ความทรงจำ

ความทรงจำ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

เรื่องสั้น ที่ 3

ความทรงจำ

ณ.เกาะแห่งหนึ่งในทะเลอันดามัน เกาะแห่งนี้อยุ่ห่างจากฝั่ง 5 ชั่งโมงเรือเร็ว เป็นเกาะที่มีชายหาดสวยงามและสงบมาก บนเกาะมีอยู่ 3 หาดด้วยกัน และมีบังกะโลที่พัก 16 หลัง แต่นั้น ตนที่จะมาเกาะนั้ต้องจองล่วงหน้าก่อน ค่าบริการคืนละ 5000 รวมอาหาร 3 มื้อ ส่วนมากที่พักจะเต็มตลอดทั้งปี เกาะนี้เปิดบริการมาแล้ว 5 ปี

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กริ่งๆ ๆ ๆ สวัสดีครับเกาะพร้าวขาวครับ ไม้ชายหนุ่มใหญ่วัย 38 ปี สูงประมาณ 175 ซม. ผมยาวยุ่งเหยิง ผิวตำแดงเป็นผู้รับโทรศัพท์เอยขึ้น ฉันรู้แล้วว่าเกาะพร้าวขาว รีบเอาเรือเร็ว 3 ลำ มารับด่วนเข้าใจไหมนายสนแต่นี้นะ เสียงปลายสายรีบตัดบท ไม้วางโทรศัพท์ แล้วเดินออกไปตะโกนเรียก เอาพี่สนเอาเรือออกไป 5 ลำไปรับคณะเจ้านายหัวได้แล้วเจ้านายกำลังขึ้นเครื่องมาแล้ว ไม้พูดจบก็เดินออกไปดูความเรียบร้อยรอบๆ บังกะโลพร้อมกับแม่บ้าน โทรไปสั่งคนงานให้ออกมารึยังลูกบัว ชายสูงอายุราวๆ 65 ปี สูงใหญ่ ผมดกดำทั้งหัวถามขึ้น เรียบร้อยแล้วค่ะพ่อ บัวตอบ

เรือ 5 ลำเข้ามาจอดที่หน้าหาดเกาะพร้าวขาว คณะของเจ้านายทยอยลงมาจากเรือทั้งหมด 25 คน คนงานรีบ ขนของตามมา นายหัวเสกสั่งคนงานให้พาแขกไปเข้าที่พักก่อนแล้วจึงค่อยมาพบกันในเวลา 6 โมงเย็น ทุกคนต่างพากันแยกย้ายไปเข้าห้องไป ยกเว้นนายหัวเสกกับบัว พ่อค่ะหนูขอตัวไปเดินเล่นรอบๆ ก่อนนะค่ะ บัวพูดขึ้น

นายหัวพูดขึ้น เออเอาซิลูก เอานังฟ้าเดินไปเป็นเพื่อนด้วยละกัน

บัวพูดตอบ ค่ะพ่อ

วพูดจบก็เดินออกไปเรื่อยๆ ฟ้าก็รีบเดินตามบัวไปเรื่อยๆ

ไม้ เกาะนี้ไงบัวที่เราไปขอสัปทานมาเมื่ออาทิตย์ก่อนหาดที่กลมกลืนกับธรรมชาติ จำกัดนักท่องเที่ยว ไม้ไปถามเจ้าหน้าที่มาแล้วยังไม่มีใตรขอเลย โอกาสได้สูงมาก

บัวหันกลับมามองฟ้า แล้วก็หันมองไปรอบๆ เหมือนได้ยินอะไรแต่ก็ไม่ได้ยิน

ฟ้าพูดขึ้น มีอะไรหรือค่ะคุณบัว

บัวไม่ได้ตอบอะไร เดินต่อไปเรื่อยๆ ที่ปลายหาดมีชายคนหนึ่งกำลังต่อเรืออยู่ เป็นเรือลำเล็กๆ ใว้พายรอบเกาะ

