ความทรงจำสีเทา

ฉันจำได้ในทุกเรื่องที่เกี่ยวกับนาย

ฉันจดจำรอยยิ้มที่นายเคยยิ้มให้ฉัน เคยจับมือฉัน และมืออันอ่อนโยนที่นายเคยแตะมาที่ศีรษะฉัน เราเคยอยู่ใกล้กัน ฉันนี่มันเป็นอะไรคำพูดที่สำคัญของนายทำไมฉันถึงไม่ได้ยิน นายเคยบอกว่าฉันเป็นน้องสาวที่น่ารักของนาย แต่ฉันไม่ได้อยากเป็นได้แค่นั้น อยากอยู่ใกล้นายอยากบอกว่ารักสักครั้ง..... ฉันเคยให้ของขวํญนายไปครั้งหนึ่ง มันป็นเพียงสมุดเล่มเล็กๆที่น่ารัก นายจะเก็บมันไว้ไหม จะจำน้องสาวคนนี้ได้ไหม ที่ฉันให้ไปมันเป็นทุกสิรู้สึกฉัน มันเป็นรูปเด็กถือพู่เชียร์ ฉันแค่อยากให้รู้ว่า เพื่อนคนนี้ อาจจะเย็นชา และรู้ตัวช้าไป ฉันจะคอยเป็นกำลังใจให้นาย จะคอยเชียร์อยู่ตรงนี้ แอบเป็นห่วงนายอยู่ห่างๆ หน้าที่คนดูแลนายขอให้เป็นคนอื่นก็แล้วกัน

จนวันสุดท้ายที่เราเจอกัน ฉันก็ไม่พูดไป ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย คำว่ารักคำเดียวทำไมมันถึงได้พูดยากจัง

ถึงแม้ตอนนี้เวลาจะผ่านไปนานเกือบจะสามปีแล้วฉันก็ยังลืมไม่ได้ นายอาจจะเป็นรักแรกของฉันก็เป็นไปได้ ทุกครั้งที่ขึ้นมาเรียนตึกใหนชอบมายืนอยู่ที่ระเบียง แล้ววางมือทั้งสองไว้ที่ลาวระเบียง วางไว้ตรงที่นายเคยวางและยืนข้างฉันแล้วพูดว่า "เป็น.....เสมอ" ฉันไม่ได้ยินคำกลางนำเสียงของนายดูอ่อนโยนมาก

ถ้านายได้อ่าน .....

ก็อยากบอกนายว่า "ฉันรักนาย"

รักเท่าที่เพื่อนจะรักได้ ขอให้มีความสุข รักกับแฟนนานๆ

จาก.....ตัวเล็ก น้องที่น่ารักของนาย