ณ ขณะหนึ่งของความรัก และการจากลา

ในวันที่จากมา
พยายามบอกตัวเองว่า
เราจะทำใจได้กับการจากกัน
แต่รู้ไหม...มันไม่จริงเลยสักนิด
ฉันเสียใจตลอดเวลา...กับการจากกัน
เพราะคิดไม่ถึงว่า...มันจะทรมานอย่างนี้
อยากจะกลับไปหาเธอ
หนีไปอยู่กับเธอ
แต่คงเป็นเพียงฝันและแค่ความคิดเท่านั้น
เพราะฉันทำไม่ได้
มีหลายอย่าง..ที่ทำให้ฉันต้องเดินจากเธอมา...

รู้ไหม...ฉันไม่เสียใเลยที่รักเธอ
แต่เจ็บปวดเหลือเกินที่ต้องจากกันแบบนี้
นี่เป็นเพราะรักเขา
คิดถึงเหลือเกิน และปวดใจเหลือเกิน

เราสองคน..พบกันเพราะโชคชะตา
แต่จากกันเพราะ…ฉันเลือกเอง
ฉันเลือกความถูกต้อง..เหตุผล…มากกว่าฟังเสียงหัวใจตัวเอง
เคยบอกคนอื่นตลอดว่าให้ฟังเหตุผล อย่าฟังเสียงหัวใจ
แต่ตอนนี้...
ฉันได้ยินเสียงร้องไห้จากหัวใจตัวเอง
และรู้ว่ามันยากเหลือเกินที่ต้องทำใจ

ไม่เคยนึกเลยว่า...จะทรมานแบบนี้
จะปวดร้าวขนาดนี้

หัวใจปราถนา
อธิฐานขอให้เราได้พบอีกครั้งเถิด
ขอให้เรากลับมาพบ มารักกัน..เหมือนที่เคยเป็นมา…

แต่ในความเป็นจริง
ฉันเองรู้แก่ใจ…ว่าเรามันไม่ควรคู่กัน
แต่หัวใจมันเจ็บปวดเหลือเกิน…ที่ต้องยอมรับความจริง
หัวใจนั้นคิดถึงเธอเสมอ
มันคงเป็นกรรมของฉัน..ที่ต้องมาพบและรักเธอ
ในวันที่ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้...
ฉันได้แต่ปราถนา..
ขอให้ชีวิตเธอไปได้ดี…
โดยไม่มีฉันอยู่กับเธอ
เพราะความรักของเรา…มันเป็นไปไม่ได้
…มันผิดไปหมดทุกอย่าง
เพราะฉันไม่สามารถทอดทิ้งทุกอย่างที่มี
....เพียงเพื่อให้ได้อยู่กับเธอ...
ทั้งๆที่หัวใจปราถนา…มันต้องการ..เหลือเกิน

บางวัน..ฉันมองพระจันทร์..และคิดว่า..
เราสองคนจะมองเห็นพระจันทร์ดวงเดียวกันไหม
พระจันทร์เดียวกัน
ท้องฟ้าเดียวกัน
เราคิดถึงกัน
แต่ฉันต้องจากเธอ
ฉันมันเป็นได้แค่..
กระต่ายที่หลงเงาจันทร์ เท่านั้น

ขอสายลมแห่งความหวัง
ส่งความปราถนาดีและความรักของฉัน
ไปถึงเขาผู้เป็นที่รัก
ผู้เป็นความหวังในหัวใจ
ขอให้เธออย่าลืมฉัน
อย่าลืมเรื่องราวระหว่างเรา
และ ณ ขณะหนึ่งในที่ๆห่างไกลออกไป
ขอให้เรากลับมารัก
และอยู่ด้วยกันอีกครั้งเถิด.........