บัวมองเห็นจึงสนใจจึงรีบเดินเข้าไปหา พอไปถึงบัวก็มองหน้าชายคนนั้นอย่างคุ้นหน้า แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใตร ชายที่กำลังต่อเรือ หันขึ้นมามองบัวแต่ไม่พูดอะไร บัวยืนมองอยู่นานมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ไม้ ผมได้สัมปทานแล้วบัว ตอนนี้ผมกำลัง เรียนต่อเรืออยู่กับครูดำ บ้านพักก็กำลังสร้างอยู่ ถ้าทำเสร็จแล้วผมจะไปรับมาเป็นคนเปิดเกาะนะบัว แค่นึ้ก่อนนะต่อเรือค้างอยู่

บัวหันไปมองรอบๆ อีกครั้ง เหมือนได้ยินเสียงคนพูดแต่ก็ไม่ได้ยินอีก

ฟ้าพูดขึ้น คุณบัวค่ะใกล้มืดแล้วกลับกันดีกว่า

บัวพูดขึ้น ก็ได้ไปซิ แล้วหันไปมองชายที่กำลังต่อเรืออยู่ ก่อนเดินกลับที่พัก

ฟ้าพูดขึ้น คุณขาวค่ะกลับไปกินข้าวเย็นได้แล้วค่ะ วันนี้กับข้าวเพียบ

บัวพูดขึ้น เขาชื่อขาวหรือฟ้า

ฟ้าพูดตอบ ไม่รู้เหมือนกันค่ะคุณบัว เขาความจำเสื่อม ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครมีคนพบอยู่ที่หาด ด้านหลังเกาะ ตัวมีแต่แผล ปางตาย พอดี คุณสนไปเจอจึงพามารักษาตัว แล้วก็รับเข้าทำงาน เป็นช่างต่อเรือบนเกาะเพราฟีมือดีมากพวกเราเรียกกันว่าขาวค่ะคุณบัวตามชื่อเกาะ

บัวหันกลับไปมองขาว อีกครั้ง แต่ปรากฏว่าขาวไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว บัวทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรจนถึงที่พัก

เสียงดนตรีจากเครื่องเสียงดังรอบๆ บริเวณที่พัก แขกที่มาเริ่มทยอยออกมาทานอาหารแล้ว

ไม้ ทุกอย่างใกล้เสร็จแล้วบัว คุณว่างเมื่อไรผมจะได้ไปรับมาเปิดเกาะของเรา ผมโทรไปหาตั้งหลายรอบ แต่คนที่บ้านบอกว่าบัวไม่อยู่ทุกครั้งเลยหวังว่าคุณคงได้รับจดหมายของผมนะครับบัว

รักจากไม้

บัวหันมองไปรอบๆ เหมือนได้ยินเสียงอะไรอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเพลง สักพัก เสียงเพลงหยุดลงชั่วคราว

นายหัวเสก เอาสวัสดีครับทุกท่าน ขอตอนรับสู่งานเลี้ยงตอนรับลูกสาวผม

ที่จบปริญญาเอกจาก อังกฤษมามาดๆ ครับ บัวมาทางนี้หน่อยซิลูก

นายหัวเสก นี้ครับลูกสาวคนเดียวของผม บัว จบปริญญาเอกด้าน รัฐศาสตร์ การปกครองมา ผมจะดันให้เป็นตัวแทนของผม และหวังว่าทุกท่านจะช่วยสนับสนุนด้วยนะครับ

ทุกคนตบมือแสดงความยินดีให้บัว บัวได้แต่ยิ้ม

ไม้ บัวครับ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมติดต่อคุณไม่ได้เลย บัวเองก็ไม่ติดต่อผมกลับมาเลย ยังโกรธที่ผมไม่ไปทำงานกับคุณพ่อคุณที่กรุงเทพอยู่หรือครับ แต่ไม่เป็นไร ผมคิดว่าสักวันบัวคงให้อภัยผม ไว้ผมเคลียร์เรื่องยุ่งๆ ทางนี้ได้ ผมจะไปขอโทรคุณ

บัวหันมองไปรอบๆ อีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงตบมือ

นายหัวเสก เป็นอะไรหรือบัว

บัว เปล่าค่ะพ่อ

นายหัวเสก เอาละครับ แค่นี้ล่ะกันสนุกกันต่อละกันเต็มที่ครับทุกท่าน

นายหัวเสกกล่าวจะก็ลูบหัวบัวก่อนเดินไปคุยกับแขก บัวเดินเลียงออกมาจากงาน เงียบๆ เห็นนายขาว กำลังย่างปลาหมึกอยู่คนเดียว บัวยืนดู ขาวอย่างสงบอยู่สักพัก

บัว นายขาว นายมาอยู่ที่นี่นานหรือยัง

ไม้หันมามอง แต่ไม่ได้พูดอะไร ยังคงย่างปลาหมึกต่อไป

ไม้ ปลาหมึกย่างครับนายหญิง

ไม้ส่งปลาหมึกย่าง ให้บัว

บัวรับปลาหมึกจากไม้มาทานอย่างสงบ

บัว ทำไมนายไม่ตัดผมบางล่ะ ฉันตัดให้เอาไหม

บัวเห็นผมของนายขาวที่น่ารำคาญแทนเหมือนรังนกใหญ่ๆ อยู่บนหัว

ไม้ยิ้มแต่ไม่พูดอะไรสักพักไม้ก็เดินไปปลายชายหาด บัวเดินตามไป

ไม้ บัว เกาะผมกำลังมีปัญหา มีข่าวว่านายทุนใหญ่จะมาทำสัปทานแทนผม ผมต้องรีบไปเคลียร์ ผมไม่ยอมให้ใครมาเอาเกาะของเราไปง่ายๆ หรอกบัว เคลียร์จบผมจะไปหาคุณ จากไม้..........

บัวมองไปรอบๆ อีก แต่ก็เหมือนเดิมไม่มีเสียงอะไร นอกจากเสียงคลื่นกับลม

2 วันต่อมา บัวไม่เจอนายขาวอีกเลย ถามฟ้า ฟ้าก็บอกว่านายขาวน่าจะไปตัดไม้ บนเขา คงอีกหลายวันคงจะกลับ บัวจึงแอบเข้าไปในห้องพักของนายขาว ไม่มีข้าวของเท่าไร มีเสื้อผ้า 2-3 ชุด และที่นอน มีชุดขาดเต็มไปด้วยเลือด1 ตัวบัวเข้าไปดูแล้วก็ลวงไปเจอ จดหมายฉบับหนี่ง ยับยู่ยี่มาก น่าจะเปียกน้ำมา

--ที่รัก

คืนนี้ผมจะเผาบังกะโลที่≈≈≈ผมสร้างมาให้หมด ผมไม่ยอมให้พวกมันยึดไปหรอก งานนี้อาจทำให้ผมไม่ได้เจอ--อีกก็ได้ พวกมันอยู่กันเป็นสิบเลย เออ รู้สึกว่า จะมีคนที่ผมคุ้นหน้า แต่ผมนึกไม่ออก แล้วผมจะเอารูปไปถาม-- ดูว่าเป็นใคร ผมมีหลักฐานด้วยว่ามันติดสินบนเจ้าหน้าที่ แต่ตอนนี้ผมต้องเอาฟิลม์ไปซ่อนก่อนแล้ว ผมจะบอกที่ซ่อนฟิลม์กับคุณ เพื่อผมเป็นอะไรคุณจะได้เอามันไปบอกตำรวจแทนผม มันซ่อนที่เรา--กันครั้งแรก ผมเชื่อใจคุณได้ใช่ไหม--≈≈

