ขอแค่ใครสักคน

ตัวฉันเองเป็นคนช่างฝัน มีจินตนาการที่ค่อนข้างสูง ชอบคิด ชอบเพ้อฝันว่าชีวิตในวันข้างหน้าต้องเป็นแบบนั้น ต้องเป็นแบบนี้ ซึ่งจริง ๆ แล้วฉันก็ลืมคิดไปว่าไม่มีใครได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการเสมอไปหรอก ฉันเจอะเจอกับผู้คนมากมาย ทั้งที่ดีและไม่ดี ทั้งที่จริงใจและไม่จริงใจ ก็นั่นแหละคือความจริงของชีวิต ฉันเคยต้องการที่อยากจะมีเพื่อนมาก ๆ เวลาไปไหนมาไหนจะได้สนุกสนาน เฮฮา ปาร์ตี้กัน ไปไหนไปกันได้ทุกที่ชีวิตจะได้มีสีสัน มีคนรักมากมายมาคอยเอาอกเอาใจเปรียบเหมือนเราเป็นคนสำคัญของเขาเหล่านั.. แต่ ณ ตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันไม่มีอีกแล้ว จริงอยู่เราอาจจะมีความสุข สนุกกับสิ่งเหล่านั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไปความสุขนั้นมันก็หายไปไม่ได้อยู่ในความทรงจำของใครต่อใครอีกเลย คนที่เค้าเคยเอาอกเอาใจเมื่อเวลาเปลี่ยนเค้าก็เปลี่ยนตามเวลาซึ่งมันทำให้ฉันรู้ว่าการที่เราจะหาใครที่จริงใจมันหาได้ยากหลือเกิน... ความสุขอย่างวันนั้นมันหายไปแล้ว หายไปไหนก็ไม่รู้หายไปพร้อมกับคนมากมายเหล่านั้น ซึ่งไม่รู้ว่าเค้าไปไหนเหมือนกัน มันทำให้ฉันรู้สึกว่าความสุขของคนเรามันช่างแสนสั้นเหลือเกน สั้นมาก สั้นจนน่าใจหาย ในชีวิตนี้จะมีใครสักคนมั๊ยที่เดินเข้ามาแล้วมอบความจริงใจให้กับฉัน คอยอยู่ข้างๆ เวลาที่ฉันไม่มีใคร ปลอบโยนห่วงใยเวลาเหงาหรือท้อแท้ คอยจูงมือและเดินไปด้วยกันเวลาที่ฉันหลงทาง แนะนำเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ที่ดีไม่ทิ้งกันไปไหน..ขอแค่นี้จริง ๆ แค่ใครสักคน แค่คนเดียวเท่านั้นที่มาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย แค่คนเดียวก็เกินพอแล้วถ้าเทียบกับการที่มีเพื่อนมากมายแต่ไม่มีใครมอบความจริงใจให้กันเลย...