แมงทับ...แห่งสวนหมุน

.....วันนี้ฝนตกทั้งวัน....จึงทำให้ผมกับเพื่อนๆ รู้สึกเบื่อและเซ็งมากๆ เพราะไม่สามารถออกไปไหนมาไหนได้เลย (ที่จริงไม่อยากจะออกไปมากกว่า...เพราะกลัวโดนฝน...เปียกและอาจจะไม่สบายก็ได้)....

ไม่รู้ว่าเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว...จน "ไอ้ปั๊บ" (นศ. คณะแพทย์) (Room mate) ผมรู้สึกหิวข้าวขึ้นมา พวกเราต่างคนต่างมองหน้ากัน...(กำลังมองหาผู้โชคร้าย...ลงไปซื้อข้าวขึ้นมานั่นเอง) พวกเราทั้ง 4 คน ต่างลงความเห็นกันว่า....ใครจับได้ "ไพ่" ที่มีแต้มน้อยสุด ต้องเป็นคนเดินลงไปซื้อข้าวที่โรงอาหารมาให้เพื่อนๆ (ลำดับแต้มของไพ่ เรียงจาก 2 ไปถึง A) "ไอ้จี" (นศ. คณะวิดวะ) ได้ 6 โพธิ์ดำ (จัดว่าค่อนข้างต่ำ) "ไอ้ชัช" (นศ. คณะเภสัชฯ)จับได้ A โพธิ์แดง (แม่งโคตรดวงดีเลย) ส่วน "ไอ้ปั๊บ" จับได้ 3 ดอกจิก (ทุกคนต่างมั่นใจว่า...ไอ้ปั๊บต้องเป็นคนลงไปซื้อข้าวที่โรงอาหารชัวร์ป้าบ)....ส่วนตัวผมค่อนข้างมีความมั่นใจมากๆ (ถึงมากที่สุด)....แล้วในที่สุดก็จับได้ "2 ข้าวหลามตัด" (ทำไม ซวยอย่างนี้ฟะ)

แล้วก็หยิบร่ม เดินลงบันได จากชั้น 3 หอพัก 5 ลงไปถึงชั้นล่าง อย่างงงๆ ระยะทางจากหอพัก ไปยังโรงอาหารไม่ไกลนัก...แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องหวาดหวั่น...และรู้สึกกลัวขึ้นมาในหัวใจ...จนขนลุกชันทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า....ไม่ได้อยากจะคิดถึงเรื่องที่พวกรุ่นพี่เล่าให้ฟังเลย....แต่ทำไงได้ล่ะ...จู่ๆ หัวสมองของผมมันก็ดันคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา...ทางเดินที่ผมกำลังเดินอยู่นั้น...ต้องผ่านสวนสมุนไพร ฯ (คนส่วนใหญ่มักเรียกสั้นๆ ว่า "สวนหมุน") ซึ่งเป็นสวนที่ค่อนข้างจะรกและดูวังเวง...รวมทั้งมีเรืองราว "ลึกลับ" ที่เล่ากันมาจากรุ่นสู่รุ่น...ถึงสัตว์ประหลาด นามว่า "แมงทับ"

"แมงทับ" ที่เล่าลือกัน...ไม่ใช่ "แมลงทับ ที่มีปีกสีสวยงาม น่าสะสม อย่างที่หลายๆ คนเคยเห็นกัน" แต่นี่มัน แมง (แปลว่า มี 8 ขา) คนที่เคยเห็น เล่าว่า แมงทับ เป็นสัตว์ที่ค่อนข้างจะกลัวคน จึงมักจะอยู่ในที่มืดๆ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน ช่วงเวลาหากินของมันจึงเป็นช่วงพลบค่ำ โดยเฉพาะในคืนเดือนมืด (ข้างแรม)คนที่เคยเห็น "แมงทับ" บางคนก็เห็นแค่เพียง "เงา" บางคนก็เห็น จะจะ แบบตัวเป็นๆ บางคนก็ได้ยินเพียงแค่เสียงของ "แมงทับ" ซึ่งค่อนข้างเบา ต้องตั้งใจฟังดีๆ จึงจะได้ยิน อีกไม่กี่สิบเมตรข้างหน้า ผมก็จะต้องเดินผ่าน "สวนหมุนt; แล้ว ขาผมเริ่มสั่น แล้วมันก็ลามไปยังอวัยวะส่วนอื่นๆ ของร่างกาย จนสั่นไปทั้งตัว (ไม่รู้ว่าเพราะอากาศเย็นๆ จากฝน หรือเป็นเพราะความกลัว สัตว์ในตำนาณตัวนี้กันแน่) ....ผมเอามือซ้ายกำหลวงพ่อ ที่แขวนอยู่ที่คออย่างแน่น แล้วก็ได้แต่ภาวนา ให้พระช่วยคุ้มครอง อย่าให้ผมได้ พบเจอกับ เจ้า "แมงทับ" ตัวนี้เลย บรรยากาศรอบๆตัวผม เริ่มวังเวง เสียงใบไม้กิ่งไม้ เสียดสีกันดังหวิวๆ บางทีผมก็ต้องรู้สึก "ตกใจ" เมื่อเห็นพุ่มไม้ไหวๆ ผมเดินไป ก็มองซ้ายไป มองขวาไป ในใจก็ได้แต่ บอกให้ "ขาตัวเอง" รีบเดินให้เร็วๆ อีกไม่กี่ร้อยเมตร ก็จะผ่านพ้น จากสวนหมุนไปได้แล้ว

คงเป็นเพราะฝนตกหนัก กอปรกับเป็นคืนเดือนมืด จึงยิ่งทำให้ผมมองไม่ค่อยเห็นทางเท่าไหร่นัก...แต่ก็เป็นทางที่คุ้นเคยและเดินผ่านอยู่ทุกวัน...(แต่ไม่เคยมีใครเดินผ่านตอนกลางคืนเลยสักคน)...อีก ห้าสิบเมตร จะถึงทางออกจากสวนหมุนแล้ว....ความกลัวเริ่มลดน้อยลง....ลมที่พัดแรงอยู่เมื่อชั่วครู่นี้เริ่มสงบลงแล้ว...ฝนก็ตกเบาลงๆ...พรำๆ ปรอยๆ หยิมๆ และเริ่มเบาขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะหยุดลง....(น่าจะหยิบไฟฉายมาด้วยนะ...สงสัยคงเพราะยังเบลอไม่หายที่ โชคร้าย หยิบได้ไพ่ที่ แต้มน้อยสุด)...ขณะที่กำลังคิดถึง ตอนกำลังจับไพ่ บนหอพักอยู่นั้น...จู่ๆ หูผมก็ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ เสียงฟังไม่ค่อยชัด...ซ่าๆ พล่าๆ ...จับใจความไม่ได้เลย....ใจหนึ่งก็กลัว...แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะเห็น "เจ้าสัตว์ในตำนาณ" ตัวนี้เหมือนกัน....

ผมเริ่มหยุด และเงี่ยหูฟัง เสียงนั้น ว่ามาจากทิศทางใด....จนจับทิศทางของเสียงนั้นได้...ผมค่อยๆ เดินอย่างช้าๆ มือที่ถือพระและร่มก็เปลี่ยน มาจับร่มแล้วหุบลง เพื่อให้เดินได้สะดวกขึ้น...ยิ่งเดินเข้าไป...ก็ยิ่งได้ยินเสียงนั้นชัดเจนมากยิ่งขึ้น..."......"

ฝนเริ่มหยุดแล้ว....และตัวผมก็กำลังเข้าไปใกล้เสียงนั้นมากขึ้นๆ ทุกที"

ผมพยายามเพ่งมองไปยัง ภาพเบื้องหน้า....ทันใดนั้นก็เห็นเงาลางๆ ของอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว อยู่ที่ศาลาริมน้ำ ผมพยายามเดินเข้าไปใกล้อีกนิด เพื่อที่จะได้เห็นชัดขึ้น...ด้วยความที่มื่ดเลยไม่เห็นกิ่งไม้ที่อยู่บนพื้น ตรงหน้า...เสียงกิ่งไม้ดัง "กร๊อบ.."...เงาที่อยู่ตรงหน้าก็หยุดการเคลื่อนไหว....ส่วนตัวผมก็รีบนั่งลง...แล้วก็พยายามหยุดนิ่งให้มากที่สุดเทาที่จะทำได้...หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นๆ...

สักพัก...ก็ได้ยินเสียง...การเคลื่อนไหว...ของเจ้าสัตว์ในตำนาณ...คราวนี้เสียงมันดังและถี่ขึ้นมาก....ผมเริ่มเห็นมันชัดเจนขึ้นมาก....จนพอจะเดาลักษณะของมันได้จากเงาที่เห็น...

รูปร่างของมันสามารถเปลี่ยนแปลงได้เรื่อยๆ แต่ที่น่าแปลกใจคือ มันอยู่กับที่ แต่มีการเคลื่อนไหว...บางทีมันก็ดูสูงมาก บางทีมันก็ดูแบนราบไปกับพื้น...

ผมเริ่มเข้าไปใกล้มันมากขึ้นๆ ....ใกล้จนเริ่มมองเห็นอะไรๆ ชัดเจนขึ้น....ผมเห็นลอกคราบของมันกองอยู่กับพื้น....มันกำลัง "ลอกคราบ" นั่นเอง...เสียงของมันดังถี่ขึ้นๆ และดังขึ้นๆ....แล้วจู่ๆ ก็หยุดลง....ผมเฝ้าดูมัน...ใจหนึ่งก็กลัวมันจะเห็นผม ส่วนอีกใจก็อยากดูมันให้ชัดๆ ....

แล้วจู่ๆ ก็ได้ยินเสียง ของมัน.....จากหัวที่อยู่ติดกับพื้น...."อืม...วันนี้..แนท...เสี..ย..ว ...สุดๆ เลย..อ่ะ..ลักษณ์."

ที่แท้เจ้า "แมงทับ" ที่ว่า นี่ก็คือ....ผู้หญิงผู้ชายที่มาพรอดรักกันในสวนสมุนไพรนี่เอง...

ผมเฝ้ารอ คนสองคนนี้ใส่เสื้อผ้า...แล้วเดินออกจากสวนสมุนไพรไป....แล้วผมจึงเดินตามออกไป....

ความกลัวและเรื่องราว "ลึกลับ" ในตำนาณ สิ้นสุดลง....

ผมตั้งใจว่า เมื่อกลับถึงหอพัก จะเล่าเรื่องราวที่ผมได้พบเจอ กับเจ้า "แมงทับ" แห่ง "สวนหมุน" นี้ให้เพื่อนๆ Room mate ของผมฟัง