รัก จาก

บัวยีนนิ่งสักพักใหญ่ แล้วก็เก็บจดหมายไว้ที่เดิม แล้วเดินออกไปเจอพ่อพอดี

นายหัวเสก เอาลูกบัวเจอพอดี กลับกันได้แล้ว ทุกคนกำลังรออยู่ที่ท่าเรือ

นายหัวเสก บอกลูกพร้อมกับเดินกอดลูกออกไปพร้อมกัน

ที่บ้านของนายหัวเสกที่กรุงเทพ

บัว นี้องุ่น ฉันอยากอ่านจดหมายที่ไม้ส่งมาให้ฉัน ไปเอามาหน่อย

องุ่นมองหน้านายหัวเสก ที่กำลังดื่มกาแฟอยู่

นายหัวเสก ไปเอามาให้บัวเขาได้แล้ว องุ่น ถึงเวลาแล้ว

บัวนั่งอ่านจดหมายทั้งหมดกว่าชั่วโมง

นายหัวเสก ว่าไงลูกจะเอาอย่างไรต่อ

บัว คงต้องหาคนที่เก่งเรื่องพิสูจน์อักษรไปดูจดหมายฉบับสุดท้าย ที่เกาะพร้าวขาว เพราะนั้นเป็นฉบับที่จะบอกหลักฐานที่ไม้เก็บไว้ว่าอยู่ที่ไหน

นายหัวเสก แล้วลูกจะไปเมื่อไรล่ะ พ่อมีคนเชี่ยวชาญเรื่องนี้อยู่แล้วไปได้ตลอดเวลา

บัว คงอาทิตย์หน้าค่ะ เพราะ Mr.Jame แฟนหนูเขาจะมาด้วย คงจะพาไปดูสถานที่จริงเลยจะได้ไม่เสียเวลา

นายหัวเสก ดีมากลูกรัก พ่อไม่ผิดหวัง แล้วพ่อจะโทรไปบอกนายสนให้เพื่อเตรียมพร้อมทุกle="FONT-SIZE: 20pt; FONT-FAMILY: ">

บนเกาะพร้าวขาวอาทิตย์ต่อมา

บัวกับ Jame และผู้เชี่ยวชาญคุยหน้าบ้านพักในตอนเช้า สักพัก Jame เดินไปสำรวจชาดหาดรอบๆ ส่านบัวกับผู้เชี่ยวชาญ เดินไปบ้านพักคนงาน พอตกเย็นทั้งสามก็กลับมารับประทานอาหาร รวมกันอย่างเอร็ดอร่อย บัวออกมาโทรศัพท์ถึงพ่อ

บัว พ่อหรือค่ะ นี่บัวเอง ทุกอย่าง จบลงแล้วค่ะ พรุ่งนี้บัวกํกลับ พร้อมกับ หลักฐานทั้งหมด แล้วเจอกันค่ะพ่อ

วันต่อมาบัวก็กลับมาถึงที่กรุงเทพ

นายหัวเสก เอาเชิญ คุณ Jame วันนี้ต้องฉลองกันหน่อย เอาองุ่นไปเอาไวน์มาหน่อยซัก 2 ขวด

ขณะที่บัวกำลังเอาเทปไปเปิดก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

นายหัวเสก สวัสดีครับบ้านเสรีภาพครับ ครับว่าไงครับท่าน------อะไรนี่---------เป็นไปได้อย่างไร--------คุณอ่ำหรือเปล่าก็

เสียงรถหว่อตำรวจ เข้ามา 4 คัน พร้อมตำรวจและนักข่าวเป็นสิบ เสกไม่ได้ฟังเสียงปลายสายอีก ได้แต่มองไปหน้าบ้านที่มีตำรวจเต็มไปหมด

ส่วนบัวกับ Jame กำลังดูเทปที่เอามาจากเกาะพร้าวขาว

ไม้ สวัสดีบัว ผมเสียใจที่ต้องเป็นอย่างนี้ ผมรู้ทันทีที่คุณเขาไปในห้องผมแล้วกลับไป คุณไม่ใช่บัวคนเดิมที่ผมรู้จักอีกแล้ว ลาก่อน

บัวกับ Jame ยืนกอดกันตัวกลม ตำรวจเริ่มทยอยเข้ามาในบ้านแล้วเวลานี้

จบ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook