เศร้าจน..ได้รู้(Level2)

เศร้าจน..ได้รู้(Level2)

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook
บรรยากาศแสนหนาวเหน็บ ไม่อบอุ่นเหมือนที่ๆเธอเคยอยู่ ชวนให้เธอรู้สึกเหงาขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ยังดีที่ห้องนอนของหญิงสาวมีเตียงนุ่มๆรองรับเธออยู่

สาวน้อยคนเดิมที่เคยเหงาเพราะอกหักจากความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันนี้เธอทำใจได้ และแม่ของเธอได้ส่งเธอให้มาเรียนที่ต่างจังหวัดอยู่กับพี่สาวสุดสวยของเธอ อย่างไรก็ตามนี่ยังไม่ใช่วันเปิดเรียน เธอจึงอยากนอนให้เต็มอิ่ม (ได้ไม่นาน....นักหรอก) พี่สาวของเธอก็ชวนเธอไปเที่ยวชมเมือง ก็แหม..พี่สาวเธอยู่ที่นี่มาตั้งนาน ถือโอกาสเป็นเจ้าถิ่นซะเลย

พี่สาวของเธอเริ่มต้นพาไปที่ๆสนุกที่สุด นั่นก็คือ " สวนสนุก สวรรค์ของเด็กเล็ก " เมื่อหญิงสาวได้ก้าวผ่านประตูสวนสนุก เธอก็รู้สึกแข็งทื่อแค่เพียงเสี้ยววินาที ราวกับว่ามีลมเย็นเฉียบพัดมาอย่างรวดเร็ว

" นึกออกแล้ว!! ที่นี่คือที่ๆฉันเจอเค้า " สาวน้อยอุทานพี่สาวของเธอสงสัยกับท่าทีแปลกจึงถามว่าเกิดอะไรสาวน้อยจึงตอบว่า " หนูเคยมาเที่ยวที่นี่กับผู้ชายคนหนึ่ง หนูยังจำใบหน้าของเค้าได้นะคะ " "จะบ้าเหรอเธอไม่เคยมาที่นี่ แม่กับพี่ไม่เคยพาเธอมานะ... เอ๊ะหรือว่าเธอแอบมา" พี่สของเธอฟังทั้งหมด และพาพี่ของเธอไปชมหลายๆมุมของเมือง มีบางทีที่พี่สาวของเธอเคยไป แต่บางที่พี่สาวของเธอก็ยังไม่เคยไป จนพี่สาวเชื่อว่าเป็นความจริง ทั้งๆที่มันยากเกินที่จะเชื่อเรื่องพวกนี้

สาวน้อยกลับมาอยุ่ที่บ้านพัก เธอครุ่นคิดถึงเรื่องที่ได้พบ ชายคนที่เธอเห็นในฝันต้องอยู่ที่นี่แน่เลย

"ขอบคุณค่า คุณครู " เสียงรื่นเริงบันเทิงใจของหญิงสาว เพราะตั้งแต่วันแรกที่เปิดเรียนเธอก็ได้เจอ และสนิทกับเพื่อนมากแล้ว *-* เที่ยงแล้วคนเราก็ต้องหิว ดังนั้นสาวน้อยและเพื่อนใหม่ของเธอจึงตรงดิ่งไปที่โรงอาหาร

" อุ๊บส์!!! " เธอชนกับใครคนนึง " ขอโทษค่ะ//ขอโทษครับ " ทั้งสองพูดพร้อมกัน

สาวน้อยนั้นกำลังจะหันกลับไป แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อพบว่า คนที่เธอชนเธอเมื่อกี๊ก็คือ คนที่เธอเจอในความฝัน " เค้าอยู่ที่นี่จริงๆด้วย "

ติดตามตอนต่อไป

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook