รักที่เป็นไปไม่ได้

ระยะทาง..ต่างจากดินจนถึงฟ้า ต่ำเพียงหญ้าดาวสูงกว่าคราไหนๆ

ไกลเกินเอื้อมยากเกินคว้าสุดอาลัย จิตหมุนไปกับอารมณ์อีกกีคราว

เมือนเคยเจอ..เคยพานพบต้องจบจาก เมื่อชะตากำหนดพรากพาห่างเหิน

จิตต่างใจล้วนแตกต่างหนทางเดิน ต้องเผชิญความเจ็บปวดรวดร้าวใจ

ดังยู่ปลายฟ้า หวังเพียงว่าได้เห็นจันทร์..วันเพ็ญสวย

ตะวันท้อ..รอเก้อแสงรินรวย โง่เขลาด้วยความงมงายหลงจันทรา

ตะวันรอน..ยอแสงลาฟ้าประจิม จันทราพริ้มที่นภา..ฟ้าอมร

ตะวันมา..เมื่อนภาจันทราจร แม้อ้อนวอนไม่มีวันได้พบกัน

แม้อยู่ไกล้ก็เหมือนไกล..อย่า้หวัง เหมือนมีสิ่งกำหนดกั้นให้หวั่นไหว

ยิ่งไขว่คว้า..ยิ่งหลุดห่างจากไปไกล เจ็บดวงใจ..เมื่อหมายรู้ว่าคู่กัน