เรื่องสั้น ห่วงใย

เรื่องสั้น ห่วงใย

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ห่วงใย

เช้าวันอาทิตย์นี้ ความกดอากาศต่ำ ท้องฟ้าขมุกขมัว มืดฟ้ามัวดินกว่าทุกวัน เมฆขาวบางที่เคยลอยตัวอย่างขี้เกียจในระดับสูง เปลี่ยนเป็นสีดำเคลื่อนตัวเร็วตามแรงลมในระดับต่ำ เกือบถึงยอดตึกที่สูงที่สุดในกรุง มันพร้อมที่จะสลายตัวลงมาเป็นเม็ดฝนในไม่ช้านี้

สาวิตรี สาวน้อยวัยเรียนในระดับมัธยมปลาย ยังคงหมกตัวอยู่บนเตียงใต้ผ้าห่มหนาในอาการหลับๆตื่นๆ ถ้าเป็นวันเปิดเรียนปรกติ ป่านนี้เธอจะแต่งตัวเสร็จ แล้วเดินออกไปคอยรถเมล์ที่ปากซอยแล้ว แต่วันนี้เธอกำลังมีความสุขกับการนอน

เสียงดนตรีเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะใต้โคมไฟข้างเตียงนอนดังขึ้นพร้อมกับการสั่นสะเทือน แต่สาวิตรีก็ปล่อยให้เรียกอยู่อย่างนั้นหลายครั้งจนมันเงียบเสียงไปเอง พร้อมกับคิดในใจว่า ใครหนอมาขัดความสุขเราในเวลานี้

แต่ไม่นานโทรศัพท์เครื่องนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอพลิกกายช้าๆเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดูที่หน้าจอแล้วส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย เพราะไม่มีเบอร์หรือชื่อคนที่เธอได้บันทึกไว้ปรากฏที่หน้าจอเลย เธอกดปุ่มปฏิเสธ ซุกตัวใต้ผ้าห่มเหมือนเดิม

ม่ถึงสิบนาทีโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก สาวิตรี รำคาญมาก จึงรีบหยิบมันขึ้นมากดรับทันทีด้วยความไม่เต็มใจ กรอกเสียงทันที

ฮาโหล ค่ะ เธอกระแทกเสียงดังและแรง

สวัสดีค่ะ แม่เองลูก เสียงใส กังวาน ดังชัดเจนแต่ช้าเนิบนาบ และสั่นเครือของหญิงวัยเกือบห้าสิบปีตอบกลับมา

ใครนะ พูดดังๆหน่อย สาวิตรีกรอกเสียงดังอีกครั้ง เธอไม่ใช่ไม่ได้ยิน แต่ไม่แน่ใจ แปลกใจ และฉงนในคำพูดที่ว่า แม่เองลูก

แม่สุมล แม่ของลูกไงค่ะ สาวิตรีฟังแล้วขนลุกซู่ เบิกตาพองโต ดึงโทรศัพท์ออกจากหู เพ่งดูเหมือนไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง ความฉงนสนเท่ห์ทำให้เธออยากรู้ต่อไปอีก จึงยกมันทาบที่หูอีกครั้ง

แม่คิดถึงลูกมาก ตั้งแต่เราจากกันวันนั้น แม่ไม่ได้รับข่าวคราวอะไรจากลูกเลย ลูกคงสบายดีนะ การเรียนเป็นอย่างไรบ้าง เหนื่อยไหมลูก ปีนี้ลูกเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วฝ่ายที่บอกว่าเป็นแม่พูดมาอีกครั้งล้วนเป็นคำถามที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วงหลายข้อ ด้วยน้ำเสียงเศร้าๆปนเสียงสะอื้นมาเล็กน้อย

นี่โทรมาจากไหน หนูสบายกายแต่ไม่สบายใจ กำลังเรียนชั้น มอ.หกแล้ว สาวิตรีพูดไปห้วนๆอย่างนั้นแหละ เพราะไม่แน่ใจว่าคนที่เธอพูดด้วยอยู่นั้นเป็นแม่ของตัวเองจริงหรือไม่ แต่คู่สนทนาของเธอยังคงใช้คำแทนตัวเองว่า แม่ และเรียกเธอว่า ลูก ในเกือบทุกประโยค

