ขอเพียงแสงแห่งความหวังยังเรืองรอง
