เป็นห่วงมากเกินไป...
ผู้หญิง...
ตอนนี้เขาอยู่ไหนนะ ?
วันนี้ฝนตกหนักมากเลย...เขาจะกลับถึงบ้านหรือยัง ?
เขาป่วยอยู่...เฮ้อ...จะมีใครหายาให้เขากินหรือเปล่าน้า
คืนนี้มีฟุตบอลนัดสำคัญ ต้องนอนดึกอีกแน่เลย
แล้วพรุ่งนี้เขาจะตื่นไปทำงานไหวมั้ยเนี่ย ?
ผู้ชาย...
ผมก็อยู่ของผมเหมือนเดิมแหละ
ทำไมคุณต้องโทร.ถามอยู่เรื่อยเลยว่าผมอยู่ไหน ?
ฝนตกหนักแบบนี้ ผมจะแวะไปกินเบียร์กับเพื่อนหน่อย
ทำไมต้องให้ผมรีบกลับบ้านด้วยนะ ?
ผมดีใจนะที่คุณเช็กเรื่องกินยา
นั่นทำให้ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงผม
แต่ว่าผมไม่ได้เป็นอะไรมากนี่นา...เดี๋ยวก็หาย
ผมรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องทำงาน
แต่คุณก็รู้ว่ายังไง ๆ ผมก็ไม่พลาดดูบอลคืนนี้แน่ ๆ
ทำไมคุณต้องโทร.มาย้ำอยู่นั่นแหละว่าพรุ่งนี้ผมต้องตื่นแต่เช้า
ผมว่าเราเริ่มทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วนะ
ผู้หญิง...
เราเป็นแฟนกันนะ
ทำไมฉันจะเป็นห่วงเขาไม่ได้
ฉันแค่อยากรู้ว่าเขาอยู่ไหน
ทำอะไร ทานข้าวหรือยัง
เมื่อไหร่จะกลับบ้าน
เพราะฉันรู้ว่าเขาสบายดี
ฉันก็จะรู้สึกสบายใจไปด้วย
ผู้ชาย....
ผมรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้คุณเป็นห่วงนะ
แต่รู้ไหม...ทุกครั้งที่ผมสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงของคุณ
มันทำให้ผมเริ่มกลัวว่าผมจะทำให้คุณลำบากมากไปหรือเปล่า
ผมอยากให้คุณสบายใจที่คบกับผม
ไม่ใช่คอยกังวลทุกเรื่องเกี่ยวกับผม
ผมอยากให้คุณห่วงตัวเองด้วยดูแลตัวเองด้วย
ถึงผมจะดูแลคุณได้ไม่ดี แต่ผมก็รักคุณนะ
ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วล่ะว่าฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ?
ทุกอย่างที่ฉันทำลงไป มันผิดมากใช่ไหม
เขาดูอึดอัดกับความเป็นห่วงของฉันเหลือเกิน
เพราะเขาไม่รักฉันแล้วใช่ไหม
เขามีคนอื่นแล้วใช่ไหม
ร้องไห้...
ผู้ชาย...
ทำไมผู้หญิงชอบคิดเองเออเองอยู่เรื่อยเลยนะ
ดูสิ...ร้องไห้ซะแล้ว ผมควรทำยังไงดี ?
เครียด...
ผู้หญิงกับผู้ชายหันหน้าเข้าหากัน
เราควรปรับความเข้าใจกันได้แล้วนะ
ฉันก็แค่"เป็นห่วง"คุณ
ผม"ขอโทษ"นะที่ทำให้เป็นห่วงผมมาก ๆ
ก็เพราะว่าผมเป็นห่วงคุณ
ผมไม่อยากใหคุณเหนื่อย
ผมรักคุณนะ ยกโทษให้ผมนะครับ
ผู้หญิง...
ที่แท้ก็เพราะคุณก็เป็นห่วงฉันนี่เอง
ความจริงเป็นอย่างนี้นี่เอง