ายฝนเริ่มโปรยลงมาบางๆ กระทบภายนอกกระจกหน้าต่างห้องของสาวิตรี มันไหลลงมาเป็นทางยาวอย่างช้าๆ เธอคิดถึงวันที่แม่จากไป แม้ไม่แน่ใจว่าคนที่เธอพูดโทรศัพท์ด้วยจะเป็นแม่ของตัวเองจริงหรือไม่ แต่ก็มีความสุขที่มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเธอว่า

ลูกบ่อยครั้งจนเธอมีความรู้สึกว่าอบอุ่นในหัวใจขึ้นเล็กน้อย

แม่ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าที่นี่ที่ไหน ตอนนี้ลูกยังอยู่กับพ่อที่บ้านหลังเดิมใช่ไหม

อยู่กับพ่อค่ะสาวิตรีเริ่มแน่ใจขึ้นมานิดๆว่าผู้ที่ตนพูดด้วยคือแม่ของตน เพราะรู้เรื่องรายละเอียดของตนมากขึ้น แต่ยังไม่แน่ใจในน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป

พ่อลูกมีเมียใหม่หรือยัง

มีแล้วค่ะ เอามาอยู่ในบ้านด้วยนะ เป็นวัยรุ่นอายุมากกว่าหนูไม่กี่ปี ไม่ทราบว่าไปขุดมาจากไหน รูปร่างหน้าตาสวย แต่มารยาทใช้ไม่ได้เลย พูดก็หยาบ ตอนเย็นตั้งวงกินเหล้า สูบบุหรี่กับพ่อเป็นประจำ ไม่ทำงานอะไร ชอบใช้อำนาจ ข่มเหงหนูให้ทำงานบ้านบ่อยๆ หนูก็ดื้อไม่ทำให้มันหรอก เพราะไม่มีเวลา ต้องอ่านหนังสือ ทำรายงานอีกเยอะแยะ หนูเบื่อและรำคาญเหลือเกินคะแม่ สาวิตรีลุงขึ้นนั่งสะบัดผมที่ยาวประบ่าไปไว้ข้างหลัง เธอมีความแน่ใจมาขึ้นว่าคนที่เธอพูดด้วยคือแม่ของเธอ

แม่เป็นห่วงลูกในเรื่องนี้แหละ อดทนหน่อยนะลูก แม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงก็เป็นอย่างนี้แหละ ลูกต้องวางตัวให้เหมาะสมอย่าให้เขาดูถูกได้ เรื่องเงินล่ะลูก พ่อเขาให้พอใช้ไหม

ภาพของพ่อที่ฝังในความทรงจำของลูกสาวผุดขึ้นมาทันทีหลังคำถามของแม่

พ่อแก่กว่าแม่ราวห้าปี เป็นกรรมกรรับจ้างงานก่อสร้าง หลังเลิกงานเวลาห้าหกโมงเย็น พ่อจะเมาเหล้า เดินโซเซกลับบ้านค่ำๆทุกวัน นอกจากเหม็นเหล้าแล้วพ่อยังจะด่านายจ้างว่าจ่ายเงินช้าบ้าง ให้งานทำมากจนไม่ได้หยุดบ้าง แล้วก็ต่อด้วยด่าแม่ว่าให้เงินเขาไปทำงานน้อยลงทุกวัน สุดท้style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-INDENT: 36pt">สาวิตรีถอนใจเฮือกใหญ่ก่อนตอบผู้ที่เรียกตนเองว่าลูก

พ่อให้บ้าง ไม่ให้บ้าง มากบ้างน้อยบ้างไม่แน่นอน ให้เงินหนูแต่ละครั้งก็มีอาการแปลกๆต้องแอบให้ กลัวอีนังนั่นเห็น ทั้งๆที่เป็นเงินของตัวเองและให้กับลูกของตัวเอง แต่หนูอยู่ได้ด้วยเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาของรัฐบาลนั่นแหละ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง

จะไม่ให้เป็นห่วงได้อย่างไร ก็ลูกเป็นลูกในไส้คนเดียวของแม่ ลูกแม่ อย่าใช้เงินเปลืองนะ ใช้ที่จำเป็นจริงๆ ประหยัดหน่อย อะไรไม่ควรซื้อก็อย่าไปซื้อ เสื้อผ้าก็ไม่ต้องแต่งอวดโก้เก๋อะไรกันมากนัก ซื้อใช้พอปานกลาง การแต่งตัวก็สำคัญ อย่าให้รัดติ้วจนเห็นอะไรๆมันปลิ้นออกมาข้างนอก

