เรื่องราสของนายบอยตอน2

จ๋าเป็นผู้หญิงสวยแบบไร้เดียงสาครับอย่าพึ่งงงคือผมนิยามของผมเอง คือจ๋านี่แตกต่างกับ เชงคนละขั้วเลยครับ เชง สูงโปร่ง จ๋าตัวเล็กกะทัดรัด แต่มีส่วนเว้าโค้งที่ควรจะมี เหมือนกันที่ตรงผมยาวสลวย ดวงตาเชงดูลึกลับแต่ดวงตาจ๋าใส่ซื่อแทบจะมองออกมาเป็นคำพูดได้และจ๋าเป็นที่เขาเรียกกันว่า ผู้หญิงบริการ เฮียต้อยเป็นรุ่นพี่ที่ผมสนิทด้วย เปลือกนอกเฮียต้อยดูขรึม รักครอบครัว ทุ่มเททำงานไม่สุงสิงกับใครแต่กับผมเฮียต้อยคือนักเที่ยวขั้นเทพที่วงการรู้จักกันดี ขอร้องว๊ะบอย ไปเที่ยวกับเฮียเถอะ เฮียต้อยรู้จักกับผมได้ประมาณ 3 ปี แล้วแกก็เริ่มชวนผมเที่ยวแต่ผมปฏิเสธทุกครั้ง ไม่ใช่อะไรหรอกผมไม่ชอบกินเหล้าในห้องแอร์ โธ่ จะเล่นตัวไปถึงไหนนะเอ็ง เฮีย ก็ชวนเพื่อนเฮียไปสิ ไม่เอา พวกนั้นมันหื่น ทำกับผู้หญิงเหมือนไม่ใช่คน นี่แหละที่ผมรักน้ำใจเฮียต้อย เฮียเล่าให้ฟังว่าเคยพาเพื่อนไปแล้วก็เข็ดมาตั้งแต่นั้น เฮียเปรียบเพื่อนเฮียแบบเห็นภาพ พวกมันทำตัวกันอย่างสุนัขเดือนสิบสอง แหมช่างเปรียบจริง ไปก็ไป เฮียเลี้ยงผมนะ เออ ไอ้เวรเอ๊ยกว่าจะชวนได้ เฮียต้อยด่าผมด้วยเสียงหัวเราะสมใจ ผมเดินคู่กับเฮีย เมื่อปรับตากับความสลัวของห้องได้แล้วผมก็ยืนยันกับตัวเองว่าเฮียเซียนจริง ตั้งแต่เด็กหน้าประตู น้องๆ ในห้องยกมือไหว้เฮียกันอย่างเต็มใจ เฮียพาผมไปนั่งอย่างคุ้นชิน อืดใจเดียวก็มีหญิงสาวในชุดรัดรูปสีดำซึ่งบอกได้ว่าหุ่นดีมาก ใบหน้าเรียวเฉี่ยวคมด้วยการแต่งหน้าเป็นเข้ามายกมือไหว้แล้วนั่งเบียดข้างเฮีย เซียนสมเซียนจริงๆ เฮียเรา ไปหาเพื่อนให้พี่บอย อย่าให้ด้อยกว่าแอน ผมมองตามแอนไปแอบลุ้นว่าจะด้อยหรือเหนือกว่า น้องที่เดินตามแอนมาเตี้ยกว่าแต่รูปร่างสุสีกันจะเด่นกว่าก็ดวงตาเธอนี่แหละ ไร้เดียงสาเหลือเกิน สวัสดีค่ะ ผมเผลอยิ้ม เสียงแหบ ๆ ของเธอโคตรเซ็กซี่เป็นบ้าเลย เรานั่งดื่มกันโดยมีเฮียต้อยซูโรง มุขของเฮียต้อยแต่ละเม็ดระดับปริญญา ไม่หยาบโลนแต่ประเทืองปัญญาและซ่อนคิดไว้สองถึงสามชั้รอ เสียแหบ ๆ ถามเบา ๆ อยู่ข้างหูผมเผลอเกร็งตัว เสียจ๋าเซ็กซี่ชะมัด อยากไปดื่มเหล้ากับจ๋าที่ทะเลครับ เอาแล้วตาสวยไร้เดียงสาของจ๋ากำลังพูดกับผม แปลความหมายประมาณว่าเธอก็อยากไปกับผมเช่นกัน ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ไปข้างบนกัน เฮียต้อยรู้จังหวะว่าถึงเวลาแล้วที่จะขึ้นไปเปิดห้องข้างบน เราสี่คนลุกขึ้นพร้อม ๆ กันผมกระซิบบอกจ๋า ให้ใครช่วยยกเหล้าขึ้นไปบนห้องเราด้วยนะครับ ผมเกร็งตัวอีกครั้งเมื่อหลุดคำพูด ห้องเรา เมื่อเหล้าถูกยกเข้ามาในห้องเรียบร้อยจ๋าปิดประตูเดินไปหยิบผ้าขนหนูให้ ไม่เอาครับมาทานเหล้ากับพี่ดีกว่า จ๋าชงักตัวนิดนึงแต่ผมสังเกตเห็น พี่ถ้าพี่คิดแต่กินเหล้าไม่ต้องมาถึงที่นี้หรอกปู่เสื่อกินอยู่กับบ้านก็ได้ จ๋าประชดผมทำไม ผมไม่เข้าใจยังไงจ๋าก็ได้ค่าตัวอยู่แล้ว งอแงอะไรพี่ครับ ก็ผู้ชายเค้าเลือกจะกินเหล้าแทนเอาผู้หญิงอย่างพี่เหรอหรือว่าเป็นเกย์ ผมโกรธนะที่จ๋าพูดกับผมแบบนี้แต่พยายามคิดว่าจ๋าเป็นอะไร พี่ไม่ได้เป็นเกย์แต่จ๋าครับนี่เราพึ่งเจอกันครั้งแรกได้ประมาณ 2 ชั่วโมง แล้วจ๋าจะให้พี่เอาจ๋าเลยเหรอครับ โถพระเอก ผมเลิกใจเย็นลุกขึ้นจะเดินออกไป พี่บอย จ๋านั่งก้มหน้าเรียกผมจ๋ากำลังพยายามกั้นน้ำตาแต่ทำไม่ได้จ๋าทะลายความเจ็บช้ำออกมาอย่างหมดสิ้นผมนั่งลงข้างๆ ดึงจ๋ามากอดหลวมๆ ฟังจ๋าจนจบจ๋าเอนตัวออกจากแขนผมป้ายน้ำตาหยาดสุดท้าย ขอโทษค่ะ พี่แล้วก็ขอบคุณพี่เหลือเกิน ผม มองจ๋าเต็มตาจ๋าสวยจริงๆ แหละ ขออะไรอย่างได้ไม๊ครับ ผมเห็นแว็บความดูถูกในตาของจ๋า ผมหัวเราะ ไม่ใช่อย่างนั้นผมยังหัวเราะอยู่ขณะพูด แล้วอะไร ทั้งสายตาและคำพูดเค้นถามผม มาพูดกูมึงกันเถอะ ตาจ๋าวิบวับอย่างสนุกสนาน เอางั้นเหรอ เอาไม๊ล่ะ แล้วห้องทั้งห้องก็สว่างโร่ขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะและสัตว์เลื้อยคลานที่วิ่งกันยั้วเยี้ยเต็มห้องแต่เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่เชื่องที่สุดในโลก ผมกับจ๋าอยู่กันในนั้น กว่าสี่ซม.น่าจะเป็นสถิติที่ยังไม่มีใครลบได้สำหรับผู้ที่ไปเปิดห้อคราว เป็นไงติดใจจ๋าแล้วล่ะสิ เฮียต้อยทักผมด้วยรอยยิ้ม ผมซึ้งเฮียต้อย เฮียยิ้มดีใจที่เห็นผมมีความสุข รู้อย่างนี้มาตั้งนานแล้วใช่ไม๊ บอกแล้วไม่เชื่อมือข้านี่หว่า เฮียต้อยยังเกทับผมต่อ ติดใจใคร ไอ้เหี้ยจ๋าเนี้ยะเหรอแม่งพูดมากชิบหายเอ้าชงเหล้าให้กู ผมยื่นแก้วให้ โธ่! ยังกับมึงพูดน้อยนักนี่ไอ้ห่า จ๋ารับแก้วจากผม ผู้อ่านครับ วันนั้นผมอายุย่าง สี่สิบสี่แต่จ๋ายังไม่เต็มยี่สิบเลยนะครับ ก็สมควรแล้วที่เฮียต้อยกับแอนต้องช็อกนั่งอ้าปากค้างแล้วก็ครางออกมา มันขึ้นไปทำอะไรของมันว๊ะ ผมกับจ๋ามองเฮียต้อยกับแอนแล้วก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันเสียงดังจนคนทั้งห้องหันมาดู ผมไปหาจ๋าที่ร้านเดือนละ สอง สาม ครั้งจ๋าจะทิ้งแขกทันทีเพื่อมานั่งกับผม ผมอยู่กับจ๋าไม่เกินสองชั่วโมงก็จะกลับ ผมไม่อยากให้จ๋าเสียเวลาหาเงิน นับจากวันที่ผมเจอกับจ๋าได้หกเดือน จ๋าก็ออกมาเปิดร้านเสริมสวยซึ่งผมขออนุญาตไม่เล่าให้อ่านกันแต่ผมบอกได้ว่าสิ่งที่จ๋าได้ทำเพื่อพาตัวเองออกมาจากวงการโลกีย์นี้ได้ไม่มีไม่มีชายอกสามศอกคนไหนทำได้แม้แต่ผมเองก็ตาม เป็นไร ผมมองห้องเล็กชั้นเดียวที่มีอุปกรณ์แค่พอสำหรับเสริมสวยให้ลูกค้าทีละคนเท่านั้น ห้องนี้ดีตรงมีห้องน้าให้ด้วย กลางวันเสริมสวย กลางวันนอนในห้องนี้แหละ คนอื่นอาจจะมองน่าเวทนาแต่สำหรับผมห้องเสริมสวยเล็กๆของจ๋าโคตรยิ่งใหญ่เลย มึงบอกกูสิว่ามึงรู้สึกยังไงกูอยากรู้ จ๋ารบเร้าผม ผมจ้องมองลึกเข้าไปในตาของจ๋าพยายามมองไปให้เห็นหัวใจของผู้หญิงตัวนิดเดียวคนนี้ หัวใจมึงทำด้วยอะไรจ๋า กูโคตรจะนับถือหัวใจของมึงเลย ผมตระโกนลั่นอยู่กับหัวใจตัวเอง