หนึ่งสมอง...กับสองหัวใจ

เมื่อหัวใจไม่ได้มีไว้ไตร่ตรอง

และสมองก็หมดสิทธิ์คิดเรื่องรัก

เวลานี้ถ้าใครจะต้องช้ำหนัก

จะโทษรักโทษหัวใจหรือใครกัน

เพราะหัวใจก็แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย

คิดทำร้าย 1 ใจใฝ่ทางนั้น

รู้ผิดถูกอีกใจก็ขัดแย้งกัน

สมองฉันอยู่ตรงกลางอย่างพล่าเบลอ

จำต้องตรองผ่านสติที่สับสน

ฉันก็คนมีบ้างที่ใจพลั้งเผลอ

รู้ดีจะเกิดอะไรหากรักเธอ

คนที่เพ้อคนที่เก้อคงเป็นเรา

ท้ายที่สุดคงทำได้เพียงตัดใจ

ให้บทบาทของหัวใจจบเหงา

เมื่อไม่อาจเป็นไปได้ระหว่างเรา

ก็ขอเลือกเป็นอย่างเก่าเหงาเดียวดาย