หนูก็รู้ว่ามันไม่เหมาะ แต่เพื่อนๆหนูเขาก็แต่งกันอย่างนั้นทุกคน ถ้าเราแต่งหลวมๆยาวๆเพื่อนบอกว่าไม่สวยบ้าง เชยบ้าง เข้ากลุ่มกับพวกเขาไม่ได้ หนูขาดแม่ หนูมีพ่อก็เหมือนไม่มี เพราะพ่อเปลี่ยนไปมาก แล้วจะให้หนูขาดเพื่อนอีกหรือแม่ หนูคงกลุ้มใจตายแน่

แม่ต้องการให้อยู่ในลักษณะที่พอเหมาะพอควร ให้เดินสายกลาง ทั้งการแต่งกายและกิริยามารยาท อย่าลืมว่าเราเป็นคนไทย และอยู่ในวัยเรียน ทำอะไรอย่าให้น่าเกลียด ของใช้ก็เหมือนกันโดยเฉพาะโทรศัพท์ไม่ต้องซื้อของแพงๆอวดกันทำรวยให้เจ้าของบริษัทเปล่าๆ อ้อ...เรื่องเงินกู้จากหลวงก็เหมือนกัน จบออกมาแล้วทำงานหาเงินส่งคืนเขาบ้าง รุ่นน้องเขาจะได้เอาไปใช้ต่อ

ทั้งลมทั้งฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนัก มืดมิดไปทั่วเมือง ฟ้าแลบแปลบปลาบอย่างน่ากลัว สาวิตรีลุกเดินไปปิดม่านหน้าต่าง แล้วกลับมานั่งที่เดิมเอาผ้าห่มคลุมตัว พูดกลับไปอีกครั้งว่า

เห็นเพื่อนๆรุ่นพี่หนูที่จบไปแล้วไม่มีใครส่งเงินคืนกันเลย เขาบอกว่า เขาไม่มีงานทำ ส่วนใหญ่เขารับคนจบปริญญาตรี แต่หลายคนสอบเข้าไม่ได้ และลำพังเฉพาะเงินกู้คงไม่สามารถเรียนได้หรอก เพราะค่าใช้จ่ายอย่างอื่นมันมากกว่าหลายเท่า บางคนบอกว่ารัฐบาลให้ใช้ฟรีๆ หรือเขาคิดจะเบี้ยวก็ไม่รู้ ส่วนหนูแม่ไม่ต้องเป็นห่วง อย่างไรหนูก็ต้องหาทางส่งคืนเขาแน่ๆ

แม่ค่อยเบาใจหน่อย ถ้าลูกเป็นคนดี การคบเพื่อนก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่ไม่ดีตามเพื่อน รู้จักปฏิเสธในสิ่งที่ไม่ถูกต้องบ้างนะลูกนะ แม่เป็นห่วง

แม่บอกเบอร์โทรศัพท์หนูหน่อยได้ไหม แม่ไม่ต้องจ่ายค่าโทรมาก หนูจะโทรไปหาแม่บ้างสาวิตรีมีความเชื่อมั่น และมั่นใจว่า คนที่พูดกับเธอต้องเป็นแม่ที่แท้จริงของเธอ เพราะถ้าไม่ใช่แม่ตัวจริงคงไม่เป็นห่วงเป็นไยและหวังดีต่อลูกขนาดนี้แน่

เบอร์ไม่ขึ้นที่หน้าจอหรือลูกแม่ถาม สาวิตรีเอาโทรศัพท์มาพลิกดูที่หน้าจออีกครั้ง

ไม่มีค่ะแม่

ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่ก็จำเบอร์ที่นี่ไม่ได้ และเขาก็ห้ามบอกใครด้วย เขาจะมีเจ้าหน้าที่จัดการให้แม่โทรมาหาลูกนานๆครั้ง ครั้งละไม่เกินห้านาที โดยไม่ต้องจ่ายเงิน ตอนนี้จะหมดเวลาแล้ว เขามาตามให้แม่ไปทำงานแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก

สิ้นเสียงปลายสาย ฟ้าแลบจนแสงสว่างจ้าเข้ามาถึงในห้องนอน ตามด้วยเสียงฟ้าร้องติดต่อกันหลายครั้ง ก่อนที่มันจะผ่าเปรี้ยงลงมานั้น สาวิตรีได้ยินเสียงแม่เป็นครั้งสุดท้ายว่า

ลูกรักของแม่ วันแม่ปีนี้แม่ขอร้องให้ลูกนำอาหารไปถวายพระที่วัดแล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้แม่ด้วย แม่จะได้ไปผุดไปเกิดกับเขาเสียที

//////////////////////////

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook