ความทรงจำสีเทา

ความทรงจำสีเทา

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ไดอารี่สีชมพูเล่มนั้น..... ฉันจำได้ว่าทำหายไปแล้ว แต่พอวันนี้ฉันกับเจอมัน วันที่ฉันต้องไปอยู่หอพัก

ฉันอายุ สิบแปดแล้ว ต้องเข้าไปสู่รั้วมหาลัย เจอสังคมใหม่ และหวังว่า..ฉันคงจะมีชีวิตที่ดีขึ้น

ฉันอยู่หอพักเพียงลำพังและเปดไดอารี่ขึ้นมาอ่าน.....

ตอนนี้ฉันอายุสิบเอ็ด ฉันเข้ามัธยมหนึ่งโดยการจับฉลาก ซึ่งมันไม่ยุติธรรมกับเด็กเก่งเลย เขาต้องใช้คะแนนสอบเข้ามา ฉันต้องมาเรียนปรับพื้นฐานต้องสิบวันเป็นอะไรที่ยุ่งยากมาก แต่มันก็ผ่านไมาถึง อาจเป็นเพราะดวงหรือโชคชะตาก็ไม่รู้ ฉันดันได้มาอยู่ห้องหัวกระทิ เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ แล้วคะแนนสอบของฉันห่างจากที่หนึ่งเพียงสิบกว่าคะแนน โอ้นี่ฉันก็เก่งไม่เบาเลย...

ก่อนวันเข้าเรียนฉันฉันต้องมาเข้าค่ายเพื่อทำความรู้จักกับเพื่อนๆ ครูที่ปรึกษา และโรงเรียนด้วย ฉันยังไม่รู้จักใครเลยที่อยู่ห้องเดียวกับฉัน มาวันออกค่ายคุณครูให้ทำแบบทดสอบ มีคนทำได้เกือบเต็มอยู่สองคนและทั้งสองคนก็อยู่ห้องฉัน คนหนึ่งเป็นหญิงแว่นผิวเธอขาวและดูภมิฐาน พวกห้องฉันก็ตบมีกันเสียงดังรวมทั้งฉันด้วย และอีกคนที่รับรางวัลคือ นาย ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใครรอยยิ้มแววตาใบหน้าของนายทำให้ฉันมองหน้าเขาไม่ละสายตาเลย เพื่อนหญิงบอกว่า สองคนนั้นเป็นคู่ปรับกันมาตลอด ชอบแข่งกัน ฉันชักอยากรู้จักนายให้มากขึ้นแล้วซิ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook