รักแท้ (รึเปล่า ?)

ผ่านมานานแล้วนะกับคำว่ารัก ที่ดูเหมือนจะเป็นแค่คำพูดเล่นๆ สำหรับฉัน กับคนที่ไม่เคยมีความรักเลย...ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่รักใคร อยู่กับตัวตนที่เป็นของฉันแบบนี้.... บอกกับตัวเองว่าจะอาศัยคานเป็นที่พักพิงอาศัยในอนาคต แต่แล้ววันหนึ่งก็มีใครก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า รู้แต่ว่าเป็นคนที่อกหักมา เป็นคนที่มีรักจริง แต่กลับไม่ได้รับความรักจริงใจ ตอบแทน (ฉันได้ยินมาว่าอย่างนั้น) ด้วยความที่สงสัยว่ายังมีผู้ชายแบบนี้หลงเหลืออยู่ในโลกใบเล็กๆ นี้อีกหรือ ทำให้ฉันตัดสินใจให้เบอร์ เขาไป ... คุยกัน ...อืม ! ก็เป็นคนที่น่าสนใจ คุยกันรู้เรื่อง แต่หน้าตาเป็นอห็นหน้าตา ) มีคำถามมากมาย แต่สิ่งทีทำให้ฉันประทับใจ คือเขากล้าที่จะส่งรูปมาให้ฉันดูโดยไม่เคยเอ่ยปากขอรูปฉันเลย... แต่ฉันเองต่างหากที่ส่งรูปให้เขาดู เพราะมันดูไม่แฟร์เลย ถ้าฉันจะเห็นเขาเพียงฝ่ายเดียว ฉันก็ได้แต่รอ...แบบไม่คาดหวังอะไร จนวันหนึ่งเรามีโอกาสได้เจอกัน เขาดูเด็กกว่าที่ฉันคิดไว้ เพราะความคิดเขาดูเป็นคนโตมาก อาจด้วยความคุยกันเข้าใจ ทำให้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่ดูคนที่หน้าตา เพราะพอเห็นฉัน ( ซึ่งพอจะไปวัดสายๆ ได้ ) ทำให้เขาเลือกที่จะคุยกับฉันต่อไป มาถึงตอนนี้ ใกล้วันวาเลนไทน์ แล้ว เราคุยกันได้สักพัก แต่ความรู้สทำให้ฉันคิดว่าวันวาเลนไทน์ นี้ฉันคงได้เจอความรักกับเขาบ้างแล้ว..... ฉันไม่กลัวความผิดหวัง ถ้าระหว่างที่เราเดินทางสู่เส้นทางของความรัก จะหกล้มเจ็บบ้าง แต่ก็กล้าที่จะเจ็บ (ก็แหม...ถ้ากลับไปสู่คานอีกครั้งตามความตั้งใจแรก จะผิดอะไร ใช่ไหม....) ขอให้เป็นรักแท้ ด้วยเถอะ เพี้ยง!... ขออวยพรให้คุณเจอรักแท้เร็วๆ นะ