ซาตาน

ซาตาน

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ท้องฟ้าอันมืดมิด ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกเม็ฆคลึมตระง่านสีเทาดำไปทั่วท้องฟ้า ดวงตะวันที่เคยเฉิดฉายกลับ มัวสลัวราวกับฝูงอีกา มหึมา ผลาบังเอาไว้ ยังมีผู้ชายคนหนึ่งที่ยังคงเม่อมอง ท้องฟ้าที่วิปโยคนั้นอย่างไม่ลดละ เหมือนดั่งกับว่า เค้าจะรอคอยอะไรบางอย่างจากที่นั้น

สายตาคู่นั้น กำลังจดจ่ออยู่กับความวิบัติของโลกเบื้องหน้าของเขา มันกำลังจะกลืนกินความสว่างที่มีเหลือเพียงน้อยนิด จนแทบจะมองอะไรไม่เห็น เค้าพยายามกุมมือทั้งสองข้างไว้ที่หน้าอก เหมือนจะภาวนาให้บังเกิดอะไรมาสักอย่างแต่ดูเหมือนว่าเค้ากำลังฝันไป

แท้จริงในชีวิตของผู้ชายคนนี้ เป็นเพียงคนตาบอดที่ใกล้จะตายเท่านั้น เค้าเคยมีชีวิตที่เป็นเหมือนคนที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ความรัก อิสระภาพ การงาน หน้าที่ เพื่อน เเละ การ ดำรงชีวิตที่มีความสุข เพียงคำเตือนที่เค้าไม่ยอมรับฟังเท่านั้น ทำให้เค้า กับต้องสูญเสียทุกๆอย่าิตอยู่ต่อไปได้สักเเค่ไหน การที่เราจมปรักอยู่กับอดีตมันไม่สามารถจะช่วยให้ชีวิตของเรามีอะไรดีขึ้นมาเลย มีพียงเเต่ความโศรกเศร้า ความทุกข์ทรมาน การสูญเสีย เเละ ฉากสุดท้ายของชีวิต คือ การที่เราต้องตายอย่างอนาจ เวทนา โดดเดี่ยวจนกลายเป้นเพียงเถ้าผงธุรีย์ เป้นเพียง อินทรีย์ที่พัดผ่านตามลมเท่านั้น

ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตในภายภาคหน้าจะเป็นยังไง

ถึงเเม้เราอาจจะลิขิตแบบแผนชีวิตเราเอาไว้เเล้วก็ตาม

ความจริงมันคือสิ่งที่เราต้องต่อสุ้กับมนในทุกๆด้าน

ไม่ว่าคุณจะเกิดเป็นไครก็ตามไม่มีทางที่จะหนีพ้นความจริงไปได้

เพราะฉะนั้น การที่ราเกิดเป็นคนขึ้นมาเเล้ว

ไม่มีสิ่งใดที่คนเราจะใด้มาฟรีๆ หากไม่มีความเพียรพยายาม

จะมีก็เพียงแต่ ความทรมาน ที่ต้องมานั่งครุ่นคิดอยุ่เสมอว่า

ทำไม ทำไม ทำไมเราถึงไม่ทำในสิ่งที่สมควรทำ

จนมาถึงวันที่เรา ตายยย

ส. สิปวิชญิ์

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook