บ้านไร่ไม่ไร้รัก (เขียนต่อ 2)

เสียงหญิงสาวแทรกขึ้นมา "ก็เมื่อตะกี้ไงหล่ะ น่า นะ นะ"

"คุณดูหนังจีนมากไปปะเนี่ย ตอบแทนบุญคุณด้วยการไปรับใช้ อย่างนี้คุณขึ้นรถใครก็ต้องไปรับใช้เขาทุกคนเลยหรอไง ห๊า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ชายหนุ่มพูดไปขำไป

"อะ อะเร็วสิคุณจะให้ผมไปส่งที่ไหน ผมไม่มีเวลาว่างมาล้อเล่นกับคุณนะ"

"งั้นก้อ..."

หน้าตึกแถวเก่า ๆ สีขาวมีป้ายเขียนว่าคอนโดรวงทอง รถกระบะโตโยต้าสีดำ ทะเบียนเชียงใหม่เข้ามาจอด โดยที่กชกรยังไม่ยอมลงจากรถ

"อ้าวถึงแล้วครับคุณผู้หญิง" ชายคนขับกล่าวด้วยน้ำเสียงทะเล้น ... 'อ้าว เฮ้ยไมไม่ลงวะ' ...3 นาทีผ่านไป

"นี่คุณถึงแล้ว ลงได้แล้ว"

"ถ้าคุณไม่ดับเครื่อง แล้วไปส่งฉันที่ห้อง ฉันจะไม่ลงเด็ดขาด ดับเครื่องแล้วส่งกุญแจรถมาให้ฉัน" กชกรพูดพร้อมยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกไป

'เอ๋ ไมเราต้องทำตามที่เธอสั่งด้วยวะ' ชายหนุ่มคิดและพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน "นี่คุณจะมากเกินไปแล้วนะ ที่ผมมาส่งคุณนี่ก็ดีโขแล้ว ยังต้องให้ผมไปส่งคุณถึงที่ห้องอีก ผมไม่ถีบคุณลงตอนอยู่ที่ตลาดก็ดีถมไปแล้ว"

... ไม่มีเสียงใด ๆ ชายหนุ่มเริ่มโมโหแล้วลงจากรถโดยไม่ได้ดับเครื่อง และเดินมาเปิดที่ประตูหลังคนขับแล้วจับแขน กชกรลากออกจากรถ แต่กชกรยังคงจับราวที่อยู่ในรถไม่ยอมออกจากที่ที่ตัวเองนั่งอยู่ แล้วก็ได้เปิดหน้าต่างตะโกนว่า

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ผู้ชายคนนี้จะพาหนูไปข่มขืน" ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น 'อะไรกันแม่นี่เมื่อกี้บอกเราเป็นซะเทวดา ตอนนี้กลับให้เป็นซาตานซะงั้น'

"ไม่ใช่ครับ ผมแค่" คนเดินผ่านไปผ่านมา มีแต่คนมองแต่ไม่มีใครเดินเข้าไปบริเวณรถเลย และแล้วชายหนุ่มก็ได้ขึ้นรถแล้วเอามือปิดปากหญิงสาว "ตกลง ผมไปส่งที่ห้องนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมโน้มตัวไปดับเครื่องหยิบกุญแจรถ และยื่นมาให้กรกช

"แต่แรกก็สิ้นเรื่อง ไปค่ะ" กรกชรับกุญแจ แล้วลงจากรถด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

ทั้งสองเดินไปตามทางเรื่อย ๆ โดยมีกรกชเดินนำชายหนุ่มนิดหน่อย ผ่านไป 2 ซอย ชายหนุ่มสงสัยว่าทำไมยังไม่ถึงซะกะทีนะ จึงเอ่ยถามว่า

"นี่คุณถ้ามันต้องเดินไกลทำไมคุณไม่ให้ผมขับรถมาส่งถึงที่เลยหล่ะ ทำไมต้องเดินให้เสียเวลาด้วย" แต่กชกรไม่สนใจแล้วเธอก็เลี้ยวซ้ายเข้าซอยและเดินต่อไปอีกซะพัก

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงตึกแถว 3 คูหา 3 ชั้น กรกชเดินขึ้นชั้นสอง และเมื่อถึงห้องกรกชพูดกับชายหนุ่มที่หยุดไม่ทันเกือบจะชนเธอเข้า "ขอบคุณค่ะสำหรับการช่วยเหลือในวันนี้ ถ้าไม่รังเกียจขอรู้จักชื่อคุณได้มั้ยคะ ฉันชื่อกชกร เรียกกรก็ได้ค่ะ"

เธอยกมือไหว้พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ พร้อมกับยื่นกุญแจรถคืนเจ้าของที่ได้แต่ยืนงง "ครับ ผมชื่อเจน เจนภพ" ชายหนุ่มตอบแล้วรับกุญแจเดินออกไป

กชกรเข้าห้อง เธอรีบเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าถือสีดำใบใหญ่ 1 ใบ และเป้สีดำสะพายข้างอีก 1 ใบ และเอาเป้ทั้งสองใบใส่ถุงดำใบใหญ่ เธอกดโทรศัพท์ให้เพื่อนจองตั๋วเครื่องบินไปโคราช และให้เพื่อนออกค่าตั๋วให้ก่อน ซึ่งเครื่องจะออกตอนตีสองกว่า ๆ แล้วเดินออกจากห้องพร้อมลากถุงดำลงข้างล่าง เรียกแท็กซี่ไปสถานนีรถไฟหัวลำโพง โดยที่มีสายตา 2 คู่จากชายชุดดำจ้องอยู่ พร้อมกับคุยโทรศัพท์

"เป้าหมายถือถุงดำใบใหญ่ขึ้นรถแท๊กซี่ไปแล้วครับนาย"

"ตามต่อไปดูสิมันจะทำอะไรต่อ อย่าพึ่งทำอะไรมันเมื่อกี้พวกที่ตลาดมันทำพลาด" เสียงผู้หญิงจากปลายสายโต้กลับ

สถานนีรถไฟหัวลำโพง กรกชเอากระเป๋าทั้งสองออกจากถุงดำ และลงจากรถพร้อมถือ และสะพายกระเป๋าทั้งสองใบลงจากรถแล้วเดินตรงดิ่งไปที่ช่องขายตั๋ว

"ลุงค่ะ ไปสงขลา 1 ใบคะ ตู้นอนค่ะ" เมื่อกชกรทำการซื้อตั๋วเสร็จเธอ เข้าไปในห้องน้ำหญิง เธอทำการเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักศึกษา รวมผมประบ่าของเธอ และทำการใส่วิกผมยาวสีน้ำตาลแดงที่ถักเปีย 2 ข้าง เขียนคิ้วให้หนาขึ้นอีกหน่อย แล้วใช้ปากกาเขียนคิ้ววาดจุดเล็ก ๆ ที่ใต้มุมปากด้านซ้าย ปัดขนตานิด ๆ หยิบแว่นสายตาออกจากกระเป๋าเป้สะพายข้างออกมาใส่ เธอเอากระเป๋าสีชมพูที่มีล้อลากออกจากกระเป๋าถือสีดำใบใหญ่ ส่วนเป้สะพายข้างเธอเปิดเอาหนังสือออกประมาณ 3-4 เล่ม เธอทิ้งกระเป๋าสีดำทั้งสองไว้ที่ห้องน้ำ

ระหว่างนั้นชายชุดดำคนนึงไปช่องขายตั๋วทำการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ขายตั๋วแล้วได้ความว่ามีผู้หญิงที่ซื้อตั๋วไปสงขลา 1 คน ภูเก็ต 1 คน และเชียงใหม่ 1 คน และเดินไปสมทบกับอีกคนที่รออยู่หน้าทางออกห้องน้ำหญิง

ทางด้านกชกรมองหาผู้หญิงที่มีอายุประมาณ 40 กว่า เพื่อที่จะเบี่ยงเบียนไม่ให้ชายชุดดำเพ่งเล็งเธอ และเธอก็เหลือบไปเห็นน้าคนหนึ่งที่ใส่ชุดสีออกชมพูอ่อนซึ่งดูแล้วอายุประมาณแม่เธอได้ (ถ้าแม่เธอยังอยู่) กำลังล้างมือ และเดินออกจากห้องน้ำ กชกรเดินออกมาพร้อมน้าคนนี้ และทำเป็นพูดคุยถามทางกับน้าผู้หญิงคนนี้ ผ่านชายชุดดำทั้งสองที่ไม่ได้สงสัยเลยว่าเธอคือกชกรที่กำลังตามหาอยู่

กรกชเดินออกจากสถานีรถไฟ โดยที่ชายชุดดำยังคงรอเธออยู่หน้าทางออกห้องน้ำ เธอเรียกแท็กซี่ไปสนานบินสุวรรณภูมิ เพื่อขึ้นเครื่องไปโคราช

เมื่อถึงโคราชเธอเหมารถทั้งวันกับลุงคนหนึ่ง และให้ลุงพาไปที่ลานย่าโม กชกรกราบไหว้เคารพย่าโม พร้อมขอพรให้เธอพบแต่คนดี และช่วยเหลือเธอได้ เธอเดินไปที่รถลุง

"ลุงค่ะที่นี่มีไร่ หรือรีสอท ที่ไหนขาดคนบ้างมั้ยค่ะ เอาแบบไกลตัวเมืองหน่อย อยู่บนเขาก็ได้ค่ะ"

"อืม ก็... เห็นหลานลุงมันทำอยู่นะ มันบ่นว่างานเยอะ คนไม่พอ แต่ที่ทำงานมันไกลต้องอยู่ที่โน้นเลย เดือนสองเดือนมันถึงจะได้กลับบ้านทีนะ หนูจะหางานทำหรอ ในเมืองมีเยอะแยะไปนี่"

"แล้วที่หลานลุงไปทำนี่ที่ไหน ลุงพาหนูไปได้มั้ย หนูให้พิเศษค่าน้ำมันรถอีก 300 นะ เพราะมันไกลนี่"

"ได้สิ แน่ใจนะหนู แต่ท่าทางนายที่นั่นดุนะ เห็นมันมาบ่นให้ลุงฟังแทบหูจะหลุด"

"ค่ะ" กชกรคิด 'มันคงไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เอาวะ ลุยเต็มที่ เจอคนดุ ดีกว่าเจอคนชั่ว สู้ สู้'

ผ่านไปเกือบชั่วโมง กชกรสังสัยว่าทำไมยังไม่ถึงซะกะทีนะจึงถามลุงว่า "ลุงที่นี่เค้าเรียกว่าอะไรค่ะ"

"วังน้ำเขียวน่ะหนู ตอนนี้กำลังเป็นสถานที่ที่คนมาเที่ยวเยอะขึ้น เค้าว่ากันว่าอากาศดีนะ ช่วงใกล้หน้าหนาวนี่บรรยากาศที่นี่ดีมากเลยแหละ"

"วังน้ำเขียว ไกลเหมือนกันเนอะ แต่อากาศดี๊ ดี"

ลุงขับรถเลี้ยวไปเลี้ยวมาจนถึงซอยที่มีป้ายคำว่า "บ้านไร่โฮมสเตย์" และมาหยุดที่จอดรถ แล้วบอกว่าถึงแล้ว

"ขอบคุณมากค่ะลุง นี่ค่ะค่าจ้างที่เหลือ ขอบคุณมากน่ะคะ" กชกรยื่นเงินให้ลุง พร้อมยกมือไหว้ลุง

"ขอให้แม่หนูโชคดีนะ" แล้วลุงก็ขับรถออกไป

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่บ้านไร่โฮมสเตย์ค่ะ" พนักงานสาวชุดไทย กล่าวต้อนรับกชกรเมื่อเดินเข้ามาที่หน้าเคาว์เตอร์

"เออ สะ สวัสดีค่ะ ที่นี่รับสมัครพนักงานหรือเปล่าค่ะ"

"มาสมัครงานหรอค่ะ เชิญด้านนี้ค่ะ" พนักงานสาวเดินนำหน้า กชกรเดินตามพร้อมคิดในใจ 'โห พนักงานที่นี่พูดจาดี๊ ดี ผิดกับคนกรุงเทพจริง ๆ'