เด็กบ้านนอก ตอนที่1
จากครั้งหนึ่ง เราเคยได้กินข้าวพร้อมกันเป็นครอบครัว มีพ่อ มีแม่ มีพี่ชาย และมีเรา ภาพๆนั้นติดตาเรามาจนถึงทุกวันนี้ ครอบครัวเราอยู่ในฐานะค่อนข้างยากจนแต่ความรู้สึกในหัวใจขอผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งในตอนนั้นรู้สึกถึงความสุข ความอบอุ่น ถึงแม้ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กเล็กๆ เล่นไปตามประสา แต่แววตาของฉันที่มองพ่อกับแม่ที่ช่วยกันทำงานแม่คอยปรนนิบัติพ่อเวลาพ่อกลับบ้าน มันเป็นความสุขที่บอกไม่ถูกนะ แต่วันเวลาเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีใครคนหนึ่งมาชวนพ่อไปทำงาน ด้วยความที่อยากให้ครอบครัวมีฐานะที่ดีขึ้นพ่อก็ไป จากที่เคยกินข้าว 4 คนเริ่มเหลือแค่ 3 คน พ่อไปทำงานจากเวลา 1ปี เป็น 2 ปี แต่เรา 3 แม่ลูกก็รอคอยและหวังให้พ่อกลับมาอยู่ด้วยกันแบบเดิดีกว่า แม่เริ่มเครียดเมื่อพ่อไม่ส่งเงินมาให้ ค่าใช้จ่ายในบ้านก็มี ลูกก็เริ่มโต ไหนจะค่าหนังสือเรียน ค่าเสื้อผ้า แต่แม่ก็สู้ทนเลี้ยงลูกตื่นแต่เช้าออกไปรับจ้าง กลับก็มืด แม่รับจ้างทุกอย่างที่ได้เงินแม่คอยสอนลูกๆเสมอ จำไว้นะลูก งานทุกอย่างที่เราทำได้ให้ทำมันไม่เหนือบ่ากว่าแรงหลอกใครให้เราทำอะไรเราก็ทำอย่าเกลียดคล้านนะมันจะทำให้เราไม่อดตาย เงินทุกบาทที่ได้มาให้รู้จักใช้ส่วนหนึ่งให้เก็บไว้ยามเราฉุกเฉินเพราะถ้าถึงเวลานั้นอาจจะไม่มีใครช่วยเหลือเราได้นอกจากตัวเองแม่คอยสอนเรามาตลอด ชีวิตเรา 3 แม่ลูกยังคงดำเนินต่อไป พี่ชายก็ช่วยแม่หาผักบุ้ง เราก็ช่วยแม่เอาไปขายที่โรงเรียน วันไหนไม่มีเงินแม่จะหากล้วยน้ำหว้ามาไว้ซึ่งเป็นอะไรที่เราสองพี่น้องชอบมากวันไหนได้กล้วยมาจะต้องแบ่งคนละครึ่งเท่าๆกัน ฮึๆๆ บ้างครั้งยังมีการทะเลาะกันเพราะกล้วยเลย เวลากินข้าวด้วยกันบางครั้งมีเพียงแค่ไข่ต้มอยู่ 2 ลูกแม่จะกินข้าวน้อยเราสังเกตุเรารู้ว่าแม่ต้องการให้ลูกกินให้อิ่ม ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฉันแอบเห็นแม่แอบร้องไห้มันเป็นภาพที่บางครั้งฉันก็ไม่อยากจดจำเพราะฉันช่วยเหลืออะไรแม่ไม่ได้ แม่ต้องเหนื่อยที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวถึง 2 คน แม่คงท้อแต่แม่ก็ต้องอยู่เพื่อลูก เมื่อความรักของแม่เปลี่ยนไป ... ทุกอย่างเริ่มน่ากลัว ....(โปรดติดตามตอนต่อไป)
