ลมหายใจแก่งชีวิต

เช้าอีกแล้ว ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนโดยไม่ตื่นสัก 3 วัน แสดงแดดที่สาดส่องผ่านมู่ลี่ไม้ที่มีอยู่แค่บานเดียวในห้องเช่าแคบๆ ห้องสี่เหลี่ยมทรงมาตรฐาน ประมาณ 3x4 ตารางเมตร ทีวี หนึ่งเครื่อง ตู้เย็นเล็กๆ ที่ไม่คอย่ได้เปิเพราะ เต็มไปด้วยเครื่องประทินผิว ที่ไม่คอยได้ทา มีไว้เพื่พราะผิวพันธุ์ ที่บรรพบุรุษให้มา ไม่เป็นที่ปรารถนา ของเจ้าของ สีมันคล้ำเกินไป

เอื้อมมือคว้าโทรศัพท์มองเวลา 7 โมง 45 นอนต่ออีกนิดนะ เอ้ออออ ขี้เกียจจัง มันคงเป็นสันดานไปแล้ว 8 โมงแล้ว ถึงเวลาอาบน้ำ แต่งตัว ออกจากห้อง ถึงที่ทำงาน เราก็ดีกว่าคนอื่นตรงที่ไม่ต้อง ทนกับ รถติด ฝนตก อุบัติเหตุ ตามท้องถนนเพราะ ที่ทำงานกับที่พัก คือที่เดียวกัน แต่คงามขี้เกียจมันก็ยังมีอยู่ไม่เคยจางหาย