เธอ และ เขา

........จากวันนั้นที่เธอบอกลาฉัน ทุกวันฉันอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย ฉันทำใจไม่ได้เพราะเรายังคงต้องเจอหน้ากันทุกวันเพราะเราเรียนด้วยกัน สายตาจากเพื่อนของเธอมองมาทีฉัน เหมือนดังว่าฉันเป็นตัวอะไรสักอย่าง

........ฉันเหงา T__T ฉันยังคิดถึงที่ที่เราเคยไปด้วยกันหลังเลิกเรียนตลอด ไปกินข้าวด้วยกันรอกินข้าวพร้อมกัน ขับรถเล่นด้วยกันทุกวัน และเธอก็มาส่งฉันที่ท่ารถทุกวัน เธอทำทุกอย่างให้ฉันจนฉันติดเป็นนิสัย

........แต่มาวันนี้ วันที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆเหมือนทุกวันที่แล้วมา ฉันเคยถามตัวเองว่าจะอยู่อย่างไรต่อไปเมื่อไม่มีเธอ

........แต่แล้ว ก็มีคนคนนึงเดินเข้ามาในชีวิตฉัน แต่ฉันก็ไม่พร้อมจะเปิดใจรับเขาตอนนี้แต่เขาก็ไม่เคยย่อท้อต่อการรอฉันเลยสักนิดเดียว ฉันไม่รู้จะกลับอย่างไร ก็มีเขายื่นมือมาช่วยฉันเสมอ เขาคอยไปส่งฉันที่ท่ารถทุกวัน โทรหาฉันทุกวัน แค่วันละไม่ถึงนาทีเขาก็โทร เพื่อจะได้รู้ว่าฉันยังสบายดีอยู่

........มีวันนึงเขาบอกฉันว่า เขาเหนื่อยแล้วที่ต้องเดินตามฉัน ฉันเงียบไปพักนึงและบอกเขาว่า ตอนนี้ฉันหยุดเดินแล้วนะ ฉันเหนื่อย ฉันท้อแท้ และสงสารใจตัวเอง เขาบอกว่าแต่เขาก็ไม่เดินกลับหรอก เพียงแต่เขาขอเดินนำฉันไปหนึ่งก้าว และคอยดูฉัน วันไหนที่ฉันพร้อมเขาจะยื่นมือมาช่วยดึงฉัน ให้เราทั้งสองจูงมือเดินไปพร้อมๆกัน

.

.

.

.....ขอบคุณนะ ฉันหวังว่าสักวันนึง ฉันจะรักเขาอย่างหมดหัวใจ เหมือนอย่างตอนนี้ที่เขามอบความรู้สึกดีดีให้ฉัน มอบความรักให้แก่คนอย่างฉันที่ยังลืมเธอไม่ได้ ฉันเหมือนคนเห็นแก่ตัว ฉันยังไม่ได้รักเธอ แต่เริ่มมีความรู้สึกดีดีมอบให้เธอ หวังว่าเธอจะอยู่กับฉันตลอดไป เพื่อรอคำนั้น คำที่ฉันจะพูดด้วยปากของฉัน คำพูดที่ออกมาจากใจ คำคำนั้นคือคำว่า....ฉันรักเธอ