ความจริงและสิ่งที่เป็นอยู่

ข้าอยู่ได้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าเหนื่อยนักก็ไปเถอะไม่ต้องเป็นห่วงข้า นี่เป็นบทสนทนาในหนังจีนเรื่องหนึ่ง ที่ฉันบังเอิญเปิดกดรีโมตทีวีไปเจอพอดี เป็นฉากที่นางเอกของเรื่อง (น่าจะใช่นะเพราะสาวเจ้าหน้าตาน่ารัก คาดเดาตามความรู้สึก ซะงั้น) ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส มีเลือดออกตามร่างกายเต็มไปหมด ที่สำคัญเธอกำลังจะตาย เธอกำลังจะจากจากคนที่รักเธอ และเธอก็รักเค้าเช่นกัน ฉันสะดุดกับประโยคที่พระเอกพูดกับนางเอกของเรื่อง มันช่างเหมือนกับตอนที่คนที่ฉันรักกำลังจะจากไป ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่เราคุยกันก่อนที่คนที่ฉันรักจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เค้าก็ถามฉันแบบนี้แหละ ถ้าไม่มีพี่แล้วอ้วนจะอยู่ได้หรือเปล่า แต่พี่มั่นใจนะว่าอ้วนจะอยู่ได้ ฉันรู้ว่าเป็นคำถามที่คนถามต้องการคำตอบเพื่อให้กำลังใจแก่คนที่ต้องอยู่เมื่อเค้าจากไปมากกว่า เพราะในคำถามมันก็มีคำตอบอยู่ในตัวอยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังมีคำตอบให้พี่เค้าเสมอนะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเค้าอยู่ได้อยู่แล้วสบายมาก ถ้าพี่เหนื่อยนักก็พักให้สบายไม่ต้องเป็นห่วงอะไรทั้งนั้นนะ ถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนกันซะทุกคำ แต่เนื้อหาของประโยคก็เหมือนกัน เพียงแต่มันต่างกันตรงที่ ประโยค ข้าอยู่ได้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าเหนื่อยนักก็ไปเถอะไม่ต้องเป็นห่วงข้า เป็นบทละครโทรทัศน์ แต่ในทางตรงข้าม ประโยคที่ฉันพูดคุยกับคนที่ฉันรักเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ๆ และเหตุการณ์มันก็เพิ่งจะผ่านพ้นไปได้ไม่นาน แปลกนะฉันรู้สึกว่าในบางครั้ง (บางครั้งเท่านั้นนะ) ฉันก็ลืม ๆ ไปเหมือนกันนะ ว่าที่ผ่านมาได้พูดคุยอะไรกับคนที่ฉันรักไปบ้าง หรือเคยทำอะไรไม่ดีกับพี่เค้าไปบ้าง บางครั้งก็มีเหตุการณ์เหมือนที่ฉันเคยทำ ผ่านแวบเข้ามาในสมอง ทำให้ความจำที่เริ่มจะลืมกลับคืนมาอีกครั้ง อาจจะเป็นเพียงคำพูดบางคำ บางประโยคที่ได้ดูในละครหรือว่าจากคนทั่วไปที่เค้าพูดคุยกันแล้วฉันได้ยินจะโดยบังเอิญหรือว่าเจตนาได้ยินก็ตาม เชื่อหรือเปล่าว่าสิ่งเหล่านั้นกลับกลายเป็นแรงผลักดันให้ฉันเข้มแข็ง และยืนหยัดมาได้จนถึงทุกวันนี้

