สมรภูมิปลดแอกความเป็นคน

"ข้าพเจ้าไม่เคยคิดเลยว่า ชีวิตนี้ข้าพเจ้าต้องมาใช้ชีวิตอย่างยากลำบากถึงเพียงนี้ น้ำไม่มีให้อาบ อาหารดีๆ ไม่ได้ตกถึงท้องมาเป็นอาทิตย์แล้ว อากาศก็ร้อนอย่างหาที่เปรียบมิได้ มองไปทางไหนก็มีแต่ป่ารก มองไม่เห็นแม้แต่ทางเดิน มองไปรอบๆก็มีแต่คนเจ็บ เพื่อนค่อยๆล้มหายตายจากไปวันละคนสองคน ทั้งๆที่ไม่ใช่ประเทศบ้านเกิดของตัวเอง แต่ทำไมข้าพเจ้าต้องมาลำบากถึงเพียงนี้ นี่มันนรกชัดๆ"

ร้อยโท ทิม แมคฮัตสัน อ่านข้อความที่เขียนไว้บนกระดาษเก่าๆ ซึ่งตอนนี้มีสภาพไม่ต่างจากเศษกระดาษ มันทั้งสกปรกและขาดรุ่งริ่ง แต่ดวงตาของร้อยโท มิได้แสดงให้เห็นถึงความรังเกียจต่อกระดาษแผ่นนั้นแม้แต่น้อย เขากลับมองมันด้วยสายตาแห่งความเห็นใจและอาฆาตแค้น ก่อนที่จะเก็บมันลงกระเป๋ากางเกงของตนอย่างระมัดระวัง พลันมือขวาของเขาคว้าปืนคู่กายมาไว้ในมือ