รู้จักจ๊ะ-อธิศ หนุ่มเซอร์ ศิลปากร เพราะดนตรีคือความรัก

ภาพยนตร์เรื่อง มหา’ลัย สยองขวัญ ลงจอเงินทุกโรงภาพยนตร์ ซึ่งหมายความว่าเราจะได้รู้จักกับพระเอกหน้าใหม่ของเรื่องนี้ จ๊ะ-อธิศ อมรเวช แต่ในแวดวงคอเพลงอินดี้อาจคุ้นเคยกับเขากันบ้างแล้วในฐานะมือกีตาร์ของวง The Mousses (เดอะมูสส์) จากการพูดคุยกับจ๊ะภายในไม่กี่นาที ทำให้เราได้รู้เรื่องราวหลาย ๆ มุมของหนุ่มมาดเซอร์คนนี้ ซึ่งเราขอหยิบในมุมการทำงานของเขา และอีกหนึ่งมุมที่สำคัญ การเรียนกับความรัก (ดนตรี) มานำเสนอ...ต้องบอกว่าใครที่รู้ตัวว่าชอบสิ่งไหนและเดินหน้าไปหาสิ่งนั้น เชื่อว่าความฝันคงไม่ไกลเกินเอื้อมเหมือนหนุ่มจ๊ะ หนังเรื่องแรกในชีวิต แสดงหนังถือว่าเป็นครั้งแรกเลย เพราะที่ผ่านมามีแต่เล่น MV ถ่ายแบบ เล่นดนตรี ดีใจครับที่ได้มาทำงานตรงนี้ แต่ว่าหนักใจเหมือนกัน เพราะว่านักแสดงคนอื่นเขามีประสบการณ์สูงทุกคน แต่ตัวเราถือเป็นเรื่องแรก เลยต้องเตรียมตัวเยอะครับ อยากทำออกมาให้ดีที่สุด ผมจะกังวลในเรื่องของการสื่ออารมณ์ อย่างความกลัวต้องทำให้คนดูกลัวไปกับเราให้ได้ ผมรับบทเป็นจิมมี่ ใกล้ตัวตรงที่เป็นนักศึกษาเหมือนกัน ทุกซีนที่ผมเล่นถือว่ายากหมดครับ และเป็นสิ่งที่เราต้องทำให้ได้ นั่นเป็นบางเสี้ยวของเขา แต่อย่างที่บอกว่าหนุ่มจ๊ะชื่นชอบในดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ เขาจึงมุ่งมั่นที่จะเรียนต่อทางด้านนี้อย่างจริงจัง ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่คณะดุริยางคศาสตร์ ม.ศิลปากร เลือกเรียนทางด้านดนตรี เพราะผมชอบทางด้านนี้มาก ผมเล่นดนตรีมาตั้งแต่เด็กแล้ว อยู่กับดนตรีแล้วมีความสุขครับ ตอนเด็ก ๆ ประมาณ 5-6 ขวบ ผมเล่นเปียโนมาก่อน ตอนนั้นเรียนเพราะว่าคุณพ่อคุณแม่ส่งไปเรียน ตอนที่เล่นเปียโนยังไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองชอบนะ แต่ได้เรียนก็ได้ความรู้มาบ้าง ต่อจากนั้นอายุ 15 ครับ ผมได้มาจับเครื่องดนตรีชิ้นที่สองคือกีตาร์ ที่หันมาเล่นกีตาร์ เพราะผมเห็นเพื่อนเล่นแล้วดูเท่มาก ๆ (หัวเราะ) อยากเล่นบ้าง ก็ได้เล่นมาเรื่อย ๆ จนเพื่อนผมเลิกเล่นไปแล้วแต่ผมยังอยู่กับกีตาร์และเล่นทุกวัน เหมือนผมได้ค้นพบว่าความสุขของผมคือดนตรี ต้องขอบคุณเพื่อนคนนั้นด้วยเหมือนกัน กีตาร์ถือว่าเป็นเครื่องดนตรีชิ้นโปรดและเล่นได้ดีที่สุดแล้ว ความยากง่ายในการเรียนศาสตร์นี้ เรียนดนตรีเราต้องรู้ทุกอย่างของดนตรีครับ เรียกว่าเรียนทุกอย่างตั้งแต่ประวัติความเป็นมา เรียนทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ ต้องรักและชอบครับถึงจะเรียนได้อย่างมีความสุข ผมว่าเป็นเหมือนกันทุกวิชานะ ถ้าไม่รักไม่ชอบแล้วไปเรียนผมว่ายังไงก็ไม่รอด เมื่อความชอบโคจรมาเจอเพื่อน ๆ แนวเดียวกัน The Mousses (เดอะมูสส์) วงดนตรี การาจ ร็อก ของสี่หนุ่มที่มีบุคลิกและตัวตนที่สะดุดตา จึงเกิดขึ้นบนถนนสายดนตรี The Mousses (เดอะมูสส์) เป็นการรวมตัวของผมกับเพื่อน ๆ นักร้องนำเป็นเพื่อนตั้งแต่เรียนประถมด้วยกัน เพลงเป็นแนวป๊อปส่วนใหญ่ ตอนนี้อยู่กับค่ายจีนี่ เรคคอร์ด อยู่มา 2 ปีแล้ว กำลังทำไปเรื่อย ๆ ปล่อยซิงเกิลแรกไปแล้วเพลงสราญ อัลบั้มเต็มคงต้องรอดูกระแสตอบรับก่อนครับ เพราะการทำงานเปลี่ยนไปไม่ได้ออกอัลบั้มมาทีเดียวครับ ตอนนี้หลายคนเริ่มรู้จักวงเรามากขึ้น บางคนเริ่มจำได้เพราะว่าเห็นผมผ่านจากสื่อต่าง ๆ จริง ๆ ผมจะไปทางดนตรีมากกว่า พอหักเหมาทางด้านการแสดง ผมว่าสนุกคนละแบบ ตอนเด็ก ๆ ผมไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะได้เข้ามาเล่นละคร เคยแต่ดูอยู่ในโรงภาพยนตร์และโทรทัศน์ พอได้มาเจอกับตัวเองรู้สึกเลยครับว่าเป็นการทำงานที่ยากมาก และเมื่อจังหวะชีวิตไม่ลงตัวในเรื่องการเรียน จริง ๆ ผมต้องเรียนจบแล้วครับ แต่เป็นจังหวะที่ผมได้เข้ามาทำเพลง ได้มีโอกาสเข้ามาทำงาน การเรียนเลยเซ ๆ ไปบ้าง (หัวเราะ) คึกคะนองไปด้วย คือตอนหลุดจากม.6 เหมือนเราได้เป็นอิสระในการเรียน ไม่มีใครมานั่งบังคับ ไปเรียนบ้างไม่เรียนบ้าง อาจารย์เขาเช็กชื่อตามที่เข้าเรียน ปรากฏว่าผมต้องดร็อปไปเพราะเวลาเรียนไม่พอ เรื่องการถ่ายหนังกับการเรียนไม่มีปัญหามากเท่าไหร่เพราะผมดร็อปไปหนึ่งเทอม เทอมหน้าไปเรียนประมาณเดือนพฤศจิกายน เพราะวิชาต่อเนื่องที่ผมเรียนเปิดเทอมหน้าพอดี จริง ๆ ที่ผมดร็อปเรียนเพราะว่าผมแบ่งเวลาไม่ถูกด้วย ถามว่าที่บ้านเครียดไหม เครียดเหมือนกันครับ แต่ผมอธิบายให้ท่านฟัง ท่านก็เข้าใจผมไม่ใช่ว่าผมไม่เรียน แต่ผมขอทำงานไปด้วย ยังไงสัญญากับที่บ้านไว้แล้วว่าต้องเรียนจบแน่นอนครับ เพราะผมอยากทำให้ท่านภูมิใจด้วย อนาคตขอสานฝันบนเส้นทางดนตรี อยากทำงานดนตรีให้ได้เต็มที่ เหมือนเป็นความฝันของผมตั้งแต่เด็กแล้ว ผมอยากมีคอนเสิร์ตเหมือน พี่ ๆ วงบอดี้แสลม ผมอยากไปยืนอยู่แบบนั้นบ้าง ผมดูคอนเสิร์ตพี่เขารู้สึกทึ่งมาก คนดูเขาให้ใจมาดูกัน จริง ๆ ร้องเพลงตามได้ทุกเพลง ซึ่งฝันของผมกับวงขอเป็นแบบนี้บ้าง (ยิ้ม) ส่วนงานแสดงผมว่าเป็นสิ่งที่รองลงมาจากงานดนตรีของผม คือมันไม่เหมือนกันตรงที่ดนตรีผมมีความฝัน แต่การแสดงเป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดฝัน ผมเลยอยากตามความฝันของผมให้เป็นจริงครับ งานเบื้องหลังอยากทำเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมขอเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากเบื้องหน้าไปก่อนแล้วกัน อนาคตข้างหน้าเบื้องหลังเป็นสิ่งที่มองไว้แน่นอนอยู่แล้ว สุดท้ายจ๊ะฝากข้อคิดดี ๆ มาถึงเพื่อน ๆ วัยเดียวกัน เกิดมาครั้งหนึ่ง ผมว่าการศึกษาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ความรู้จะติดตัวเราไปตลอด ฉะนั้น เพื่อน ๆ ทุกคนอย่าทิ้งอนาคตของตัวเอง และอย่าลืมความฝันของตัวเอง ที่บ้านผมคุณพ่อคุณแม่อยากให้ผมไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนกัน แต่ผมบอกกับท่านว่าตามฝันของตัวเองให้ได้อย่างที่ตั้งใจก่อน หลังจากนั้นผมจะไปเรียนต่อครับ ใครมีฝัน ขอให้มุ่งมันตั้งใจเหมือนหนุ่มคนนี้ อย่าลืมไปให้กำลังใจกับหนัง มหา’ลัย สยองขวัญนะคะ ที่มา "การศึกษาวันนี้" ผู้เขียน : oakky วิไลรัตน์ ต่ายประยูร