ตอนที่ 1...msnนำพารัก

ตรึ่ง..ตรึ่ง...ตรึง เสียงmsnดังขึ้น ความคิดที่อยู่ในใจมีแต่ตัว? เอ๋..

ใครกันนะ อีเมลล์ไม่คุ้นเลย...เพราะเอ็มชั้นมีแต่เพื่อนๆนี่น่า...

(ตลอดเวลาที่ผ่านมาชั้นเคยคบผู้ชายมาแล้วประมานสิบคนจะมาด้วยวิธีใดก็ตาม ชั้นไม่สนใจ และก็ไม่เคยจริงจัง บางคนเคยนัดเจอกัน แต่ช่วงนั้นชั้นคบผู้ชายพวกนั้นเพื่อต้องการศึกษานิสัยที่หลากหลายรูปแบบ และพบว่าผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา มีแต่คนที่ต้องการ...เซ็กส์ ไม่เคยมีใครจริงใจ แต่สิ่งที่สำคัญมากไปกว่านั้นคือ ชั้นคบใครแต่ละคน เค้าไม่มีทางที่จะได้จับต้องแม้แต่ปลายเล็บ ไม่เคยเสียการเรียน ไม่เคยมีอำนาจต่อจิตใจ ไม่เคยเสียใจ เสียตัง หรือเสียอะไรเลย และนั้นก็คือเหตุผลที่ถูกตั้งคำถามที่ต้องการคำตอบ และผู้ตอบคำถามนั้น...คือใครกัน)

ชายแปลกหน้า : ดีคับ

มาย : ดีคะ คุณคือใครหรอคะ แล้วรู้จักอีเมลล์ชั้นได้ไง เอามาจากไหน

ชายแปลกหน้า : ชื่อ นิวคับผมเองก้อไม่รุเหมือนกันว่าเอาเมลล์คุณมาจากไหน

มาย : อ่าว คุณเองยังไม่รุแล้วชั้นจะรู้ไหมเนี่ยหะ แต่ชั้นงงไปหมดแล้วนะ อย่าอำกันนะ

ชายแปลกหน้า : ผมไม่ได้อำจริงๆ แต่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนผมที่เป็นคนนำพามาให้รู้จักคุณ

มาย : แล้วนิวอเท่าไหร่หรอ เรียนที่ไหน แล้วพักอยู่ที่ไหน

ชายแปลกหน้า : 23คับ (มายคิดในใจ..หะ ห่างกับมาย 6 ปี)

ชายแปลกหน้า : เรียนวิดวะ อุสาหกรรม พระจอมเกล้าฯ อยู่แถวนนทบุรีงะ(บ้านมายก็อยู่แถวนนทบุรีเหมือนกัน)

มาย : จริงดิ หรอ บ้านเราก็อยู่ใกล้ๆกันนะ บ้านเทออยู่ที่ไหนละ

ชายแปลกหน้า : xxxที่ที่หนึ่ง (โอ้..แม่เจ้า บ้านเราห่างกันไม่กี่โลหันหลังชนกันเลย)

มาย : แล้วนี่ทามรายอยู่หรอ

ชายแปลกหน้า : ก็กำลังรอเพื่อนคับ

มาย : แล้วนิวมีแฟนยังหรอ

ชายแปลกหน้า : ยังเลย ไม่เคยมีใครเลย(คิดว่ามามุขนี้จะเชื่องั้นหรอ)

มาย : แล้วรอเพื่อนทำไมละ

ชายแปลกหน้า : ก็รออ่านหนังสือพร้อมกันคับ

มาย : ทำไมต้องรอด้วย ตัวติดกันรึไงหะ แล้วถ้าสมมุติไม่มีเพื่อนก็คงไม่ได้อ่านสิ(เป็นคำพูดที่เราพิมออกไปเพื่อต้องการรับรู้นิสัยอะไรบางอย่าง ในการตอบสนอง)

ชายแปลกหน้า : คือ บ้านนิวเวลาจะสอบจะรออ่านหนังสือพร้อมกันถ้าไม่เข้าใจไรก็จะอธิบายให้กันฟัง ทำตัวอย่างให้ดู

มาย : งั้นหรอ(ทำไมไม่ว่าเราเลยนะทั้งที่ไปทำตัวเหมือนเจ้าของขนาดนั้น)

มาย : งั้นไปก่อนนะ(ถ้าวันต่อไปไม่มาทักเรา หรือหายเงียบไปก็แสดงว่าเค้ารำคาญ)และไม่ดีอย่างที่คิด แต่คนอะไรขนาดชื่อเรายังไม่ถามเลย คุยมาตั้งนาน ต้องเอาอีกซะหน่อย

มาย : นิ..คุยกันมาก็ตั้งนาน ไม่คิดจะถามชื่อเราเลยหรอไง ไม่อยากรู้จักหรอ

ชายแปลกหน้า : อ้อ ชื่ออะไรคับ(ดู๋ๆมันกวนไหม น่าไหมเนี่ย อยากต่อยหน้าจริงๆเลย)

มาย : มายคะ น่าน้อยใจชะมัด ไปก่อนนะ

ชายแปลกหน้า : อื้ม บายคับ (อะไรวะ ขอโทษก็ไม่มี งี่เง่าชะมัด)

เอ็มถูกปิดลง แต่ความสงสัยยังไม่จบลง...วันต่อมา...

อยากรู้แสดงความจำนงที่จะอ่านต่อตอน2คะ