ฉันชอบพูดกับคนที่อยู่รอบข้างฉันเสมอ ๆ ว่า ขอให้รักกันมาก ๆ และปฏิบัติดีต่อกันมาก ๆ ในขณะที่คุณทั้งสองคนยังมีลมหายใจอยู่ อย่ารักเมื่อยามที่อีกฝ่ายไม่มีลมหายใจ หรือไม่รับรู้กับสิ่งที่เรามอบให้เค้า เพราะเราไม่สามารถจะรู้ได้เลยว่า เค้ารับรู้ได้หรือเปล่าว่าเรายังรักและยังคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลา เราทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เค้าจะได้รับหรือเปล่าเราก็ไม่อาจจะรู้ได้ ในทางตรงกันข้าม เค้าเองที่อยู่อีกภพหนึ่งก็คงจะไม่รู้เหมือนกันว่าเรายังมีความรู้สึกที่ดี ยังรักยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา ฉะนั้นอยากให้ทุกคนที่ยังมีลมหายใจ ที่อยู่ในโลกนี้รักกันให้มาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นรักแบบเพื่อน แบบคู่รัก สามีภรรยา ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหนก็ตาม อยากบอกว่าอย่าทะเลาะกันเลย เราสามัคคีกันไว้ดีกว่า ฉันอยากจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าการอยู่คนเดียวโดยปราศจากคนที่เรารักและรักเรานั้น มันทรมานแค่ไหน ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ภาพในอดีตจะตามติดคุณทุกฝีก้าว บางคนอาจจะคิดว่าไม่เป็นไรฉันอยู่คนเดียวได้ จะเป็นไรไปคนอื่นเค้าก็อยู่ได้กันทั้งนั้น ข้อนี้ฉันไม่เถียงหรอกว่าอยู่ได้ หรือว่าจะหาคนรักใหม่หรือหาเพื่อนใหม่ก็ได้ ฉันอยากจะบอกว่าการที่เราจะเพื่อนใหม่หรือคนรักใหม่นั้นหาได้ไม่อยากหรอก แต่ฉันอยากจะถามว่าคุณแน่ใจแล้วหรือว่าเพื่อนใหม่ หรือคนรักใหม่ของคุณเค้าจะรักคุณได้มากเท่ากับคนรักเก่า หรือเพื่อนเก่า O.K. เพื่อนอาจจะใช้เวลาในการปีกนานเท่าไหร่ในการที่จะปรับตัวและปรับหัวใจเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายยอมรับซึ่งกันและกัน แล้วคุณจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเค้าจะยอมรับความจริงในสิ่งที่คุณเป็นอยู่ ได้อย่างสนิทใจ ที่สำคัญคุณจะต้องกล้าที่จะเปิดใจรับบุคคลที่จะเข้ามาใหม่ ซึ่งก็อาจจะมีอยู่เหมือนกัน แล้วคุณคิดว่า คุณจะโชคดีและเจอคนแบบนั้นหรือเปล่า เหล่านี้ล้วนเป็นปัญหาที่คุณจะต้องเผชิญและต้องมีคำตอบให้กับตัวเอง

ถ้าเปรียบความสูญเสียในครั้งนี้เป็นบาดแผล ก็คงจะเป็นแผลที่ค่อนข้างจะใหญ่และลึกเกินกว่าจะเยียวยาให้หายได้ในระยะเวลาอันสั้น คงจะต้องค่อย ๆ ประคับประครองอาการไปเรื่อย ๆ คอยให้ยาและหมั่นทำแผลให้สะอาด ป้องกันการติดเชื้อ แล้ววันหนึ่งแผลนี้ก็จะแห้ง ตกสะเก็ดและหายดีในที่สุด แต่ทั้งหมดนั้นก็คงจะกินเวลาไปนานมากทีเดียว เพราะบาดแผลที่เกิดจากความทรมานนั้นมันเจ็บปวดแสนสาหัส เวลา.. เวลาเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยาความเจ็บปวดทั้งหมด แล้วจะใช้เวลาอีกนานสักเท่าไหร่หละที่จะรักษาบาดแผลเหล่านั้นให้คลายความเจ็บปวดและหายสนิทในที่สุด เวลาเท่านั้นจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด @@@@@@@@@@@@@@

หยดน้ำค้าง

หนึ่งคำ รัก กับ หนึ่งคำ ลา

คำสองคำนี้มีค่า และมีความหมายที่แตกต่างกัน

แต่ถ้าให้ฉันเลือก ระหว่างคำสองคำนี้

ฉันขอเลือก หนึ่งคำ รัก

เพราะต่อจากนี้ฉันจะไม่มีโอกาสได้ยิน หนึ่งคำ รัก นี้จากเธอ