Give a more world เปลี่ยนโลกใหม่ เปลี่ยนหัวใจเพื่อ "ให้"
"ชมรมค่ายอาสา" ชมรมธรรมดาที่ชาวมหาลัยต่างคุ้นเคยแต่น้อยคนนักที่จะลองก้าวไปสัมผัสโลกใบนี้ แม้จะไม่ได้ดูหรูหราปูพรมแดงแถมยังต้องปาดเหงื่อเสียแรง ออกกลางแจ้งเพื่อสร้างแหล่งพักพิงหรือห้องเรียนเพื่อชุมชนทุรกันดารได้ต่อความรู้สร้างโอกาสแก่ตัวเอง จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนโลกใบใหม่ของ "หยก-อิศเรศ ตัณฑ์เอกคุณ" นักศึกษาชาวค่าย
ในรั้วมหาลัยนักศึกษาบางคนเลือกเปิดหัวใจ แบ่งปันคนยากไร้ สร้างค่ายอาสาเดินรุกหน้าไปยังดินแดนห่างไกล หยกเล่าให้ฟังว่า เขามีโอกาสได้เรียนมหาลัยในกรุงเทพฯ จากเด็กต่างจังหวัดก้าวเข้ามาในเมืองหลวงหวังที่จะประศาสน์วิชาเพื่อรับเกียรติคุณปริญญาบัตรให้แม่ภูมิใจ แต่กึ่งกลางระหว่างการดำเนินชีวิตได้เปลี่ยนหัวใจของหยกให้รู้สึกถึงการให้ที่ล้ำค่าอย่างมาก ด้วยการก้าวเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมค่ายอาสาแห่งนี้ ค่ายที่ใครหลายคนรู้จักแต่น้อยคนนักจะเข้าไปสัมผัสจริงๆ
"ผมยอมรับตรงๆ ว่า ก่อนจะเข้ามาเป็นอาสากับชมรมค่ายอาสา ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย แต่พอได้เห็นกิจกรรมหรือสิ่งที่ชาวค่ายทำกัน ผมสนใจแล้วรีบสมัครเข้ามาทำงานอาสาทันที เพราะคิดว่าการทำเพื่อคนอื่นคือสิ่งที่ดี ผมคิดทบกับตัวเองว่าเราโชคดีและมีโอกาสมากกว่าคนอื่นที่ไม่ได้เรียนหนังสือ ในเมื่อเราอยู่ในฐานะที่จะพอให้โอกาสคนอื่นได้ ก็ควรจะทำ เวลาพวกเราไปค่ายพัฒนาชนบท มันทำให้เราเห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิต บางพื้นที่ที่ไป เขาบอกว่าเป็นพื้นที่ตกสำรวจ คำว่า "ตกสำรวจ" คืออะไรก็เข้าไปไม่ถึง อย่างที่ที่ผมไปสัญญาณโทรศัพท์ไม่มี ไฟฟ้าก็ติดๆ ดับๆ พวกเราเข้าไปช่วยสร้าง-ซ่อมอาคารเรียน ห้องสมุด ให้เขามีที่อ่านหนังสือ มีอาคารเรียนดีๆ ไม่ผุ เวลาฝนตกหนังสือจะได้ไม่เปียก เวลาจะกินข้าวก็ไม่ต้องตากลมตากฝนกิน เราออกทำค่ายด้วยการเรี่ยรายถือกล่องบริจาค แต่ความยากของการหาเงินทุนคือ เราต้องอดทนต่อสายตาที่ดูถูกเรา แต่ผมไม่แคร์นะ เพราะคิดว่ามีจุดประสงค์ที่จะเอาเศษเงินเขาไปต่อชีวิตให้คนอื่น ผมเลยผ่านจุดกดดันนั้นได้"
"พอได้เห็นวิถีชีวิตบางคนที่เขาไม่มีจริงๆ มันเปลี่ยนความคิดผมไปเลย เมื่อก่อนเคยใช้ของฟุ่มเฟือย แต่พอไปเห็นน้องๆ ทำให้คิดได้ไม่ต้องใช้ของฟุ่มเฟือยก็ได้ น้องๆ ได้ขนมเซียงไฮ้แค่แท่งเดียว เหมือนได้ทองแท่งหนึ่งเลย มันมีคุณค่ากับเขามาก ไม่ใช่เพียงแค่เราให้เขานะ แต่มันแลกกับหลายสิ่ง ‘บทเรียน' ที่เขาสะท้อนให้เรากลับมาเต็มใจเหมือนกัน ถ้าผมจบจากมหาลัยไปแล้ว ผมมั่นใจเลยว่าจะหาทางทำเพื่อผู้อื่น"
ยังไงก็ตามแต่ ผมมองการให้สังคมเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก แต่ไม่ค่อยมีใครทำเพราะส่วนมากจะให้แต่ตัวเอง มองแต่ตัวเองไม่มองคนอื่นว่าเขาต้องการอะไร มองคนที่เขาด้อยโอกาสกว่าเราบ้าง การทำความดีทำไมต้องเขิน ไม่ต้องอาย อยากจะทำก็ทำ ถ้ามีทุนที่จะให้ก็ให้ไปเลยไม่ต้องมาอ้ำอึ้งหรอก ไม่มีใครว่าหรอกถ้าทำความดี
ถ้าคุณอยากรู้ว่าการก้าวเท้าเข้ามาสามารถเปลี่ยนหัวใจของคุณได้รู้จักคำว่า "ให้" เปลี่ยนโลกใบใหม่ให้คุณได้สุขล้น จากการช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างไร คำตอบไม่ยากแค่จับหัวใจและฟังเสียงก็พอ
Gen's talk
เรื่อง : ฉัตรฤดี แก้วกระแส / ภาพ : นวมินทร์ กุลประดิษฐ์
Profile
อิศเรศ ตัณฑ์เอกคุณ อายุ 19 ปี
มหาวิทยาลัยหอการค้า สาขาการบริหารระหว่างประเทศ ปี 2
ประชาสัมพันธ์ ค่ายอาสาพัฒนา
